احادیث امام باقر علیه السلام

امام باقر عليه السلام : بهترين چيزى را كه دوست داريد به شما گفته شود، به مردم بگوييد؛ زيرا خداوند از شخص لعنتگر دشنام ده بد گوى مؤمنان و ناسزا گوى بد دهن و گداى سمج نفرت دارد.

امام باقر عليه السلام : حربه فرومايگان، زشت گويى است.

امام باقر عليه السلام : شگفتا از متكبّرِ فخر فروش! او كه از نطفه اى آفريده شده و آن گاه به مردارى تبديل مى شود و در اين ميان نمى داند با او چه خواهد شد!

امام باقر عليه السلام : چون فرصت دست دهد به سوى هدف خود بشتاب، و هيچ فرصتى مانند روزهاى فراغتِ همراه با تندرستى نيست.

امام باقر عليه السلام ـ درباره آيه «و از آنان كسى است كه به او ايمان نمى آورد» ـ فرمود : آنان دشمنان محمّد و خاندان محمّدند كه پس از او هستند. «و پروردگارت به تباهكاران داناتر است» منظور از تباهكارى، نافرمانى از خدا و رسول اوست.

امام باقر عليه السلام ـ در پاسخ به سؤال از آيه «و در زمين پس از اصلاح آن، فساد مكنيد» ـ فرمود : زمين فاسد شده بود و خداوند عزّ و جلّ به وسيله پيامبر خود صلى الله عليه و آله آن را اصلاح كرد و آن گاه فرمود: «و در زمين پس از اصلاح آن، فساد مكنيد».

امام باقر عليه السلام ـ در پاسخ به سؤال از ازدواج ـ فرمود: هرگاه كسى از دختر شما خواستگارى كرد و ديندارى و امانتدارى او را پسنديديد، به او همسر دهيد كه «اگر چنين نكنيد فتنه و فساد بزرگى در روى زمين پديد آيد».

الكافى از فضيل از امام باقر عليه السلام : «هر آينه ، آن گاه كه انسان گناهى را مرتكب مى شود ، روزى از او روى مى گرداند» . آن گاه ، امام اين آيه را تلاوت فرمود: (ما آن ها [اهل مكّه] را بيازموديم [= به آن ها نعمت داديم ، ولى كفر ورزيدند] ، چنان كه خداوندانِ آن بوستان را آزموديم ؛ آن گاه كه سوگند خوردند كه هر آينه بامداد پگاه [پنهان از مستمندان] ميوه آن را خواهيم چيد * و نگفتند : اگر خداى خواهد * پس شبانگاه كه خفته بودند ، آفتى از سوى پروردگارت بر گِردِ آن [بوستان ]بگرديد) .

امام باقر عليه السلام : بار خدايا . . . مرا روزى اى مده كه سركشم سازد و به فقرى دچارم مكن كه به سببِ ابتلا در تنگنا به تيره بختى افتم . . . مرا در دنيايم زندگانى گشاده و شيرين و گوارا عطا فرما و دنيا را زندانِ من مساز .

معاني الأخبار از فضيل بن يسار از امام باقر عليه السلام : «هيچ يك از شما به حقيقت ايمان دست نمى يابد ، مگر اين كه در وى سه ويژگى باشد : مرگ برايش دوست داشتنى تر از زندگى باشد ؛ و فقر محبوب تر از توانگرى ؛ و بيمارى خواستنى تر از تندرستى» . گفتيم: «چه كسى چنين است؟» فرمود: «همه شما»
سپس فرمود : «كدام يك براى هر يك از شما دوست داشتنى تر است ؛ مرگ با دوستىِ ما يا زندگى با دشمنىِ ما؟» گفتم: «به خداى سوگند! براى ما محبوب تر است كه در دوستىِ شما بميريم» . فرمود: «و همچنين است فقر و توانگرى ؛ و بيمارى و تندرستى؟» گفتم: «به خدا سوگند! چنين است» .