احادیث رسول خدا صلی الله علیه و آله

بهترين امت من كسانى هستند كه مردم را به سوى خدا دعوت و بندگانش را محبوب او كنند (با اطاعت از امر و نهى خداوند محبّت او بدست مى آيد).

هر كس از شرّ بدزبانى و سخن چينى و شكم پرورىِ خودش در امان بماند، بهشت بر او واجب مى شود.

مؤمن، آسان گير و بلند نظر است و اخلاقى خوش دارد. و كافر، بد خُلق و سختگير است.

نيكى و نيكوكاران را دوست بداريد. سوگند به آن كه جانم به دست اوست، بركت و تندرستى، با نيكى و نيكوكاران است.

بدترين مردم كسى است كه ديگران از ترس شرّش به او احترام بگذارند.

گناهان بزرگ، نُه تاست: شريك قائل شدن براى خداى عزّ و جلّ ـ كه بزرگ ترينِ آنهاست ـ و كشتن مؤمن و رباخوارى و خوردن مال يتيم و تهمت زدن به زن پاك دامن و فرار از ميدان جهاد و بى احترامى به پدر و مادر و بى حرمتى به خانه خدا و جادوگرى. هر كس پاك از اين نُه گناه، خداى ـ عزّ و جلّ ـ را ديدار كند، با من در بهشت خواهد بود كه درهاى آن از طلاست.

از حسادت بپرهيزيد؛ زيرا حسد، نيكى ها را مى خورد چنان كه آتش هيزم را مى خورد.

هرگاه امّت من نسبت به يكديگر كينه نداشته باشند، هرگز دشمنى در برابر آنها قد عَلَم نمى كند.

چون روز خدا را آغاز كردى، صدقه اى بده تا شومى آن روز را از تو دور گرداند و چون شب شد، صدقه اى بده تا شومىِ آن شب را از تو دور سازد.

ابن عباس مى گويد: هنگامى كه فرمان اِنفاق (خرج كردن) در راه خدا نازل شد، گروهى از صحابه نزد پيامبر صلي الله عليه و آله آمدند و عرض كردند: اين اِنفاقى كه فرمان يافته ايم تا از اموال خود بپردازيم، نمى دانيم چيست. چه قدر از مالمان را انفاق كنيم؟ پس خداوند، اين آيه را نازل فرمود: «از تو مى پرسند كه چه انفاق كنند. بگو: مازاد را». تا پيش از اين آيه، پيامبر صلي الله عليه و آلهاز مال خود چندان انفاق مى كرد كه ديگر چيزى نمى يافت تا صدقه بدهد و هيچ غذايى نمى خورد، مگر اين كه از آن مقدارى صدقه مى داد.