الإمامُ زينُ العابدينَ عليه السلام ـ في الدُّعاءِ ـ : اللّهُمّ صَلِّ على محمّدٍ و آلهِ و ادرَأْ عنّي بلُطفِكَ ، و اغذُني بنِعمَتِكَ ، و أصلِحْنى بكَرَمِكَ ، و داوِني بصُنعِكَ .
امام زين العابدين عليه السلام ـ در دعا ـ گفت : بار خدايا! بر محمّد و آل او درود فرست و به لطف خود [هر گونه پيشامد بدى را ]از من دور گردان و با نعمت خويش مرا تغذيه فرما و با بزرگواريت مرا اصلاح گردان و با احسانت درمانم فرما.
الإمامُ زينُ العابدينَ عليه السلام : المُنافِقُ يَنهى و لا يَنتَهي ، و يأمُرُ بما لا يأتي ، إذا قامَ في الصَّلاةِ اعتَرَضَ ، و إذا رَكَعَ رَبَضَ ، و إذا سَجَدَ نَقَرَ ، و إذا جَلَسَ شَغَرَ ، يُمسي و هَمُّهُ الطَّعامُ و هُو مُفطِرٌ ، و يُصبِحُ و هَمُّهُ النَّومُ و لَم يَسهَرْ ، إن حَدَّثَكَ كَذبَكَ ، و إن وَعَدَكَ أخلَفَكَ ، و إنِ ائتَمَنتَهُ خانَكَ ، و إن خالَفتَهُ اغتابَكَ .
امام زين العابدين عليه السلام : منافق نهى مى كند و خود نهى نمى پذيرد، به آنچه دستور مى دهد خودش عمل نمى كند، چون به نماز ايستد به چپ و راست مى نگرد، چون ركوع كند خود را به زمين اندازد، چون سجده كند [مانند پرندگان] منقار به زمين زند و چون بنشيند نيم خيز نشيند . ، چون شب شود با اينكه روزه نداشته است همه اش به فكر خوردن غذاست و در روز با آنكه شب زنده دارى نكرده است، همّ و غمش خفتن است. اگر سخنى (حديثى) به تو گويد، دروغ گويد و اگر به تو و عده اى دهد، خلف وعده كند و اگر به او اعتماد كنى و امانتى سپارى به تو خيانت كند و اگر با او مخالفت كنى، پشت سرت بدگويى كند.
امام زين العابدين عليه السلام : از خصلت هاى مؤمن، انفاق كردن به اندازه تنگدستى است.
الإمامُ زينُ العابدينَ عليه السلام ـ أيضا ـ : وَ هَبْ لي نُورا أمشي بهِ في النّاسِ ، و أهتَدي بهِ في الظُّلُماتِ ، و أستَضيءُ بهِ مِن الشَّكِّ و الشُّبُهاتِ .
امام زين العابدين عليه السلام ـ در دعا ـ گفت : و مرا نورى بخش تا با آن در ميان مردم گام بردارم و به واسطه آن در تاريكى ها راه يابم و در پرتو آن از شكّ و شبهات به درآيم.
الإمامُ زينُ العابدينَ عليه السلام ـ لَمّا سُئلَ عَن عِلَّةِ كَونِ المُتَهَجِّدينَ باللَّيلِ مِن أحسَنِ النّاسِ وَجها ـ : لأنَّهُم خَلَوا باللّه ِ فكَساهُمُ اللّه ُ مِن نُورِهِ .
امام زين العابدين عليه السلام ـ در پاسخ به اين سؤال كه : چرا شب زنده داران نيكو روى ترين مردمان هستند؟ ـ فرمود : چون آنان با خدا خلوت كرده اند و خداوند از نور خود بر [قامت ]آنان پوشانده است.
الإمامُ زينُ العابدينَ عليه السلام ـ في الدُّعاءِ ـ : اللّهُمّ و ما أجرَيتَ على ألسِنَتِنا مِن نُورِ البَيانِ ، و إيضاحِ البُرهانِ ، فاجعَلْهُ نُورا لَنا في قُبورِنا و مَبعَثِنا ، و مَحيانا و مَماتِنا ، و عِزّا لَنا لا ذُلاًّ علَينا ، و أمنا لَنا مِن مَحذورِ الدُّنيا و الآخِرَةِ .
امام زين العابدين عليه السلام ـ در دعا ـ گفت : خداوندا! آن نورِ بيان و روشنگرىِ برهان را كه بر زبان هاى ما روان ساختى، در گورهاى ما و هنگام رستاخيزمان و در زندگى و مرگمان، براى ما روشنايى قرار ده و موجب عزّت ما نه ذلّتمان و مايه ايمنى ما از عذاب دنيا و آخرت بگردان.
الإمامُ زينُ العابدينَ عليه السلام : النّاسُ في زَمانِنا على سِتِّ طَبَقاتٍ : أسَدٌ ، و ذِئبٌ ، و ثَعلبٌ ، و كَلبٌ ، و خِنزيرٌ ، و شاةٌ ؛ فأمّا الأسَدُ : فمُلوكُ الدُّنيا يُحِبُّ كلُّ واحِدٍ مِنهُم أن يَغلِبَ و لا يُغلَبَ . و أمّا الذِّئبُ : فتُجّارُكُم يَذُمُّو(نَ) إذا اشتَرَوا و يَمدَحو(نَ) إذا باعُوا. و أمّا الثَّعلبُ : فهؤلاءِ الّذينَ يأكُلونَ بأديانِهِم و لا يَكونُ في قُلوبِهِم ما يَصِفونَ بألسِنَتِهِم . و أمّا الكَلبُ : يَهِرُّ علَى النّاسِ بلِسانِهِ و يُكرِمُهُ النّاسُ مِن شَرِّ لِسانِهِ . و أمّا الخِنزيرُ : فهؤلاءِ المُخَنَّثونَ و أشباهُهُم لا يُدعَون إلى فاحِشَةٍ إلاّ أجابُوا . و أمّا الشّاةُ : فالمُؤمِنونَ ، الّذينَ تُجَزُّ شُعورُهُم و يُؤكَلُ لُحومُهُم و يُكسَرُ عَظمُهُم ، فكَيفَ تَصنَعُ الشّاةُ بَينَ أسَدٍ و ذِئبٍ و ثَعلبٍ و كَلبٍ و خِنزيرٍ ؟ ! .
امام زين العابدين عليه السلام : مردم در روزگار ما به شش گروه تقسيم مى شوند : شير و گرگ و روباه و سگ و خوك و گوسفند. شيران همان شهرياران و زمام داران دنيايند كه هر يك از آنها دوست دارد بر ديگرى غلبه كند و مغلوب كسى واقع نشود. گرگ ها همان بازرگانان شما هستند كه هرگاه مى خواهند كالايى را بخرند از آن بدگويى مى كنند و هرگاه مى خواهند بفروشند از آن تعريف مى كنند. روبهان همان كسانى هستند كه از طريق دين خود مى خورند و به آنچه مى گويند در دل اعتقادى ندارند. سگ ها آن كسانى هستند كه با زبان خود بر مردم پارس مى كنند و مردم از شرّ زبانشان به آنان احترام مى گذارند. خوكان همان مردهاى مخنّث و امثال آنها هستند كه وقتى از آنان دعوت به فحشايى شود اجابت مى كنند، و گوسفندان همان مؤمنان هستند كه پشمهايشان را مى چينند و گوشتشان را مى خورند و استخوانشان را مى شكنند. از يك گوسفند در ميان [گروهى] شير و گرگ و روباه و سگ و خوك چه كارى ساخته است؟!
امام زين العابدين عليه السلام : عمل جز به نيّت نيست.
الإمامُ زينُ العابدينَ عليه السلام ـ في الاشتِياقِ إلى طَلَبِ المَغفِرَةِ ـ : اللّهُمّ فَصَلِّ على محمّدٍ و آلِهِ ، و اجعَلْ هَمَساتِ قُلوبِنا ، و حَرَكاتِ أعضائنا ، و لَمَحاتِ أعيُنِنا ، و لَهَجاتِ ألسِنَتِنا ··· في مُوجِباتِ ثَوابِكَ ، حتّى لا تَفوتَنا حَسَنَةٌ نَستَحِقُّ بها جَزاءكَ ، و لا تَبقى لَنا سَيّئةٌ نَستَوجِبُ بِها عِقابَكَ .
امام زين العابدين عليه السلام ـ در اشتياق به آمرزش خواهى ـ گفت : بار خدايا! بر محمّد و آل محمّد صلوات فرست و رازهاى دل ها و جنبش هاى اندام ها و چشم بر هم زدن هاى ما و سخنان زبان هاى ما را در آنچه موجب ثواب و پاداش تو گردد قرار ده تا كار نيكى كه به سبب آن سزاوار پاداش تو مى گرديم از دستمان نرود و كار بدى كه به واسطه آن مستوجب كيفر تو شويم برايمان باقى نماند.
عنه عليه السلام ـ مِن دُعائهِ في مَكارِمِ الأخلاقِ ـ : و انْتَهِ بِنِيَّتي إلى أحسَنِ النِّيّاتِ ، و بعَمَلي إلى أحسَنِ الأعمالِ ، اللّهُمّ وَفِّرْ بِلُطفِكَ نِيَّتي .
امام زين العابدين عليه السلام ـ در دعاى مكارم الاخلاق ـ گفت : نيّت مرا به نيكوترين نيّت ها و كردارم را به بهترين كردارها برسان. بار خدايا! به لطف خود نيّت مرا كامل گردان.