احادیث امام باقر علیه السلام

امام باقر عليه السلام ـ درباره آيه «آرى،آن گاه كه زمين ريز ريز شود» ـ فرمود : مراد زلزله [قيامت] است.

امام باقر عليه السلام : ايّام اللّه سه روز است : روزى كه قائم قيام مى كند و روز رجعت و روز قيامت.

امام باقر عليه السلام ـ درباره آيه «در آن روز، خدا پيامبر و كسانى را كه با او ايمان آورده اند فرو نگذارد و نورشان پيشاپيش و در سمت راستشان در حركت باشد» ـ فرمود : هر كس در آن روز نورى داشته باشد، نجات مى يابد و هر مؤمنى براى خود نورى دارد.

امام باقر عليه السلام : آدمى روز قيامت، محشور مى شود در حالى كه [در دنيا] هيچ خونى نريخته است اما به اندازه شيشه حجامت، يا بيشتر، به دست او خون مى دهند و مى گويند : اين سهم تو از خون فلان كس است. عرض مى كند : پروردگارا! تو خود مى دانى كه تا [زمانى كه] جانم را ستاندى خونى نريختم! خداوند مى فرمايد : بله، اما تو از فلان كس، فلان و بهمان سخن و روايت را شنيدى و به زيان او بازگو كردى و زبان به زبان گشت تا به گوش فلان ستمگر رسيد و به سبب آن او را كشت، حال اين بهره تو از خون اوست.

امام باقر عليه السلام : تكذيب كنندگان تقديرِ خدا، از گورهاى خود به صورت بوزينه و خوك محشور مى شوند.

امام باقر عليه السلام ـ درباره آيه «كردار نيك و بد هر كس به گردن او آويخته شده است» ـ فرمود : هر جا كه باشد نيك و بد او نيز با اوست و نمى تواند از آنها جدا شود،تا آن كه در روز قيامت نامه اعمالش به او داده مى شود.

امام باقر عليه السلام : اعضا و جوارح، بر ضدّ مؤمن گواهى نمى دهند، بلكه عليه كسى شهادت مى دهند كه مستحقّ عذاب است. مؤمن كار نامه اش به دست راست او داده مى شود.

امام باقر عليه السلام : منظور از آيه «و امّا كسى كه نامه اش به دست راست او داده شود» ابو سلمه عبد اللّه بن عبد الاسود بن هلال مخزومى است كه از قبيله بنى مخزوم بود. و مقصود از «و اما كسى كه نامه اش از پشت سرش به او داده شود» اسود بن عبد الاسود بن هلال مخزومى است كه در روز بدر به دست حمزة بن عبد المطلب كشته شد.

امام باقر عليه السلام : مقدارى خَبيص (حلوايى تهيه شده از آرد و خرما) خدمت امير المؤمنين على بن ابي طالب عليه السلام آوردند، حضرت از خوردن آن خوددارى ورزيد. عرض كردند : آيا آن را حرام مى دانيد؟ فرمود : نه، اما مى ترسم نفْسم به آن علاقه مند شود و به دنبال آن بروم. سپس اين آيه را تلاوت كرد : «شما بهره هاى پاكيزه خود را در زندگى دنيايتان برديد و از آنها بهره مند شديد».

امام باقر عليه السلام : آدمى را همين عيب بس كه از [ عيب هاى ]مردم ببيند آنچه را از خود نمى بيند، يا مردم را از چيزى نهى كند كه خودش نمى تواند از آن دست بردارد و همنشين خود را با چيزهاى بيهوده بيازارد.