الإمامُ الباقرُ عليه السلام : يَجِبُ لِلمُؤمِنِ عَلَى المُؤمِنِ أن يَستُرَ عَلَيهِ سَبعينَ كَبيرَةً ! .
امام باقر عليه السلام : مؤمن در برابر مؤمن وظيفه دارد كه هفتاد گناه بزرگ او را بپوشاند.
الإمامُ الباقرُ عليه السلام ـ في دعائهِ ـ : و لا تَشغَلْ قَلبي بِدُنيايَ ، و عاجِلَ مَعاشي عَن آجِلِ ثَوابِ آخِرَتي .
امام باقر عليه السلام ـ در دعا ـ گفت : دلم را با مشغول شدن به دنيا و زندگى زودرس از ثواب آخرتم در آينده باز مدار.
امام باقر عليه السلام : يكى از بدبختيها و رنجهاى زندگى، تنگى [و كوچكى ] منزل است.
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : لا تَغُرَّنَّكَ الناسُ مِن نفسِكَ ؛ فإنّ الأمرَ يَصِلُ إلَيكَ دُونَهُم .
امام باقر عليه السلام : مبادا مردم تو را از خود غافل سازند؛ زيرا زيان اين غفلت به تو مى رسد نه به آنان.
الإمامُ الباقرُ عليه السلام ـ في قولِهِ تعالى : «يقولُ أَهْلَكْتُ مالاً لُبَدا» . ـ : هو عَمرُو بنُ عبدِ وَدٍّ حينَ عَرَضَ علَيهِ عليُّ بنُ أبيِ طالبٍ الإسلامَ يومَ الخَندَقِ و قالَ : فَأينَ ما أنفَقتُ فيكُم مالاً لُبَدا ؟! و كانَ أنفَقَ مالاً في الصَّدِّ عن سبيلِ اللّه ِ ، فَقَتَلَهُ عَلِيٌّ عليه السلام .
امام باقر عليه السلام ـ درباره آيه «مى گويد مال فراوانى را تباه كردم» ـ فرمود : منظور عمرو بن عبدودّ است كه على بن ابى طالب در روز خندق پذيرفتن اسلام را به او پيشنهاد كرد و او گفت : پس آن همه مالى كه در راه مبارزه با شما خرج كردم چه مى شود؟ او براى مبارزه با راه خدا مالى را خرج كرده بود. در اين هنگام على عليه السلام او را كشت.
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : الغُسلُ في سَبعةَ عَشرَ مَوطِنا : ليلةِ سَبعةَ عَشرَ مِن شهرِ رَمَضانَ ، و ليلةِ تِسعَةَ عَشرَ ، و ليلةِ إحدى و عِشرينَ ، و ليلةِ ثَلاثٍ و عِشريـنَ و فيهـا يُرجـى ليلـةُ القَـدرِ ، و غُسـلُ العِيدَينِ ، و إذا دَخَلتَ الحَرَمَينِ ،و يومٍ تُحرِمُ ، و يومِ الزِّيارَةِ ، و يومٍ تَدخُلُ البيتَ ، و يومِ التَّروِيَةِ ، و يومِ عَرَفةَ ، و إذا غَسَّلتَ مَيِّتا و كَفَّنتَهُ ، أو مَسِستَهُ بعدَ ما يَبرُدُ ، و يومِ الجُمُعَةِ ، و غُسلُ الكُسوفِ إذا احتَرَقَ القُرصُ كُلُّهُ فَاستَيقَظتَ و لَم تُصَـلِّ فعلَيكَ أن تَغتَسِلَ و تَقضِيَ الصلاةَ ، و غُسلُ الجَنابَةِ فَريضَةٌ .
امام باقر عليه السلام : غسل در هفده مورد مى باشد: در شب هفدهم و شب نوزدهم و شب بيست و يكم و شب بيست و سوم [ماه رمضان] كه در اين شبها [يا شب بيست و سوم] احتمال شب قدر مى رود و غسل عيدين (فطر و قربان) و در هنگام داخل شدن به حرمين (خانه خدا و حرم پيامبر خدا) و در روز زيارت [خانه خدا و طواف آن] و روزى كه داخل كعبه مى شوى و روز ترويه (هشتم ذى حجّه) و روز عرفه (نهم ذى حجّه) و هرگاه ميّتى را غسل دهى و كفن كنى، يا بعد از آن كه بدنش سرد شده باشد، بدنت با او تماس پيدا كند و روز جمعه و غسل خورشيد گرفتگى در صورتى كه تمام قرص خورشيد بگيرد و از خواب بيدار شوى و نماز به جا نياورده باشى. در اين صورت بايد غسل كنى و نماز را قضا كنى و [بالاخره ]غسل جنابت واجب است.
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : مَرَّ النبيُّ صلى الله عليه و آله فِي سُوقِ المَدينةِ بطَعامٍ فقالَ لِصاحِبِهِ : ما أرَى طَعامَكَ إلاّ طَيِّبا ، و سَألَهُ عن سِعرِهِ ، فَأوحَى اللّه ُ عَزَّ و جلَّ إلَيهِ أن يَدُسَّ يَدَيهِ فِي الطَّعامِ فَفَعَلَ فَأخرَجَ طَعاما رَدِيّا ، فقال لِصاحِبِهِ : ما أراكَ إلاّ و قد جَمَعتَ خِيانَةً و غِشّا لِلمُسلِمينَ .
امام باقر عليه السلام : پيامبر صلى الله عليه و آله در بازار مدينه از كنار بار گندمى عبور كرد. به صاحب آن فرمود: مى بينم گندم خوب و مرغوبى دارى. و از قيمت آن پرسيد. پس، خداوند عزّ و جلّ به آن حضرت وحى فرمود كه دستت را داخل ظرف فرو بَر. پيامبر صلى الله عليه و آله اين كار را كرد و گندمِ نا مرغوبى بيرون آورد. پس، به صاحب آن فرمود: مى بينم كه با مسلمانان غلّ و غش مى كنى .
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : إنَّ هذا الغَضَبَ جَمرَةٌ مِن الشيطانِ تَتَوَقَّدُ في قَلبِ ابنِ آدمَ ، و إنّ أحَدَكُم إذا غَضِبَ احمَرَّت عَيناهُ ، و انتَفَخَت أوداجُهُ ، و دَخَلَ الشيطانُ فيهِ .
امام باقر عليه السلام : براستى كه اين خشم، اخگرى از شيطان است كه در دل فرزند آدم برافروخته مى شود. هرگاه فردى از شما عصبانى مى شود، چشمانش سرخ مى گردد و رگهاى گردنش باد مى كند و شيطان به درون او راه مى يابد.
امام باقر عليه السلام : هيچ قدرتى مانند جلوگيرى از خشم نيست.