احادیث امام باقر علیه السلام

امام باقر عليه السلام ـ در پاسخ به اين سؤال كه ارزشمندترين مردم كيست ـ فرمود : كسى كه دنيا را براى خود قدر و ارزش نداند.

امام باقر عليه السلام ـ در پاسخ به همان پرسش ـ فرمود : كسى كه اهمّيت ندهد دنيا در دست كيست .

امام باقر عليه السلام ـ نيز درباره همين آيه ـ فرمود : «نيكى» بهشت است و «افزون بر آن» دنياست . آنچه خداوند در دنيا به ايشان دهد در آخرت از آن بازخواست نمى كند و پاداش دنيا و آخرت را برايشان فراهم مى آورد .

امام باقر عليه السلام : چون حسين عليه السلام براى رفتن به كوفه آماده شد ، ابن عباس خدمت آن حضرت رسيد و او را به خدا و حقّ خويشاوندى سوگند داد كه به اين سفر نرود تا مبادا در طَفّ (كربلا) كشته شود . حضرت عليه السلام فرمود : من به قتلگاه خود از تو آگاهترم و من از دنيا، جز مفارقت آن را نمى خواهم . اى پسر عباس! آيا داستان امير مؤمنان عليه السلام و دنيا را برايت نگويم؟ . .
امير مؤمنان ، صلوات اللّه عليه ، برايم نقل كرد : من در يكى از باغهاى فدك، كه به فاطمه عليها السلام رسيده بود، با بيل مشغول كار بودم كه ناگهان زنى وارد شد . چون به او نگاه كردم از زيبايى او قلبم از جا كنده شد . او را شبيه بُثينه دختر عامر جُمَحى ، كه از زيباترين زنان قريش بود ، ديدم . آن زن به من گفت : اى پسر ابو طالب ! دوست دارى با من ازدواج كنى تا تو را از اين بيل بى نياز گردانم و به گنجينه هاى زمين راهنمايى ات كنم كه تا زنده هستى خودت و بازماندگانت پادشاهى كنيد؟ على عليه السلام به او گفت : تو كيستى تا تو را از خانواده ات خواستگارى كنم؟ زن گفت : من دنيايم . امير مؤمنان عليه السلام فرمود : به او گفتم برو و كسى ديگر را پيدا كن و سپس بيل خود را برداشتم و با خود اين ابيات را برخواندم :
كسى كه دنياى دون فريبش داد، تير اميدش به سنگ خورد
و دنيا اگر امّت هايى را بفريبد، چيزى به آنان نمى بخشد.
دنيا در چهره زيباى بُثينه نزد ما آمد
و جمالش بسان همو مى نمود.
پس او را گفتم : كسى ديگر را بفريب كه من
از دنيا روى گردانده ام و نادان نيستم
مرا چه به دنيا ؛ زيرا كه محمّد
در ميان آن صخره ها بر زمين افتاد
گيرم كه دنيا گنجها و مرواريدهاى خود
و داراييهاى قارون و مُلك قبايل را به من دهد
آيا نه اين است كه همه اينها از بين رفتنى هستند
و از گنجوران آنها خواسته مى شود كه بخشش كنند؟
پس ، كسى جز من را بفريب كه مرا به
مُلك و عزّت و بخشش تو رغبتى نباشد
نفْس من به آنچه روزى ام شده قانع است
اى دنيا! برو كار خويش با غائله جويان پى گير
من از خداوند ، به روز ديدار، مى ترسم
و از عذاب هميشگى و پايدار بيمناكم .

امام باقر عليه السلام : دنيا را چون منزلى بدان كه در آن فرود آمده اى و سپس از آن مى كوچى ؛ يا مانند مالى بدان كه در عالم خواب يافته اى و چون بيدار شوى خبرى از آن نيست . من اين را به عنوان مَثَل برايت گفتم ؛ زيرا دنيا در نظر خردمندان و خداشناسان همانند جا به جا شدن سايه هاست.

امام باقر عليه السلام : دنيا در نظر دانشمندان مانند سايه است .

امام باقر عليه السلام : خداوند متعال به شعيب پيامبر وحى فرمود كه : من صد هزار نفر از مردم تو را عذاب خواهم كرد : چهل هزار نفر بدكار را ، شصت هزار نفر از نيكانشان را . شعيب عرض كرد : پروردگارا! بدكاران سزاوارند اما نيكان چرا؟ خداوند عزّ و جلّ به او وحى فرمود كه : آنان با گنهكاران راه آمدند و به خاطر خشم من به خشم نيامدند .

امام باقر عليه السلام : خداوند مردمان را آفريد و دانست كه چه چيز مايه قوام و صحّت بدن آنهاست . پس [استفاده از] آنها را برايشان حلال و مباح كرد و دانست كه چه چيز به آنان زيان مى رساند ، از آنها بازشان داشت . در عين حال ، براى كسى كه ناچار [از خوردن اين منهيات ]باشد و بدنش جز با استفاده از آن ، قوام و صحّت نيابد ، حلال كرد اما به اندازه نياز نه بيشتر .

امام باقر عليه السلام : محبّت ما اهل بيت ، نظام دين است .

امام باقر عليه السلام : روح ، ستون دين است و دانش ، ستون روح و بيان ستون دانش .