احادیث رسول خدا صلی الله علیه و آله

پيامبر صلي الله عليه و آله: اِنَّ مَثَلَ الْمُؤْمِنِ كَمَثَلِ النَّحْلَةِ اِنْ صاحَبْتَهُ نَفَعَكَ، وَ اِنْ شاوَرْتَهُ نَفَعَـكَ، وَ اِنْ جالَسْتَهُ نَفَعَـكَ، وَ كُلُّ شَاْنِهِ مَنافِعُ؛

مؤمن، همچون زنبور عسل است. اگر با او همراهى كنى يا مشورت نمايى يا همنشين شوى، [در همه حال] برايت سودمند است و كارهاى مؤمن، همه اش منفعت رسانى [به ديگران] است.

پيامبر صلي الله عليه و آله: اِنَّ اللّه َ يُحِبُّ فِى الصَّلاةِ ما يُحِبُّ فِى الْقِتالِ: «صَفّا كَأَ نَّهُم بُنيانٌ مَرصُوصٌ»؛

خداوند آنچه را كه در جنگ دوست دارد، در نماز هم دوست دارد و آن صفى (متحد و منظم) همچون بنيانى پولادين و محكم است.

پيامبر صلي الله عليه و آله: ثَلاثٌ لَو يَعْلَمُ النّاسُ ما فيهِنَّ ما اُخِذْنَ اِلاّ بِسَهْمَةٍ حِرصا عَلى ما فيهِنَّ مِنْ الْخَيْرِ وَ الْبَرَكَةِ: اَلتَّـأْذينُ بِالصَّلاةِ وَ التَّهجيُر بِالجَماعاتِ وَ الصَّلاةُ فى اَوَّلِ الصُّفوفِ؛

سه چيز است كه اگر مردم آثار آن را مى دانستند، به جهت حريص بودن به خير و بركتى كه در آنها هست، به قرعه متوسل مى شدند: اذان نماز، شتاب به نماز جماعت و نماز در صف اوّل.

پيامبر صلي الله عليه و آله: اِعْلَموا اَنَّ اللّه َ تَعالى قَدْ فَرَضَ عَلَيْكُمْ الْجُمُعَةَ فَمَنْ تَرَكَها فى حَياتى وَ بَعْدَ مَماتى وَ لَهُمْ اِمامٌ عادِلٌ اِسْتِخْفافا بِها وَ جُحودا لَها فَلا جَمَعَ اللّه ُ شَمْلَهُ وَ لا بارَكَ لَهُ فى اَمْرِهِ اَلا وَ لا صَلاةَ لَهُ اَلا وَ لا زَكاةَ لَهُ اَلا وَ لا حَجَّ لَهُ اَلا وَ لا صَوْمَ لَهُ اَلا وَ لا بَرَكَةَ لَهُ حَتّى يَتوبَ؛

بدانيد كه خداوند متعال نماز جمعه را بر شما واجب ساخته است. پس آنان كه در زندگى و پس از مرگ من، از روى سبك شمردن و يا انكار، آن را ترك كنند، با وجود اين كه پيشواى عادلى دارند، خداوند وحدتشان نبخشد و در كارشان بركت ندهد، آگاه باشيد نه زكات، نه نماز، نه حج و نه روزه آنان پذيرفته است. بدانيد كه زندگى آنان بركتى نخواهد داشت، مگر توبه كنند.

پيامبر صلي الله عليه و آله: لا تَتَشاغَلُ عَمّا فُرِضَ عَلَيْكَ بِما قَدْ ضُمِنَ لَكَ فَاِنَّهُ لَيْسَ بِفائتِكَ ما قَدْ قُسِّمَ لَكَ وَ لَسْتَ بِلاحِقٍ ما قد زُوىَ عنكَ؛

مبادا با پرداختن به كسب روزى تضمين شده، از آنچه بر تو واجب شده است، بازمانى؛ زيرا قسمت تو از روزى مى رسد و آنچه قسمت تو نباشد، به آن دست نمى يابى.

پيامبر صلي الله عليه و آله : حَرْسُ لَيْلَةٍ فى سَبيلِ اللّه ِ عَزَّ وَ جَلَّ أَفْضَلُ مِنْ أَلْفِ لَيْلَةٍ يُقامُ لَيْلُها وَ يُصامُ نَهارُها؛

يك شب نگهبانى در راه خدا، برتر است از هزار شبانه روز كه شب هايش به عبادت و روزهايش به روزه دارى سپرى شود.

پيامبر صلي الله عليه و آله: اَلصَّلاةُ مِنْ شَرائِعِ الدّينِ وَ فيها مَرضاةُ الرَّبِّ عَزَّ وَ جَلَّ وَ هِىَ مِنْهاجُ الاَْنْبياءِ وَ لِلْمُصَلّى حُبُّ الْمَلائِكَةِ وَ هُدىً و ايمانٌ وَ نورُ الْمَعْرفَةِ وَ بَرَكَةٌ فِى الرِّزْقِ؛

نماز، از آيين هاى دين است و رضاى پروردگار، در آن است. و آن راه پيامبران است. براى نمازگزار، محبّت فرشتگان، هدايت، ايمان، نور معرفت و بركت در روزى است.

پيامبر صلي الله عليه و آله: ما عَمِلَ ابْنُ آدَمَ شَيْئا اَفْضَلَ مِنَ الصَّلاةِ وَ صَلاحِ ذاتِ الْبَيْنِ وَ خُلْقٍ حَسَنٍ ؛

انسان هيچ كارى بهتر از نماز، اصلاح ميان مردم و خوش اخلاقى نكرده است.

پيامبر صلي الله عليه و آله: لا تَزالُ اُمَّتى بِخَيْرٍ ما تَحابّوا وَ اَدَّوُا الاَْمانَةَ وَ اجْتَنَبُوا الْحَرامَ وَ قَرَوُا الضَّيفَ وَ اَقامُوا الصَّلاةَ وَ آتَوُا الزَّكاةَ؛

امّت من، تا زمانى كه يكديگر را دوست بدارند، امانت را به صاحبش باز گردانند، از حرام ها دورى كنند، ميهمان را گرامى بدارند، نماز بگزارند و زكات بپردازند، پيوسته در خير و خوبى خواهند بود.

پيامبر صلي الله عليه و آله : اَلا اِنَّ خَيْرَ عِبادِ اللّه ِ التَّقىُّ النَّقىُّ الخَفىُّ وَ اِنَّ شَرَّ عِبادِ اللّه ِ المُشارُ اِلَيْهِ بِالاَصابِعِ؛

آگاه باشيد، به درستى كه بهترين بندگان خدا كسى است كه با تقوا، پاك و گمنام باشد و بدترين بندگان خدا كسى است كه انگشت نما باشد.