خداوند، حج را بر شما واجب كرده است. سُرادقة بن مالك، تعريف مى كند كه عُكاشة بن مِحصَن برخاست و گفت: اى رسول خدا! آيا هر سال، واجب است؟ پيامبر صلي الله عليه و آله به وى اعتنايى نكردند، تا آن كه عكاشه، دو يا سه بار سؤالش را تكرار كرد. در اين هنگام، رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمودند: «واى بر تو! از كجا مطمئنّى كه من نمى گويم: آرى؟ به خدا قَسَم، اگر بگويم: آرى، حتما بر شما واجب مى شود و اگر واجب شود، توان انجام دادن آن را نداريد و اگر انجامش ندهيد، كافر شده ايد. پس تا من شما را به حال خودتان واگذاشته ام، شما نيز مرا واگذاريد. در حقيقت، گذشتگان شما، به خاطر سؤال كردنِ زياد و پاپيچ پيامبران خود شدن، هلاك شدند. پس هرگاه به شما دستورى دادم، در حدّ توانتان آن را انجام دهيد و هرگاه شما را از چيزى نهى كردم، از آن، دورى كنيد.
هر كس چهل روز حلال بخورد، خداوند قلبش را نورانى فرمايد. و فرمودند: خداى را فرشته اى است در بيت المقدس كه هر شب ندا مى دهد: هر كس حرام خورد، خداوند كار مستحب و واجبى را از او قبول نمى كند.
ظلم، سه قسم است: ظلمى كه خدا نمى آمرزد، ظلمى كه مى آمرزد و ظلمى كه از آن نمى گذرد. امّا ظلمى كه خدا نمى آمرزد، شرك است. خداوند مى فرمايد: «حقا كه شرك ظلمى بزرگ است». و امّا ظلمى كه خدا مى آمرزد، ظلم بندگان به خودشان ميان خود و پروردگارشان است. امّا ظلمى كه خدا از آن نمى گذرد، ظلم بندگان به يكديگر است.
چهار چيز، دل را تباه مى كند و در آن نفاق مى روياند، همچنان كه آب، درخت را مى روياند: گوش دادن به سخنان بيهوده، بدزبانى، رفت و آمد به درگاه حاكمان، و شكار.
اگر هر يك از شما از روزىِ خود بگريزد، روزى در پى اش مى آيد تا به وى برسد، همچنان كه اگر از اجل خود بگريزد، اَجَل به دنبالش مى آيد تا به وى برسد. و كسى كه خيانتى كند [و مالى به دست آورد]، به همان مقدار، از روزى اش كم مى شود و گناه آن هم برايش نوشته مى گردد.
