الإمامُ الباقرُ عليه السلام : إذا أرادَ اللّه ُ بقَومٍ خَيرا أسمَعَهُم ، و لَو أسمَعَ مَن لَم يَسمَعْ لَولّى مُعْرِضا كأنْ لَم يَسْمَعْ .
امام باقر عليه السلام : هرگاه خداوند خوبى مردمى را بخواهد، به آنان گوش شنوا دهد. و اگر كسى گوشِ باطنىِ شنوا نداشته باشد ، اگر هم خدا سخن حقّ را به گوش [ظاهرى] او برساند، توجّهى نمى كند ، چنان كه گويى آن را نشنيده است .
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : مَن هَمَّ بشَيءٍ مِن الخَيرِ فلْيُعَجِّلْهُ ، فإنَّ كُلَّ شَيءٍ فيهِ تَأخيرٌ فإنَّ للشَّيطانِ فيهِ نَظْرَةً .
امام باقر عليه السلام : هر كه قصد كار خوبى كند ، در انجام آن شتاب ورزد ؛ زيرا هر چيزى كه در آن تأخير شود، شيطان فرصتى به دست مى آورد .
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : فِي التَّوراةِ مَكْتوبٌ فيما ناجَى اللّه ُ عزّ و جلّ بِه موسَى بنَ عِمرانَ عليه السلام : يا موسى ، اُكتُمْ مَكتومَ سِرّي في سَريرَتِكَ ، و أظهِرْ في عَلانِيَتِكَ المُداراةَ عَنّي لِعَدُوّي و عَدُوِّكَ مِن خَلْقي ، و لا تَستَسِبَّ لي عِندَهُم بِإظهارِ مَكتومِ سِرّي فَتُشرِكَ عَدُوَّكَ و عَدُوّي في سَبّي .
امام باقر عليه السلام : از جمله نجواهاى خداوند عزّ و جلّ با موسى بن عمران كه در تورات نوشته شده است [اين است كه] : اى موسى! رازِ پنهانِ مرا در دل خويش نهان دار و در آشكار با دشمن من و دشمن خودت مدارا كن و با فاش كردن رازِ نهان من، باعث ناسزاگويى آنان به من مشو، كه در آن صورت در ناسزاگويى به من، با دشمن من و دشمن خودت شريك گشته اى .
الإمامُ الباقرُ عليه السلام ـ لَمّا سُئلَ : كَثرَةُ القِراءَةِ أفضَلُ أو كَثرَةُ الدُّعاءِ ؟ ـ : الدُّعاءُ ، أ ما تَسمَعُ لِقَولِهِ تَعالى : «قُلْ ما يَعْبَأُ بِكُمْ ···» .
امام باقر عليه السلام ـ در پاسخ به اين سؤال كه زياد قرآن خواندن بهتر است يا زياد دعا كردن؟ ـ فرمود : دعا كردن . مگر نشنيده اى اين سخن خداوند متعال را كه فرمود : «بگو : پروردگار من از [عذاب ]شما چه باك دارد [اگر دعاى شما نباشد] . . .» ؟
امام باقر عليه السلام : نزد خدا چيزى محبوبتر از اين نيست كه از او درخواست شود .
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : يَنبَغي للمُؤمِنِ أن يَكونَ دُعاؤهُ فِي الرَّخاءِ نَحْوا مِن دُعائهِ فِي الشِّدَّةِ .
امام باقر عليه السلام : سزاوار است كه مؤمن هنگام آسايش همان گونه دعا كند كه هنگام گرفتارى .
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : لا تُحَقِّرُوا صَغيرا مِن حَوائجِكُم ؛ فإنّ أحَبَّ المؤمنينَ إلَى اللّه ِ تَعالى أسألُهُم .
امام باقر عليه السلام : حاجتهاى كوچك خود را خرد و كم اهميت مشماريد ؛ زيرا محبوبترين مؤمنان نزد خداوند متعال كسى است كه بيشترين درخواست را داشته باشد .
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : إنَّ العبدَ يسألُ اللّه َ الحاجةَ فيكونُ من شَأنِهِ قضاؤها إلى أجلٍ قريبٍ أو إلى وقتٍ بَطيءٍ ، فيُذنِبُ العبدُ ذنبا فيقولُ اللّه ُ تَبارَكَ وَ تَعالى للمَلَكِ : لا تَقضِ حاجَتَهُ و احرِمْهُ إيَّاها ، فإنَّهُ تَعَرَّضَ لِسَخَطي و استَوجَبَ الحِرمانَ مِنّي .
امام باقر عليه السلام : [گاه] بنده حاجتى را از خداوند مى خواهد و از شأن خداست كه آن را در آينده اى نزديك يا با تأخير برآورده سازد ؛ اما بنده بعدا مرتكب گناهى مى شود . پس، خداوند تبارك و تعالى به فرشته مى گويد : حاجت او را بر مياور و او را از آن محروم گردان ؛ زيرا او خود را در معرض خشم من نهاد و مستوجب محروميت از سوى من شد .
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : لا تَستَكثِرُوا شَيئا ممّا تَطلُبُونَ ، فما عِندَ اللّه ِ أكثَرُ مِمّا تُقدِّرونَ .
امام باقر عليه السلام : هيچ خواسته اى را زياد مشماريد ؛ زيرا آنچه نزد خداست بيش از آن است كه مى پنداريد .
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : إنَّ اللّه َ عزّ و جلّ كَرِهَ إلْحاحَ النّاسِ بَعضِهِم على بعضٍ في المَسألَةِ و أحَبَّ ذلكَ لنفسِهِ .
امام باقر عليه السلام : خداوند عزّ و جلّ پافشارى مردمان در خواهش از يكديگر را ناخوش مى دارد، امّا اين كار را نسبت به خودش دوست دارد .