احادیث امام باقر علیه السلام

خداوند ـ عزّ و جلّ ـ ، ابراهيم را از آن رو خليلِ (دوست صميمىِ) خود قرار داد كه دست رد به سينه كسى نمى زد و از هيچ كس جز خداى ـ عزّ و جلّ ـ چيزى نمى خواست.

مؤمن، سه نشانه دارد: برنامه ريزى مناسب در اداره زندگى، صبر در گرفتارى ها، و دين شناسى. هر كس در اداره زندگى اش ميانه رو نباشد و كار مفيدى نه براى دنيايش و نه براى آخرتش انجام ندهد، خيرى در او نيست.

مريم، زيباترين زن بود، و زمانى كه نماز مى گزارد، محراب از نورش روشن مى شد. زكريا به او سر مى زد و ميوه زمستان را در تابستان و ميوه تابستان را در زمستان نزد او مى ديد. از وى مى پرسيد: «اين [ميوه] از كجا مى آيد؟ مريم گفت: از نزد خداوند».

معناى آيه اين است كه: [اى مريم! پروردگارت] تو را از نسل پيامبران برگزيد و تو را از هر فِسق و فُجورى، پاك نگه داشت و تو را براى به دنيا آوردن عيسى، بدون داشتن هيچ همسرى، انتخاب كرد.

هرگاه براى شما حديثى گفتم، درباره سَنَد آن مطلب در كتاب خدا از من بپرسيد. سپس فرمودند: خداوند از بگومگو كردن و تلف كردن مال و زياد سؤال كردن، نهى نموده است. [حاضران] گفتند: اى پسر رسول خدا! اين مطلب، در كجاى كتاب خدا آمده است؟ فرمودند: خداى ـ عزّ و جلّ ـ در كتاب خود مى فرمايد: «در بسيارى از درگوشى گفتن هاى ايشان هيچ خيرى نيست...» و فرموده است: «و اموال خود را كه خداوند، آن را وسيله قوام [زندگى] شما قرار داده، به نابخردان نسپاريد» و فرموده است: «درباره چيزهايى كه اگر براى شما آشكار گردد، شما را ناراحت مى كند، نپرسيد».

درباره آيه «و براى هر اُمّتى رسولى است» فرمودند: تفسير باطنى آن، اين است كه براى هر نسلى از اين امّت، رسولى (فرستاده اى) از خاندان محمّد، ظهور مى كند كه به سوى آنان فرستاده شده است و همانان اوليا و همانان فرستادگانِ خداوندند.

خداوند ـ عزّ و جلّ ـ ، كسى را كه در ميان جمع شوخى كند، دوست دارد به شرط آن كه ناسزا نگويد.

هر كس به هنگام مرگ، در حقّ خويشاوندانى كه از او ارث نمى برند، وصيّتى نكند، [كارنامه] اعمال خود را به معصيتى ختم كرده است.

امير المؤمنين عليه السلام درباره كسى كه مرده بود و همه مال خود يا بيشتر آن را وصيّت كرده بود، اين گونه قضاوت فرمودند كه: وصيّت، به معروف (يعنى آنچه در شرع آمده است) برگردانده مى شود. پس هر كس به خود، ستم كند و در وصيّتش مرتكب خلاف و ظلم گردد، آن وصيّت، به معروف، برگردانده مى شود و ارثِ ارث بَران به آنان داده مى شود.

هنگامى كه خداى ـ عزّ و جلّ ـ آيه كريمه: «شراب و مَيسِر و اَنصاب و اَزْلام، پليد و از كارهاى شيطان اند. از آنها دورى كنيد» را بر پيغمبر خود نازل فرمود، به رسول اكرم صلي الله عليه و آله عرض كردند: اى رسول خدا! مسير چيست؟ فرمودند: هر چيزى كه وسيله قمار بازى شود، حتّى مهره و گردو. عرض شد: اَنصاب چيست؟ فرمودند: آنچه به نام بت ها ذبح شود. عرض شد: اَزلام چيست؟ فرمودند: تيرهايى كه آنها را وسيله تقسيم [و بخت آزمايى] قرار مى دهند.