احادیث امام باقر علیه السلام

امام باقر عليه السلام : هر كه ملتزم به اطاعت از معصيت كار شود ، دين ندارد ، هر كه ملتزم به نسبت دروغ و باطلى به خدا شود ، دين ندارد ، هركه ملتزم به انكار آيه اى از آيات خدا شود دين ندارد .

امام باقر عليه السلام ـ در پاسخ به زراره كه از آيه: «حنيفانى براى خدا باشيد نه شريك گيرندگانى براى او» سؤال كرد ـ فرمود : آيين حنيف، همان سرشتى است كه خداوند مردم را بر آن آفريده است «و آفرينش خدا تغيير ناپذير است». خداوند ، مردم را بر خداشناسى سرشته است .

امام باقر عليه السلام : آيين حنيف چيزى را فرو نگذاشته است ، تا جايى كه كوتاه كردن ناخنها و گرفتن شارب و ختنه كردن از اين آيين است .

امام باقر عليه السلام ـ وقتى ابو جارود عرض كرد : مرا از دينى كه خود و خانواده ات به وسيله آن، خدا را ديندارى و عبادت مى كنيد آگاه ساز ، تا من نيز به وسيله همان خدا را ديندارى كنم ـ فرمود : سؤالى كوتاه اما بسيار مهم كردى . به خدا سوگند ، دين خود و دين پدران خود را كه با آن خداوند عزّ و جلّ را طاعت و عبادت مى كنيم، به تو مى گويم : گواهى دادن به يگانگى خداوند است و پيامبرى محمّد صلى الله عليه و آله و اقرار به آنچه او از جانب پروردگار آورده است و دوستى با دوست ما و بيزارى از دشمنان ما و گردن نهادن به فرمان ما و انتظار قائم ما و كوشش [در عبادت و بندگى خدا] و پرهيزگارى .

امام باقر عليه السلام : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود : آيا به شما نگويم كه بهترين و پاكيزه ترين اعمال شما نزد خدايتان چيست و چه چيز درجات شما را بيش از هر چيز بالا مى برد و از درهم و دينار برايتان بهتر است و [حتى] از اين كه با دشمن رو به رو شويد و بكشيد و كشته شويد ارزشمندتر است؟ عرض كردند : بفرماييد ، اى رسول خدا ! فرمود : بسيار به ياد خداوند عزّ و جلّ بودن .

امام باقر عليه السلام : مؤمن تا زمانى كه به ياد خدا باشد ، ايستاده يا نشسته يا خفته ؛ پيوسته در نماز است ؛ خداوند متعال مى فرمايد : «آنان كه خدا را ايستاده و نشسته و به پهلو خفته ، ياد مى كنند» .

امام باقر عليه السلام : در تورات نوشته شده است : . . . اى موسى! . . . در تنهايى ها و هنگام شادى لذّتها و خوشى هايت مرا ياد كن تا در غفلت هايت به ياد تو باشم .

امام باقر عليه السلام : سه چيز از سخت ترين كارهاى بندگان است : انصاف داشتن مؤمن ، كمك مالى انسان به برادرش و به ياد خدا بودن در همه حال، و آن به اين معناست كه آدمى به گاه رو به رو شدن با گناه و تصميم به انجام آن خدا را ياد كند ، و ياد خدا او را از آن گناه باز دارد . اين است سخن خداوند عزّ و جلّ كه مى فرمايد : «كسانى كه پروا مى كنند، چون وسوسه اى از شيطان به آنها برسد خدا را ياد مى كنند؛ زيرا مردمى صاحب بصيرتند» .

امام باقر عليه السلام : گويى مؤمنان، همان فرزانگان دين فهم و اهل انديشيدن و پند گرفتن هستند . شنيده هاى دنيوى ، گوش آنها را از [شنيدن] ياد خدا ، كر نمى كند و زرق و برق دنيا، چشم آنان را از ياد خدا كور نمى گرداند .

امام باقر عليه السلام ـ در بيان اوصاف آخرت گرايان ـ فرمود : از ياد خدا خسته و ملول نمى شوند .