عنه عليه السلام : و اللّه ِ لا يُلِحُّ عبدٌ مُؤمِن علَى اللّه ِ عزّ و جلّ في حاجتِهِ إلاّ قضاها لَهُ .
امام باقر عليه السلام : به خدا سوگند هيچ بنده مؤمنى در حاجت خود به درگاه خداوند عزّ و جلّ اصرار نورزد، مگر آن كه حاجتش را بر آورد .
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : إنَّ اللّه َ عزّ و جلّ يُعطِي الدنيا مَن يُحِبُّ و يُبغِضُ ، و لا يُعطِي الآخرةَ إلاّ مَن أحَبَّ ، و إنَّ المؤمنَ لَيسألُ الرَّبَّ موضِعَ سَوطٍ في الدنيا فلا يُعطِيهِ إيَّاهُ و يسألُهُ الآخِرةَ فيُعطِيهِ ما شاءَ ، و يُعطي الكافرَ في الدنيا ما شاءَ ، و يسألُ في الآخرةِ موضعَ سَوطٍ فلا يُعطِيهِ إيَّاهُ .
امام باقر عليه السلام : خداوند عزّ و جلّ دنيا را به دوست و دشمن خود مى دهد اما آخرت را جز به كسى كه دوستش دارد نمى دهد . همانا مؤمن از پروردگار به اندازه جاى يك تازيانه در دنيا طلب مى كند و خداوند به او نمى دهد اما آخرت را مى طلبد و خداوند هرچه خواهد به او دهد ؛ و كافر را در دنيا هرچه خواهد بدهد ولى در آخرت به اندازه جاى يك تازيانه مى طلبد و به او نمى دهد .
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : إنَّ اللّه َ إذا أحَبَّ عبدا غَتَّهُ بالبلاءِ غَتّاً و ثَجَّهُ به عَليهِ ثَجّاً ، فإذا دعاهُ قالَ : لَبَّيكَ عبدِي لَبَّيكَ ، لَئن عَجَّلتُ ما سألتَ إنّي على ذلكَ لَقادرٌ، و لئن أخَّرتُ فما ادَّخَرتُ لكَ عِندي خيرٌ لكَ .
امام باقر عليه السلام : هر گاه خداوند بنده اى را دوست بدارد ، او را در فشارِ شديدِ بلا قرار دهد و باران بلا بر سرش فرو ريزاند ؛ پس چون به درگاه او دعا كند ، فرمايد : لبّيك بنده من ، لبّيك . اگر [خواهى ]خواسته تو را در دنيا دهم من بر انجام آن قادرم ، اما اگر به تأخير اندازم پس آنچه در نزد خود برايت ذخيره كنم ، براى تو بهتر است .
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : أسرَعُ الدُّعاءِ نُجْحا لِلإجابةِ دعاءُ الأخِ لأخيهِ بظَهرِ الغيبِ ، يَبدأ بِالدُّعاءِ لأخيهِ فيقولُ له مَلَكٌ مُوَكَّلٌ بهِ : آمِينَ، و لكَ مِثْلاهُ .
امام باقر عليه السلام : دعايى كه زودتر از همه به اجابت مى رسد ، دعايى است كه برادر (مؤمن) در غياب برادرش مى كند . چون ابتدا براى برادرش دعا كند ، فرشته اى كه بر او گماشته شده است ، گويد : آمين ، تو را نيز دو چندانِ آن باد .
امام باقر عليه السلام : نزديكترين و سريعترين دعا به اجابت ، دعايى است كه انسان در غياب برادر [دينى] خود براى او مى كند .
امام باقر عليه السلام ـ درباره آيه «و نيكو [سرايى ]است سراى پرهيزگاران» ـ فرمود : آن سراى دنياست .
امام باقر عليه السلام : دنيا ياور خوبى براى آخرت است .
عنه عليه السلام : إنَّ فيما ناجَى اللّه ُ تَعالى به موسى عليه السلام أن قالَ: إنَّ الدُّنيا ··· هي دارُ الظالمينَ إلاّ العاملَ فيها بالخيرِ ، فإنّها له نِعمَتِ الدارُ .
امام باقر عليه السلام : از جمله نجواهاى خداوند متعال با موسى عليه السلام اين بود كه : دنيا ··· سراى ستمگران است ، مگر آنان كه در دنيا كردار نيك كنند ؛ براى اينان ، دنيا سرايى نيكوست .
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : هلِ الدنيا إلاّ دابّةٌ رَكِبْتَها في مَنامِكَ فاستَيقَظتَ و أنتَ على فِراشِكَ غيرَ راكِبٍ و لا آخِذٍ بِعِنانِها ، أو كَثَوبٍ لَبِستَهُ ، أو كَجارِيَةٍ وَطِئتَها؟! .
امام باقر عليه السلام : آيا دنيا جز همانند ستورى است كه خواب مى بينى سوارش شده اى و چون بيدار مى شوى خود را در بستر مى بينى؟! نه بر ستورى سوارى و نه افسارش را گرفته اى . يا همانند جامه اى است كه [در عالم خواب] مى پوشى ، يا چون دخترى كه [خواب مى بينى] با او نزديكى مى كنى .
الإمامُ الباقرُ عليه السلام ـ في الدُّعاءِ ـ : أسألُكَ اللّهُمَّ الرَّفاهِيةَ في مَعيشَتِي ما أبقَيتَنِي ، مَعيشَةً أقوى بها على طاعَتِكَ و أبلُغُ بها رِضوانَكَ ··· و لا تَجعَلِ الدنيا عَلَيَّ سِجناً ، و لا تَجعَلْ فِراقَها عَلَيَّ حُزناً .
امام باقر عليه السلام ـ در دعا ـ گفت : خدايا! از تو مى خواهم كه تا زنده هستم زندگى مرا مرفّه گردانى ، چندان كه در طاعت تو نيرومندتر گردم و به خشنودى تو دست يابم . . . دنيا را بر من زندان مگردان و جدايى از آن را مايه اندوه من مساز .