الإمامُ الباقرُ عليه السلام : مَن كَظَمَ غَيظا و هو يَقدِرُ على إمضائهِ حَشا اللّه ُ قَلبَهُ أمنا و إيمانا يومَ القِيامَةِ .
امام باقر عليه السلام : كسى كه خشمى را فرو خورد در حالى كه مى تواند آن را اعمال كند، خداوند در روز قيامت دلش را از ايمنى و ايمان بياكَنَد.
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : مَكتوبٌ فِي التَّوراةِ ··· : يا موسى ، أمسِكْ غَضَبَكَ عَمَّن مَلَّكتُكَ علَيهِ ، أكُفَّ عنكَ غَضَبِي .
امام باقر عليه السلام : در تورات نوشته شده است : اى موسى! خشم خود را از كسى كه زير دست تو قرارش داده ام باز گير، تا من نيز خشم خود را از تو باز گيرم.
امام باقر عليه السلام : هر كه خشم خود را از مردم باز دارد، خداوند در روز قيامت از گناه او در گذرد.
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : أيُّما رَجُلٍ غَضِبَ و هو قائمٌ فَلْيَجلِسْ فإنّهُ سَيَذهَبُ عَنهُ رِجزُ الشيطانِ ، و إن كانَ جالِسا فَلْيَقُمْ ··· .
امام باقر عليه السلام : هر كس خشمگين شود، اگر ايستاده است بنشيند؛ در اين صورت، وسوسه شيطان از او دور مى شود و اگر نشسته است برخيزد··· .
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : أيّما مُؤمِنٍ حافَظَ علَى الصَّلواتِ المَفروضَةِ فَصَلاّها لِوَقتِها فَلَيسَ هذا مِن الغافِلينَ .
امام باقر عليه السلام : هر مؤمنى كه به نمازهاى واجب اهميت دهد و آنها را به وقتش بخواند، از غافلان نيست.
امام باقر عليه السلام : از غفلت بپرهيز؛ زيرا كه در آن، قساوت دل است.
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : صَلاحُ شَأنِ الناسِ التَّعايُشُ و التَّعاشُرُ مِلْ ءَ مِكيالٍ : ثُلُثاهُ فِطَنٌ ، و ثلثٌ تَغافُلٌ .
امام باقر عليه السلام : درستىِ وضع زندگى و معاشرت با مردم، پيمانه پُرى را مانَد كه دو سوم آن توجّه و هوشيارى است و يك سومش ناديده گرفتن.
الإمامُ الباقرُ عليه السلام ـ في قولهِ تعالى : «و نَزَعْنا ما في صُدُورِهِم مِن غِلٍّ» ـ : العَداوَةَ تُنزَعُ مِنهُم .
امام باقر عليه السلام ـ درباره آيه «و كينه اى را كه در سينه هاى آنان بود بر كشيديم» ـ فرمود: يعنى، دشمنى را از ميان آنان ريشه كن مى كند.
الإمامُ الباقرُ عليه السلام ـ في قولِهِ تعالى : «ما كانَ لِنَبِيٍّ أن يَغُلَّ···» ـ : و صَدَقَ اللّه ُ ، لم يَكُنِ اللّه ُ لِيَجعَلَ نَبِيّا غالاًّ «و مَنْ يَغْلُلْ يَأْتِ بِما غَلَّ يَوْمَ القِيامَةِ» و مَن غَلَّ شيئا رَآهُ يَومَ القِيامَةِ فِي النارِ ، ثُمّ يُكَلَّفُ أن يَدخُلَ إلَيهِ فَيُخرِجَهُ مِن النارِ .
امام باقر عليه السلام ـ درباره آيه «هيچ پيامبرى را نسزد كه در غنايم خيانت كند···» ـ فرمود : خداوند راست گفت. خدا هيچ گاه شخصى را كه در غنايم خيانت كند، به پيامبرى برنمى گزيند «و هر كه خيانت كند روز قيامت چيزى را كه به خيانت بُرده است بياورد». هر كس از غنايم چيزى بدُزدد، روز قيامت آن را داخل آتش ببيند و او را مكلّف كنند كه برود و آن را از داخل آتش بيرون بياورد.
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : اِغتَنِمْ مِن أهلِ زَمانِكَ خَمسا : إن حَضَرتَ لم تُعرَفْ ، و إن غِبتَ لم تُفتَقَدْ ، و إن شَهِدتَ لم تُشاوَرْ ، و إن قُلتَ لَم يُقبَلْ قَولُكَ ، و إن خَطَبتَ لم تُزَوَّجْ .
امام باقر عليه السلام : از مردم روزگارت پنج چيز را [براى خود] غنميت دان : هرگاه حضور داشته باشى، تو را نشناسند و هرگاه غايب باشى، كسى جوياى تو نشود و هرگاه در انجمنى باشى، با تو مشورت نشود و اگر سخنى گويى سخنت پذيرفته نشود و اگر به خواستگارى رفتى به تو همسر ندهند.