عنه عليه السلام ـ في قولِهِ تعالى : «لا يُحِبُّ اللّه ُ الجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ القَولِ إلاّ مَن ظُلِمَ» ـ : مَن أضافَ قَوما فَأساءَ ضيافَتَهُم فهُو مِمَّن ظَلَمَ ، فلا جُناحَ علَيهِم فيما قالوا فيهِ .
امام صادق عليه السلام ـ درباره آيه «خداوند بانگ برداشتن به بد زبانى را دوست ندارد مگر [از كسى] كه بر او ستم رفته باشد» ـ فرمود : هر كس عدّه اى را ميهمان كند و از آنها بد پذيرايى نمايد، از كسانى است كه ستم كرده است و اشكالى ندارد كه ميهمانان از او چيزى بگويند.
عنه عليه السلام ـ أيضا ـ : إنّ الضَّيفَ يَنزِلُ بالرَّجُلِ فلا يُحسِنُ ضِيافَتَهُ ، فلا جُناحَ علَيهِ أن يَذكُرَ سُوءَ فِعلِهِ .
امام صادق عليه السلام ـ نيز در بيان همين آيه ـ فرمود : ميهمانى بر مردى وارد مى شود و او بخوبى پذيراييش نمى كند. او مى تواند از اين رفتار بد ميزبان ياد كند.
امام صادق عليه السلام : از نمونه هاى غيبت آن است كه درباره برادرت چيزى بگويى كه خدا نسبت به او پرده پوشى كرده است.
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : إنّ اللّه َ تباركَ و تعالى غَيورٌ يُحِبُّ كُلَّ غَيورٍ ، و لِغَيرَتِهِ حَرَّمَ الفواحِشَ ظاهِرَها و باطِنَها .
امام صادق عليه السلام : خداى تبارك و تعالى غيرتمند است و هر غيرتمندى را دوست مى دارد. و از غيرتمندى اوست كه زشت كاريها را ، چه پيدا و چه ناپيدا، حرام فرموده است.
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : إذا اُغِيرَ الرجُلُ في أهلِهِ أو بَعضِ مَناكِحِهِ مِن مَملوكِهِ فلم يَغَرْ و لم يُغَيِّرْ ، بَعَثَ اللّه ُ إلَيهِ طائرا يقالُ لَهُ : القَفَندَرُ حتّى يَسقُطَ على عارِضَةِ بابِهِ ، ثُمّ يُمهِلَهُ أربَعينَ يوما ثُمّ يَهتِفَ بهِ : إنّ اللّه َ غَيورٌ يُحِبُّ كُلَّ غَيورٍ ··· ثُمّ يَطيرُ عَنهُ فَيَنزِعَ اللّه ُ بعدَ ذلكَ مِنهُ رُوحَ الإيمانِ ، و تُسَمِّيَهُ المَلائكةُ : الدَّيُّوثَ .
امام صادق عليه السلام : هرگاه با زنِ يك مرد يا يكى از كنيزان او عملى ننگ آور صورت گيرد و او به غيرت نيايد و وضع را تغيير ندهد، خداوند پرنده اى به نام قَفَنْدَر به سوى آن مرد بفرستد كه بر روى چارچوب در خانه او مى نشيند و آن گاه چهل روز مهلتش مى دهد. سپس بانگ سر مى دهد : همانا خدا غيرتمند است و هر غيرتمندى را دوست مى دارد··· آن گاه پرواز مى كند و مى رود و از آن به بعد خداوند روح ايمان را از آن مرد بر مى كَنَد و فرشتگان نام ديّوث بر او مى نهند.
عنه عليه السلام : إنّ شَيطانا يقالُ لَهُ : القَفَندَرُ ، إذا ضُرِبَ في مَنزِلِ الرَّجُلِ أربَعينَ صَباحا بالبَربَطِ و دَخَلَ علَيهِ الرِّجالُ، وَضَعَ ذلكَ الشيطانُ كُلَّ عُضوٍ مِنهُ على مِثلِهِ مِن صاحِبِ البيتِ ، ثُمّ نَفَخَ فيهِ نَفخَةً فلا يَغارُ بعدَ هذا؛ حتّى تُؤتى نِساؤهُ فلا يَغارُ .
امام صادق عليه السلام : شيطانى است به نام قَفَندَر، كه هرگاه در منزل مردى چهل بامداد بربط نواخته شود و مردها بر آن وارد شوند، آن شيطان هر يك از اعضاى بدن خود را بر روى اعضاى همانندش در بدن صاحب خانه بگذارد و سپس در او بدمد، كه از آن پس ديگر غيرتى برايش نماند، به طورى كه پيش زنانش بيايند و او غيرت به خرج ندهد.
امام صادق عليه السلام : مردى كه غيرت نداشته باشد، واژگونه دل است.
امام صادق عليه السلام : در حلال، غيرت و تعصّب نيست··· .
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : يُؤتى بالمرأةِ الحَسناءِ يَومَ القِيامَةِ التي قدِ افتُتِنَت في حُسنِها فتَقولُ : يا ربِّ ، حَسَّنتَ خَلقِي حتّى لَقِيتُ ما لَقِيتُ ! فيُجاءُ بمَريمَ عليها السلام فيقالُ : أنتِ أحسَنُ أو هذهِ ؟ قد حَسَّنّاها فلم تُفتَتَنْ . و يُجاءُ بالرُجلِ الحَسَنِ الذي قدِ افتُتِنَ في حُسنِهِ فيقولُ : يا ربِّ ، حَسَّنتَ خَلقِي حتّى لَقِيتُ مِن النِّساءِ ما لَقِيتُ ! فَيُجاءُ بيُوسفَ عليه السلام فيقالُ : أنتَ أحسَنُ أو هذا ؟ قد حَسَّنّاهُ فلم يُفتَتَن. و يُجاءُ بصاحِبِ البَلاءِ الذي قد أصابَتهُ الفِتنَةُ في بَلائهِ ، فيقولُ : يا ربِّ ، شَدَّدتَ علَيَّ البَلاءَ حتَّى افتُتِنتُ ، فيُجاءُ بأيّوبَ عليه السلام فيقالُ : أ بَلِيَّتُكَ أشَدُّ أو بَلِيَّةُ هذا ؟ فقدِ ابتُلِيَ فلم يُفتَتَنْ .
امام صادق عليه السلام : روز قيامت زن زيبا رويى كه به سبب زيباييش فريفته و گمراه گشته است، آورده مى شود. او مى گويد : پروردگارا! مرا زيبا آفريدى و در نتيجه، آن ديدم كه ديدم. در اين هنگام مريم عليه السلام را مى آورند و به آن زن گفته مى شود: تو زيباترى يا اين؟ ما او را هم زيبا آفريديم، اما مفتون و گمراه نشد. [سپس ]مرد زيبايى را مى آورند كه به خاطر زيباييش به فتنه و گناه كشيده شده است. او مى گويد : پروردگارا! مرا زيبا آفريدى و در نتيجه، از جانب زنان آن ديدم كه ديدم. پس، يوسف عليه السلام را مى آورند و به آن مرد گفته مى شود : تو زيباترى يا اين؟ ما او را هم زيبا آفريديم،اما گرفتار فتنه و فساد نشد. [پس از او ]شخص گرفتار و بلا زده اى را مى آورند كه بر اثر آن به فتنه و گمراهى درافتاده است. او مى گويد : پروردگارا! مرا به سختى گرفتار و مبتلا كردى تا اين كه به فتنه و تباهى درافتادم. پس ايّوب عليه السلام را مى آورند و به آن مرد گفته مى شود: آيا رنج و بلاى تو سخت تر بود يا رنج و بلاى اين؟ او هم به رنج و بلا درافتاد اما دستخوش فتنه و تباهى نشد.
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : و اللّه لا يكونُ ما تَمُدُّونَ إلَيهِ أعيُنَكُم حتّى تُغَربَلُوا ، لا و اللّه ِ لا يكونُ ما تَمُدُّونَ إلَيهِ أعيُنَكُم حتّى تُمَحَّصُوا .
امام صادق عليه السلام : نه به خدا، آنچه بدان چشم مى كشيد واقع نشود، مگر آن گاه كه غربال شويد. نه به خدا، آنچه به سوى آن چشم مى كشيد واقع نشود، مگر آن گاه كه در بوته آزمايش گداخته شويد··· .