امام باقر عليه السلام: ـ بَعْدَ اَنْ ذَكَرَ وَفاةَ آدَمَ عليه السلام ـ : حَتّى اِذا بَلَغَ الصَّلاةَ عَلَيْهِ قالَ هِبَةُ اللّه ِ: يا جَبْرَئيلُ، تَقَدَّمْ فَصَلِّ عَلى آدَمَ، فَقالَ لَهُ جَبْرَئيلُ عليه السلام: يا هِبَةَ اللّه ِ، اَنّ اللّه َ اَمَرَنا اَنْ نَسْجُدَ لاَِبيكَ فِى الْجَنَّةِ، فَلَيْسَ لَنا اَنْ نَؤُمَّ اَحَدا مِنْ وُلْدِهِ؛
امام باقر عليه السلام: ـ فى قولِهِ تَعالى: «و الشُّعَراءُ يَتَّبِعُهُمُ الْغاوونَ» ـ : هَلْ رَاَيْتَ شاعِرا يَتَّبِعُهُ اَحَدٌ؟! اِنَّما هُمْ قَوْمٌ تَفَقَّهوا لِغَيْرِ الدّينِ، فَضَلّوا وَ اَضَلّوا؛
الإمامُ الباقرُ عليه السلام :إنَّ لِلّهِ عز و جل جَنَّةً لا يَدخُلُها إلاّ ثَلاثَةٌ : رَجُلٌ حَكَمَ عَلى نَفسِهِ بِالحَقِّ ، و رَجُلٌ زارَ أخاهُ المُؤمِنَ فِي اللّه ِ ، و رَجُلٌ آثَرَ أخاهُ المُؤمِنَ فِي اللّه ِ.
امام باقر عليه السلام :خداوند را بهشتى است كه جز سه كس ، وارد آن نمى شود : مردى كه عليه خود به حق داورى كند ؛ مردى كه براى خدا به ديدن برادرش برود ، و مردى كه به خاطر خدا برادر مؤمنش را بر خويشتن ، مقدّم بدارد.
امام باقر عليه السلام :مؤمن برادر تنى مؤمن است .
الإمامُ الباقرُ عليه السلام :مَنِ استَفادَ أخا في اللّه ِ على إيمانٍ باللّه ِ و وفَاءٍ بإخائهِ ، طَلَبا لِمَرضاة اللّه ِ، فَقَدِ اسْتَفادَ شُعاعا مِن نورِ اللّه ِ .
امام باقر عليه السلام :هر كس تنها براى رضاى خدا و بر پايه ايمان به او و وفادارى به برادرى، برادرى به دست آورد ، پرتوى از نور خدا را به دست آورده است.
امام باقر عليه السلام :محبّت قلبى برادرت را نسبت به خودت، از محبّتى كه در قلبت نسبت به او دارى، بشناس.
الإمامُ الباقرُ عليه السلام :لا تُقارِنْ و لا تُواخِ أربعةً : الأحْمَقَ ، و البَخيلَ ، و الجَبانَ ، و الكَذّابَ .
امام باقر عليه السلام :با چهار كس همنشينى و برادرى مكن: احمق، بخيل، ترسو و دروغگو.
امام باقر عليه السلام :چه بد برادرى است آن كه به هنگام توانگرى هوا دار توست و در وقت تهيدستى رهايت مى كند.
الإمامُ الباقرُ عليه السلام :إذا وُلدَ لأحدِكُم ··· و ليحَنِّكْهُ بماءِ الفُراتِ، و ليؤذِّنْ في اُذنهِ اليُمنى ، و ليُقِمْ في اليُسرى .
امام باقر عليه السلام :هر گاه براى يكى از شما فرزندى به دنيا آمد ··· كام او را با آب فرات بردارد و در گوش راستش اذان بگويد و در گوش چپ او اقامه.