احادیث امام باقر علیه السلام

امام باقر عليه السلام : همان گونه كه درخت شراب از هر درختى بلندتر مى شود ، تأثيرات بد شراب نيز از هر گناهى بيشتر است .

امام باقر عليه السلام ـ وقتى ابو حمزه ثمالى آيه خمس را براى ايشان تلاوت كرد ـ فرمود : آنچه از خداست، متعلّق به پيامبر اوست و آنچه متعلّق به پيامبر اوست، به ما تعلّق دارد .

امام باقر عليه السلام : با ترس راستين، خود را از ابليس حفظ كن و از اميد دروغين بپرهيز ؛ زيرا كه تو را در ترس واقعى مى افكند .

امام باقر عليه السلام : مصيبتى چون بى خردى نيست و بى خرديى چون كم يقينى و كم يقينيى چون نترسيدن [از خدا] و نترسيدنى چون نداشتن غم از دست دادن ترس [از خدا] .

امام باقر عليه السلام : در حكمت آل داوود آمده است : اى فرزند آدم ! دلت سخت گشته است و بزرگى خدا را از ياد برده اى ؛ اگر خدا را مى شناختى و بزرگيش را مى دانستى ، همواره از او ترسان بودى .

امام باقر عليه السلام : هيچ ترسى چون ترسِ بازدارنده [از گناه و كيفر شدن] و هيچ اميدى چون اميدِ يارى كننده [بر كار نيك و رسيدن به ثواب الهى] نيست .

امام باقر عليه السلام ـ درباره آيه : «به خدا و پيامبر خيانت نكنيد و در امانتهايتان خيانت مورزيد···» ـ فرمود : خيانت به خدا و پيامبر، همان نافرمانىِ ايشان است و اما خيانت در امانت، هر انسانى امانتدارِ فرايضى است كه خداوند عزّ و جلّ بر او واجب كرده است .

امام باقر عليه السلام : كار خوب بر مردم دنيا همان قدر سنگين است كه روز قيامت در ترازوى اعمالشان سنگينى مى كند.

امام باقر عليه السلام : خداوند به آدم عليه السلام وحى فرمود : اى آدم ! من همه خوبيها را در چهار جمله براى تو گرد مى آورم : يكى از آنها، از آنِ من است ، يكى از آنِ تو ، يكى به من و تو مربوط مى شود و يكى به رابطه تو و مردم . اما آن كه مخصوص من باشد، اين است كه مرا بپرستى و هيچ چيز را شريك من نگردانى. و آن كه از آنِ تو باشد، اين است كه من به كار تو پاداش دهم در حالى كه بيش از هر وقت ديگر به آن نيازمندى. و آن كه ميان من و تو باشد، اين است كه تو دعا كنى و من اجابت كنم. و آن كه به رابطه ميان تو و مردم مربوط مى شود، اين است كه براى آنان همان پسندى كه براى خود مى پسندى .

امام باقر عليه السلام : در كتاب على عليه السلام خوانديم كه پيامبر خدا صلى الله عليه و آله بر فراز منبر فرمود: سوگند به خداى يگانه كه هرگز خير دنيا و آخرت به مؤمنى داده نشد، مگر به سبب خوش گمانى و اميدوارى او به خدا، و خوش خويى او، و خويشتنداريش از غيبت مؤمنان.