امام صادق عليه السلام : زنهار، كه براى مردم به رأى خود فتوا دهى يا از چيزى كه نمى دانى پيروى كنى.
عنه عليه السلام : و اللّه ِ ما نَقولُ بأهوائنا، و لا نَقولُ بِرَأينا ، و لا نَقولُ إلاّ ما قالَ رَبُّنا .
امام صادق عليه السلام : به خدا سوگند كه ما نه بر اساس هوا و هوسِ خود چيزى مى گوييم و نه بر پايه رأى خويش، و جز آنچه پروردگارمان گفته است چيزى نمى گوييم.
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : اُهرُبْ مِن الفُتيا هَرَبَكَ مِنَ الأسَدِ ، و لا تَجعَلْ رَقَبَتَكَ للناسِ جِسرا .
.
امام صادق عليه السلام : از فتوا دادن چنان بگريز كه از شير مى گريزى و گردنت را پل مردم قرار مده.
امام صادق عليه السلام : دو كار مُهلك است : يكى اين كه بر پايه رأى خود به مردم فتوا دهى، ديگر اين كه ندانسته از چيزى پيروى كنى.
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام
ـ لِعُمَرَ بنِ يَزيدَ بعدَ ما تَلا هذهِ الآيَةَ «بَلِ الإنسانُ على نَفسِهِ بَصيرَةٌ
* و لو ألقى مَعاذِيرَهُ» .
ـ : يا أبا حفصٍ ، ما يَصنَعُ الإنسانُ أن يَتَقَرَّبَ إلَى اللّه ِ عَزَّ و جلَّ بخلافِ ما يَعلَمُ اللّه ُ تعالى ··· ؟ ! .
امام صادق عليه السلام ـ پس از تلاوت آيه «بلكه انسان از وضع خود آگاه است. هر چند براى خويش عذرهايى تراشد» به عمر بن يزيد ـ فرمود : انسان را چه سود كه برخلاف آنچه خداوند متعال [از باطن او ]مى داند به خداوند عزّ و جلّ تقرّب جويد··· ؟
عنه عليه السلام ـ لمّا سُئلَ عن حَدِّ المَرَضِ الذي يُفطِرُ فيهِ الصائمُ و يَدَعُ الصلاةَ مِن قيامٍ ـ : بَل الإنسانُ على نفسِهِ بَصيرَةٌ ، (و) هو أعلَمُ بما يُطيقُهُ .
امام صادق عليه السلام ـ در پاسخ به سؤال از حدّ بيمارى اى كه موجب مى شود كسى روزه نگيرد و ايستاده نماز نخوانده ـ فرمود : انسان از وضع خودش آگاه است و از توانايى خويش بهتر خبر دارد.
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : قالَ رَسولُ اللّه صلى الله عليه و آله : أ لا اُخبِرُكُم بِأبعَدِكُم مِنّي شَبَها ؟ قالوا : بلى يا رسولَ اللّه ِ ، قالَ : الفاحِشُ المُتَفحِّشُ البَذيءُ ··· .
امام صادق عليه السلام : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود : آيا شما را خبر ندهم كه كم شباهت ترين شما به من كيست؟ عرض كردند : چرا، اى پيامبر خدا. فرمود : ناسزا گوىِ بد دهنِ بد زبان··· .
امام صادق عليه السلام : دشنام گويى و بد زبانى و دريدگى ، از [نشانه هاى] نفاق است.
امام صادق عليه السلام : بد زبانى از بى ادبى است و بى ادبى در آتش مى باشد.
عنه عليه السلام : إذا قالَ المؤمنُ لأخيهِ: اُفٍّ ! خَرَجَ مِن وَلايَتِهِ ، و إذا قالَ : أنت عَدُوِّي كَفَرَ أحَدُهُما ، و لا يَقبَلُ اللّه ُ مِن مؤمنٍ عَمَلاً و هو يُضمِرُ علَى المؤمِنِ سُوءا .
امام صادق عليه السلام : هرگاه مؤمن به برادرش بگويد : اف بر تو، از ولايت و دوستى او خارج شود و هرگاه بگويد : تو دشمن من هستى، يكى از آن دو كافر شود. و خداوند از مؤمنى كه نسبت به مؤمن نيّت بد در دل داشته باشد، عملى را نپذيرد.