احادیث امام سجاد علیه السلام

امام زين العابدين عليه السلام : حقّ زبان، منزّه داشتن آن از زشت گويى است و عادت دادنش به خوبى و فرو گذاشتن زياده گويى هاى بيهوده و نيكى به مردم و خوب گفتن درباره آنان.

امام زين العابدين عليه السلام : زبان آدميزاد، هر روز به اعضاى او نزديك مى شود و مى گويد: چگونه ايد؟ آنها مى گويند: اگر تو ما را به خود وا گذارى، خوب هستيم . و مى گويند: از خدا بترس و كارى به ما نداشته باش! و او را سوگند مى دهند و مى گويند: ما فقط به واسطه تو پاداش مى يابيم و به واسطه تو كيفر مى بينيم.

امام زين العابدين عليه السلام : مؤمن خاموش مى ماند، تا سالم ماند و سخن مى گويد، تا سود برد··· اگر به پاكى ستوده شود، از آنچه مى گويند هراسان مى شود و از آنچه كه نمى دانند، از خداوند آمرزش مى طلبد. سخن كسى كه او را نمى شناسد [و مى ستايدش ]فريبش نمى دهد و از برشمردن اعمالش [در آخرت] مى ترسد.

امام زين العابدين عليه السلام : رشد دادن دارايى، كمال مردانگى است.

امام زين العابدين عليه السلام ـ در دعاى آن حضرت هنگام بيمارى ـ گفت : بار خدايا! تو را سپاس بر تندرستى ام كه پيوسته در آن به سر مى برم. و تو را سپاس بر بيمارى اى كه در بدنم پديد آورده اى؛ زيرا نمى دانم، اى خداى من! كدام يك از اين دو حالت [تندرستى يا بيمارى ]به سپاسگزارى تو شايسته تر و كدام يك از اين دو زمان براى ستايش تو سزاوارتر است. آيا زمان تندرستى··· يا زمان بيمارى كه مرا به وسيله آن [از گناهان ]پاك كردى؟

امام زين العابدين عليه السلام ـ در درود فرستادن بر حاملان عرش و هر فرشته مقرّبى ـ فرمود: بار خدايا! و حاملان عرشَت كه از تسبيح گويى تو سست نمى شوند و از تقديست به ستوه نمى آيند و از عبادتت درمانده نمى شوند و كوتاهى را بر كوشايى در امر تو ترجيح نمى دهند و از شيفتگى به تو غافل نمى گردند. و اسرافيل، آن صاحب صور كه چشم به راه و منتظر اجازه تو و فرا رسيدن فرمان توست، تا با دميدن [در صور]، مردگانِ گروگان گورها را بيدار كند. و ميكائيل كه نزد تو داراى منزلت است و در طاعت تو جايگاهى بلند دارد. و جبرئيل كه امين وحى توست و در ميان اهل آسمان هايت مطاع است و در پيشگاهت ارجمند و در درگاهت مقرّب است. و روح كه گماشته بر فرشتگانِ حجاب هاست. و روح (نام فرشته بسيار بزرگ) كه از عالم امر توست. پس، بر اين ها درود فرست و نيز بر فرشتگانى كه فروتر از اينانند و ساكنان آسمان هاى تو و امينان پيغامهايت هستند و هم بر فرشتگانى كه از هيچ كوششى خسته نمى شوند و از هيچ رنجى، ماندگى و سستى به آنها راه نمى يابد و شهوت ها و خواهش ها آنها را از تسبيح تو باز نمى دارد و فراموشىِ ناشى از غفلت ها مانعِ آنان از تعظيم تو نمى شود [زيرا فاقد اين امور هستند]. ديدگانشان به كرنش فروهشته است و قصد (جسارت) نگاه كردن به تو را نمى كنند و چانه هاى خود را به زير افكنده اند، فرشتگانى كه به آنچه نزد توست بسى راغبند، شيفته يادْ كِرد نعمت هاى تو هستند و در برابر عظمت تو و شكوه كبريايى ات فروتنند و فرشتگانى كه چون به دوزخ بنگرند كه بر نافرمانان تو گُر مى كشد، گويند : «پاك و منزّهى تو، ما تو را چنان كه سزاوار بندگى توست بندگى نكرديم»
پس، درود فرست بر ايشان ··· و بر فرشتگان روحانى خود و آنان كه نزد تو قرب و منزلت دارند و آنان كه بَرندگان امور غيبى به نزد رسولانت هستند و آنان كه امين وحى تو مى باشند و بر آن دسته از فرشتگانى كه به خود اختصاصشان داده اى و با تقديس خود از خوراك و نوشيدنى بى نيازشان كرده اى و درون طبقات آسمان هايت جايشان داده اى و بر فرشتگانى كه در اطراف و اكناف آسمان هايت ايستاده اند، تا آن گاه كه فرمان به سر آمدن وعده ات در رسد
و بر خزانه داران باران و به پيش رانندگان ابر و بر فرشته اى كه از صداى راندنش، بانگ تندرها شنيده مى شود و هرگاه با آواز راندن او ابر خروشان به شنا درآيد، صاعقه هاى آذرخش ها مى درخشد. و بر فرشتگانى كه برف و تگرگ را همراهى مى كنند و فرشتگانى كه با فرود آمدن دانه هاى باران فرود مى آيند و فرشتگانى كه مسئولان خزانه هاى بادهايند و فرشتگانى كه بر كوه ها گماشته شده اند، تا از جاى نجنبند و فرشتگانى كه وزن آب ها و پيمانه باران هاى سخت و رگبارها را به آنان شناسانده اى و بر فرشتگانى كه به سوى زمينيان فرستاده اى تا بلايى ناخوشايند برايشان بياورند يا گشايش و نعمتى خوشايند [بر اينان درود فرست]
و بر سفيران گرامى نيكوكار و فرشتگان بزرگوارى كه نگهبان و نويسنده اعمال بندگانند و بر فرشته مرگ و دستيارانش و بر منكر و نكير و بر رُومان آزمايش كننده [اهل ]گورها و بر طواف كنندگان بيت المعمور و بر مالك و زمام داران دوزخ و بر رضوان و كليد داران بهشت و بر فرشتگانى كه «از فرمان خدا سرپيچى نمى كنند و آنچه بدان ها دستور داده شود، به كار مى بندند» و بر فرشتگانى كه [به اهل بهشت ]مى گويند : «درود بر شما به سبب شكيبايى كه كرديد و راستى چه نيكوست فرجام آن سراى» و بر دوزخبانان كه چون به ايشان گفته شود : «او را بگيريد و در غُل كشيد و به دوزخش اندازيد» به سوى او بشتابند و امانش ندهند. و بر هر فرشته اى كه نامش را نياورديم و نمى دانيم نزد تو چه پايگاهى دارد و او را به چه كارى گماشته اى و بر فرشتگانى كه در هوا و زمين و آب جاى دارند و بر آنانى كه بر خلق گماشته شده اند
پس، بر ايشان درود فرست، در آن روزى كه «هر كس مى آيد و فرشته اى او را مى راند و فرشته اى گواهى مى دهد» و بر آنان درود فرست ، درودى كه بر كرامت آنها و بر طهارت و پاكيشان بيفزايد.

امام زين العابدين عليه السلام ـ درباره آيه «ثمّ دنى فتدلّى فكان قاب قوسين او ادنى» ـ فرمود : مقصود رسول خدا صلى الله عليه و آله است كه به حجاب هاى نور نزديك شد و ملكوت آسمان ها را ديد. سپس بسيار نزديك شد و از زير پاى خود به ملكوت زمين نگريست تا حدّى كه گمان كرد با زمين به اندازه فاصله دو سر كمان يا كمتر فاصله دارد.

امام زين العابدين عليه السلام : سخت ترين لحظات آدمى سه لحظه است : لحظه اى كه ملك الموت را مى بيند، و لحظه اى كه از گورش برمى خيزد ، و لحظه اى كه در برابر پروردگار خود ـ تبارك و تعالى ـ مى ايستد، پس يا سوى بهشت مى رود يا سوى دوزخ···

امام زين العابدين عليه السلام : چون كار بر حسين بن على بن ابى طالب عليهما السلام سخت شد، همراهيان حضرت به او نگريستند و ديدند حالتش برخلاف آنهاست؛ چه آنكه آنها هرگاه كار بالا مى گرفت رنگشان بر مى گشت و بدن هايشان مى لرزيد و دل هايشان به تپش مى افتاد، امّا حسين عليه السلام و برخى از همراهان خاصّ او رنگهايشان برافروخته مى شد و اندام هايشان آرام و جان هايشان آرامش مى يافت. پس، آنان به يكديگر مى گفتند : نگاه كنيد، از مرگ پروايى ندارد! حسين عليه السلام به ايشان فرمود : صبور باشيد، اى بزرگ زادگان! زيرا مرگ جز پلى كه شما را از رنج و بدبختى به سوى بهشت هاى پر گستره و نعمت جاويدان عبور مى دهد، نيست. كدام يك از شما خوش ندارد كه از زندانى به قصرى برده شود؟!

امام زين العابدين عليه السلام ـ در پاسخ به اين پرسش كه مرگ چيست؟ ـ فرمود : براى مؤمن چون بركندن جامه هايى چركين و شپشى از تن است و از هم گسستن كُند و زنجيرهاى گرانبار و جايگزين كردن فاخرترين و خوش بوترين جامه ها و راهوارترين مركب ها و امن ترين منزل ها. و براى كافر به منزله بركندن جامه هايى فاخر از تن و منتقل شدن از منزل هايى امن و جايگزين كردن آنها به كثيف ترين و خشن ترين جامه ها و وحشتناك ترين منزل ها و بزرگترين عذاب است.