در انجام دادن عمل [صالح]، به اين كه عملت آميخته با تقوا باشد، بيشتر اهميت بده تا افزودن بر مقدار عمل؛ چرا كه هيچ عملى، اگر آميخته با تقوا باشد، اندك نيست و چگونه اندك باشد، در حالى كه مقبول [درگاه الهى] واقع شده است؟ خداى عز و جل مى فرمايد: «خداوند، تنها از تقواپيشگان مى پذيرد».
بهترين صدقه آن است كه وقتى سالم هستى و به زندگى اميددارى و از دچار شدن به فقر مى ترسى، صدقه بدهى و نگذارى وقتى كه جانت به لب رسيد (و در بستر مرگ افتادى) بگويى: اين مقدار مال فلان باشد و آن مقدار مال بهمان، چون در آن هنگام مالِ فلان و بهمان خواهد شد.
آيا به شما خبر ندهم و راهنمايى تان نكنم به صَدَقه اى كه خدا و رسولش آن را دوست مى دارند؟ [آن صدقه، اين است كه] وقتى روابط بين مردم، خراب مى شود و از هم فاصله مى گيرند، ميانشان را اصلاح كنى.
هر كس براى آشتى ميان دو كس قدم بردارد، فرشتگان خدا بر او درود مى فرستند تا [وقتى كه] بازگردد و پاداش شب قدر به او داده مى شود و هر كس براى قطع رابطه ميان دو كس قدم بردارد، وبال گناه او به اندازه ثواب كسى است كه ميان دو نفر آشتى برقرار نمايد و لعنت خدا بر او نوشته مى شود تا با ورود به دوزخ، عذابش دو چندان گردد.
هنگامى كه زن باردار مى شود ، همانند روزه دارِ شب زنده دار و مجاهدى است كه با جان و مالش در راه خدا جهاد مى كند و هنگامى كه فارق شود ، پاداشى دارد كه نمى دانى عظمت آن چه قدر است و هنگامى كه شير بدهد ، در هر بار مكيدن ، پاداش آزاد كردن يكى از فرزندان اسماعيل عليه السلامبراى اوست و آن گاه كه شيردادن تمام شود ، فرشته اى بر پهلوى او مى زند و مى گويد : «عمل را از نو آغاز كن كه بى ترديد ، آمرزيده شدى» .
