امام باقر عليه السلام ـ در پاسخ به سؤال از گناهان كبيره ـ فرمود : هر گناهى كه خداوند براى آن وعده آتش داده است [كبيره است] .
الإمامُ الباقرُ عليه السلام ـ في قولِهِ تعالى : «···و لَم يُصِرُّوا ···» ـ : الإصرارُ أن يُذنِبَ العَبدُ و لا يَستَغفِرَ ، و لا يُحَدِّثَ نفسَهُ بالتوبةِ فذلكَ الإصرارُ .
امام باقر عليه السلام ـ درباره آيه « . . . بر آنچه مى كردند پاى نفشارند » ـ فرمود : اصرار بر گناه اين است كه بنده گناه كند و آمرزش نطلبد و در فكر توبه هم نباشد . اين است اصرار [بر گناه] .
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : ما مِن عَبدٍ إلاّ و في قَلبِهِ نُكتَةٌ بَيضاءُ ، فإذا أذنَبَ ذنباً خَرَجَ في النُّكتةِ نُكتةٌ سَوْداءُ ، فإن تابَ ذَهَبَ ذلكَ السَّوادُ ، و إن تَمادى في الذُّنوبِ زادَ ذلكَ السَّوادُ حتّى يُغَطِّيَ البَياضَ ، فإذا [تَـ]غَطَّى البياضُ لَم يَرجِعْ صاحِبُهُ إلى خيرٍ أبداً، و هو قولُ اللّه ِ عزّ و جلّ «كَلاّ بَلْ رانَ على قُلُوبِهِم ما كانُوا يَكْسِبُونَ» .
امام باقر عليه السلام : هيچ بنده اى نيست مگر آن كه در دلش نقطه اى سفيد وجود دارد ؛ پس هر گاه گناهى مرتكب شود ، در آن نقطه ، نقطه اى سياه پديد آيد، كه اگر توبه كرد آن سياهى مى رود و اگر در گناهان فرو رفت، نقطه سياه افزايش مى يابد چندان كه همه سفيدى را فرو مى پوشاند . و چون سفيدى پوشانده شد، گنهكار ديگر به خير و صلاح باز نمى آيد . اين است سخن خداوند عزّ و جلّ كه : «به حقيقت ، كارهايى كه مى كردند ، بر دلهايشان زنگار بسته است» .
امام باقر عليه السلام : همانا بنده گناه مى كند و به سبب آن، روزى از او گرفته مى شود .
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : إنّه ما مِن سَنَةٍ أقَلَّ مَطَراً مِن سَنَةٍ ، و لكنّ اللّه َ يَضَعُهُ حيثُ يشاءُ ، إنّ اللّه َ عزّ و جلّ إذا عَمِلَ قَومٌ بالمعاصِي صَرَفَ عَنهُم ما كانَ قَدَّرَ لَهُم مِنَ المَطَرِ .
امام باقر عليه السلام : هيچ سالى كم بارش تر از سال ديگر نيست ، بلكه خداوند باران را هر جا كه خواهد مى باراند . [اما] هر گاه مردمى مرتكب گناهان شوند ، خداوند عزّ و جلّ بارانى را كه براى آنان مقدّر كرده بود، از ايشان باز دارد .
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : أربَعةٌ أسرَعُ شيءٍ عُقوبَةً : رجُلٌ أحسَنتَ إلَيهِ و يُكافيكَ بالإحسانِ إلَيهِ إساءةً ، و رجُلٌ لا تَبغِي علَيهِ و هو يَبغِي علَيكَ ، و رجُلٌ عاهَدتَهُ على أمرٍ فَمِن أمرِكَ الوَفاءُ له و مِن أمرِهِ الغَدرُ بكَ ، و رجُلٌ يَصِلُ قرابَتَهُ و يَقطَعُونَهُ .
امام باقر عليه السلام : چهار چيز است كه كيفرشان از هر گناهى زودتر به انسان مى رسد : كسى كه تو به او خوبى كنى و او پاداش آن را به بدى دهد ، كسى كه تو به او ستم نكنى و او به تو ستم كند ، كسى كه در كارى با او پيمان بندى و تو به پيمانت وفادار مانى و او پيمان شكنى كند و كسى كه تو با او پيوند برقرار كنى و او پيوند ببرد .
عنه عليه السلام : في كِتابِ أميرِ المؤمنينَ عليه السلام : ثلاثُ خِصالٍ لا يَموتُ صاحِبُهُنّ حتّى يَرى وَبالَهُنَّ : البَغيُ، و قَطيعَةُ الرَّحِمِ، و اليَمينُ الكاذِبةُ .
امام باقر عليه السلام : در كتاب امير المؤمنين عليه السلام آمده است : سه گناه است كه صاحب آنها در همين دنيا كيفرش را ببيند : ستم ، بريدن پيوند خويشاوندى، و سوگند دروغ .
امام باقر عليه السلام : در پى سركرده بودن مباش ، كه دنباله رو مى شوى .
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : ما ذِئبانِ ضارِيانِ في غَنَمٍ لَيسَ لَها راعٍ، هذا في أوَّلِها و هذا في آخِرِها، بِأسرَعَ فيها مِن حُبِّ المالِ و الشَّرَفِ في دِينِ المؤمِنِ .
امام باقر عليه السلام : مال دوستى و جاه طلبى ، به دين مؤمن زودتر خسارت مى زند تا حمله دو گرگ درنده به گله اى بى شبان؛ كه يكى از جلوى گله حمله آورد و ديگرى از پشت آن .
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : إنّ العِبـادَ إذا نامُـوا خَرَجَت أرواحُهُم إلى السماءِ ، فما رَأتِ الرُّوحُ في السماءِ فهُو الحقُّ و ما رَأت في الهواءِ فهُو الأضغاثُ .
امام باقر عليه السلام : هر گاه بندگان بخوابند ، ارواحشان به آسمان پر مى كشد . آنچه روح در آسمان ببيند حقيقى است و هرچه در فضا ببيند رؤياهاى آشفته است .