احادیث امام سجاد علیه السلام

امام زين العابدين عليه السلام ـ نيز در دعا ـ گفت : خدايا! مرا از كسانى قرار ده كه در راه راستِ منتهى به تو كوشيدند و عقب ننشستند و راه رسيدن به تو را پيمودند و از آن منحرف نشدند و براى رسيدنْ به تو تكيه كردند، تا آن كه رسيدند.

امام زين العابدين عليه السلام ـ درباره آيه: «و براى شما در قصاص زندگى است» ـ فرمود : چون اگر كسى تصميم بگيرد ديگرى را بكشد و بداند كه در اين صورت قصاص مى شود و بدين سبب از كشتن خوددارى ورزد، هم موجب زنده ماندن كسى است كه مى خواسته است او را بكشد و هم موجب زنده ماندن اين جنايتكارى است كه قصد آدم كشى داشته است و هم مايه زنده ماندن ديگران؛ زيرا وقتى بدانند كه قصاص واجب و لازم است از ترس قصاص جرأت آدم كشى به خود راه نمى دهند.

امام زين العابدين عليه السلام : بدانيد كه بنده داراى چهار چشم است: دو چشم كه با آنها امور دين و دنياى خود را مى بيند و دو چشم كه با آنها امور آخرتش را مشاهده مى كند. پس هر گاه خداوند خوبى بنده اى را بخواهد، دو چشمى را كه در دل اوست مى گشايد و به وسيله آنها امور غيبى آخرت خويش را مى بيند و هر گاه برايش غير از خوبى بخواهد، دلش را به حال خود وا مى گذارد.

امام زين العابدين عليه السلام ـ در مناجات ـ گفت : پرده هاى شك و حجاب را از دلهاى ما كنار زن.

امام زين العابدين عليه السلام : موسى عليه السلام به خدا عرض كرد : پروردگارا! كيستند آن كسان تو كه زير سايه عرش تو هستند، در آن روزى كه هيچ سايه اى جز سايه تو نيست؟ خداوند به او وحى فرمود : پاكدلان.

امام زين العابدين عليه السلام ـ در دعا ـ گفت : بار خدايا! بر محمّد و آل محمّد درود فرست و ما را از كسانى قرار ده كه پرده هاى عصمت اوليا را بر روى آنها كشيدى و دلهايشان را به پاكى و صفا ويژه گردانيدى و در سر منزل برگزيدگان، آن دلها را به زيور فهم و آزرم آراستى و همّتهايشان را در ملكوت آسمانهايت پرده پرده سير دادى، تا بر تو در آيند ..

امام زين العابدين عليه السلام ـ در مناجات العارفين ـ گفت: معبودا! مرا از كسانى قرار ده كه درختان شوقِ به تو، در باغهاى سينه هايشان درهم پيچيده اند··· و ظلمت ترديد در عقايد، از انديشه هايشان زدوده شده و خلجان شك از دلها و درونهايشان، رخت بربسته و با شناخت راستين، سينه هايشان گشاده گشته است.

امام زين العابدين عليه السلام ـ در مناجات التائبين ـ گفت: پروردگارا! گناهان جامه خوارى بر من پوشانده اند و دورى از تو جامه بينوايى بر تنم كرده و بزرگى گناهم، دل مرا ميرانده است. پس با توبه پذيرى خود، آن را زنده گردان، اى اميد من و اى مطلوب من!

امام زين العابدين عليه السلام ـ در مناجات ـ گفت: بيمارى مرا جز طبابت تو درمان نمى كند و اندوه مرا جز نزديك شدن به تو نمى زدايد و زخم مرا جز گذشت تو بهبود نمى بخشد و زنگار دلم را جز بخشش تو، صيقل نمى دهد.

امام زين العابدين عليه السلام : اگر ديديد كسى ظاهر الصلاح است و در گفتارش دم از پارسايى مى زند و در حركات و رفتارهايش اظهار فروتنى مى كند، بپاييد كه فريبتان ندهد؛ زيرا، چه بسيارند كسانى كه به سبب ضعف و سستى در انديشه و بزدلى، دستشان از دنيا و ارتكاب حرامهاى آن كوتاه است. اينان دين را دام دنيا كرده اند···
و اگر ديديد از خوردن مال حرام خوددارى مى كند، بپاييد كه شما را نفريبد؛ چرا كه اميال و خواهشهاى مردم گوناگون است···
اما مرد به تمام معنا مرد، آن مردى است كه هواى نفْسِ خود را پيرو فرمان خداوند گرداند و تواناييهايش را در راه رضاى خدا به كار گيرد. ضعف و خوارى همراه حق را، از عزّت و قدرت توأم با باطل، به عزّت و قدرت ابدى نزديكتر ببيند و بداند كه رنج و سختيهاى اندكى را كه در دنيا تحمّل مى كند، او را به نعمت پاينده مى كشاند··· اين است آن مرد، نيكو مرد. پس به دامان او چنگ زنيد و راه و روش او را سر مشق خود كنيد و در درگاه پروردگارتان به او توسّل جوييد؛ زيرا كه هيچ دعايى از او ردّ نمى شود و هيچ يك از خواهشهاى او بى پاسخ نمى ماند.