عنه عليه السلام : إذا بَلَغَ الرَّجُلُ أربَعينَ سَنَةً نادى مُنادٍ مِنَ السَّماءِ : قَد دَنا الرَّحيل ، فأعِدَّ الزّادَ ! .
امام باقر عليه السلام : هرگاه آدمى به چهل سالگى رسد، ندا دهنده اى از آسمان ندا دهد كه: هنگام سفر نزديك شده، پس توشه فراهم كن.
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : مُروا شيعَتَنا بِزِيارَةِ قَبرِ الحُسَينِ بنِ عَلِيٍّ عليه السلام ؛ فإنَّ إتيانَهُ يَزيدُ فِي الرِّزقِ ، و يَمُدُّ فِي العُمرِ ، و يَدفَعُ مَدافِعَ السُّوءِ .
امام باقر عليه السلام : شيعيان ما را به زيارت قبر حسين بن على عليه السلام فرمان دهيد؛ زيرا زيارت آن، روزى را زياد مى كند، عمر را دراز مى گرداند و بديها را دور مى سازد.
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : أحَبُّ الأعمالِ إلَى اللّه ِ عَزَّ و جلَّ ما داوَمَ عَلَيهِ العَبدُ ، و إن قَلَّ .
امام باقر عليه السلام : محبوبترين عمل در پيشگاه خداوند عزّ و جلّ عملى است كه آدمى بر آن مداومت ورزد، هرچند اندك باشد.
عنه عليه السلام : ما مِن شَيءٍ أحَبَّ إلَى اللّه ِ عَزَّ و جلَّ مِن عَمَلٍ يُداوَمُ عَلَيهِ ، و إن قَلَّ .
امام باقر عليه السلام : هيچ چيز نزد خداوند عزّ و جلّ محبوبتر از عملى نيست كه بر آن مداومت شود، هر چند اندك باشد.
عنه عليه السلام ـ كانَ يَقولُ ـ : إنّي اُحِبُّ أن أدُومَ عَلَى العَمَلِ إذا عَوَّدْتُهُ نَفسي ، و إن فاتَني مِنَ اللَّيل قَضَيتُه مِنَ النَّهارِ ، و إن فاتَني مِنَ النَّهارِ قَضَيتُه بِاللَّيلِ ، و إنَّ أحَبَّ الأعمالِ إلَى اللّه ِ ما دِيمَ عَلَيها .
امام باقر عليه السلام ـ بارها ـ مى فرمود : هر گاه به كارى [عبادى ]عادت كنم دوست دارم بر آن مداومت ورزم. اگر از عبادت شبانه چيزى از من فوت شود، روز قضايش را به جا مى آورم و اگر روزْ چيزى [از عبادت ]را از دست دهم، شب قضاى آن را به جا مى آورم. محبوبترين كارها در پيشگاه خداوند كارى است كه با مداومت همراه باشد.
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : ما عُبِدَ اللّه ُ بِشَيءٍ أحَبَّ إلَى اللّه ِ مِن إدخالِ السُّرورِ عَلَى المُؤمِنِ .
امام باقر عليه السلام : خداوند به چيزى كه نزد او محبوبتر از شاد كردن مؤمن باشد، عبادت نشده است.
امام باقر عليه السلام : با وجود شك و انكار، هيچ عملى سودمند نيست.
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : ثَلاثٌ لَم يَجعَلِ اللّه ُ عَزَّ و جلَّ لِأحَدٍ فيهِنَّ رُخصَةً : ··· الوَفاءُ بِالعَهدِ لِلبَرِّ و الفاجِرِ .
امام باقر عليه السلام : سه چيز است كه خداوند عزّ و جلّ درباره آنها به هيچ كس اجازه مخالفت نداده است : ··· و رعايت پيمان نسبت به نيك و بد.
عنه عليه السلام ـ في قولهِ تعالى : «وَ لا تَكونوا كَالَّتي نَقَضَتْ غَزْلَها مِنْ بَعْدِ قُوة» . ـ : الّتي نَقَضَت غَزلَها امرَأةٌ مِن بَني تَيمِ بنِ مُرَّةَ يُقالُ لَها : رابِطَةُ (ريطَةُ) بِنتُ كَعبِ بنِ سَعدِ بنِ تَيمِ بنِ كَعبِ بنِ لُؤيَّ بنِ غالِبٍ ، كانَت حَمقاءَ تَغزِلُ الشَّعَرَ ، فإذا غَزَلَت نَقَضَتهُ ثُمَّ عادَت فَغَزَلَتهُ ، فقالَ اللّه ُ : «وَ لا تَكونوا كَالَّتي نَقَضَتْ غَزلَها مِنْ بَعْدِ قُوة» إنَّ اللّه َ تَبارَكَ و تَعالى أمَرَ بِالوَفاءِ و نَهى عَن نَقضِ العَهدِ ، فضَرَبَ لَهُم مَثَلاً .
امام باقر عليه السلام ـ درباره آيه «مانند آن زنى مباشيد كه رشته خود را پنبه مى كرد پس از محكم بافتن» ـ فرمود : آن زنى كه رشته هاى خود را پنبه مى كرد، زنى از بنى تيم بن مرّه بود به نام رابطه (ريطه) دختر كعب بن سعد بن تيم بن كعب بن لوى بن غالب. او زن احمقى بود كه پشم مى ريسيد و آنچه رشته بود پنبه مى كرد و دوباره مى ريسيد. پس، خداوند فرمود : «مباشيد مانند آن زنى كه رشته خود را پس از محكم بافتن پنبه مى كرد···». خداى تبارك و تعالى به وفادارى فرمان داد و از پيمان شكنى نهى فرمود و اين مثل را براى آنان زد.
الإمامُ الباقرُ عليه السلام ـ في قولهِ تَعالى : «يا وَيلَنا مَن بَعَثَنا مِن مَرْقَدِنا» ـ : فإنَّ القَومَ كانوا فِي القُبورِ ، فلَمّا قاموا حَسِبوا أ نَّهُم كانوا نِياما ، قالوا : يا وَيْلَنا مَن بَعَثَنا مِن مَرْقَدِنا ؟ قالَ المَلائكَةُ : «هذا ما وَعَدَ الرَّحمنُ وَ صَدَقَ المُرسَلونَ» . .
امام باقر عليه السلام ـ درباره آيه «واى بر ما! چه كسى ما را از خوابگاهمان برانگيخت» ـ فرمود : مردم در گورهايشان هستند و چون برخيزند پندارند كه در خواب بوده اند و از اين رو گويند : واى بر ما! چه كسى ما را از خوابگاهمان برانگيخت؟ فرشتگان گويند : «اين چيزى بود كه خداى رحمان وعده داد و فرستادگان راست گفتند».