حضرت يحيى عليه السلام از جانب خداوند فرمان يافت كه بگويد: شما را فرمان مى دهم كه خدا را ياد كنيد؛ زيرا ياد كننده خدا مانند مردى است كه دشمن به سرعت در تعقيب اوست و او به قلعه نفوذناپذيرى رسيده و خود را از آزار او محفوظ داشته است، بنده نيز با ياد خدا خود را از گزند شيطان مى رهاند.
هيچ گناه انسان در نزد خداوند تبارك و تعالى سنگين تر از اين نيست كه پيامبر يا امامى را بكشد، يا كعبه را ـ كه خداى عز و جل قبله بندگانش قرار داده ـ ويران كند، يا با زنى زنا كند.
سوگند به كسى كه جانم به دست اوست ، اگر كسى با همسرش درآميزد و در اتاق ، كودكى بيدار باشد كه آنان را ببيند و سخن گفتن و صداى نَفَس آنان را بشنود ، هرگز رستگار نمى شود . اگر پسر باشد ، مردى زناكار و اگر دختر باشد ، زنى زناكار مى گردد .
هر كس دلش را خالصانه پذيراى ايمان گردانيد و قلبش را سالم [و پاك ]ساخت و زبانش را راستگو و روانش را آرام و اخلاقش را درست و گوشش را شنوا و چشمش را بينا كرد، به يقين، رستگار خواهد شد.
امامان، از نسل حسين هستند. هر كس آنان را اطاعت كند، خدا را اطاعت كرده است و هر كس آنان را نافرمانى كند، خداى عزّ و جل را نافرمانى كرده است. آنان، دستاويزهاى محكم و وسيله هاى تقرّب به خداوند عزّ و جل هستند.
