لقمانُ عليه السلام ـ لاِبنِهِ و هُوَ يَعِظُهُ ـ : يا بُنَيَّ، لا تُكالِبِ النّاسَ فيَمقُتوكَ ، و لا تَكُن مَهينا فيُذِلُّوكَ ، و لا تَكُن حُلوا فيأكُلوكَ ، و لا تَكُن مُرّا فيَلفِظوكَ .
لقمان عليه السلام ـ در اندرز به فرزندش ـ فرمود : پسر عزيزم! با مردم درنده خويى و دشمنى مورز كه با تو دشمن شوند و حقير هم مباش كه تو را خوار شمارند. شيرين مباش كه تو را بخورند و تلخ مباش كه تو را دور اندازند.
لقمان عليه السلام ـ در مقام اندرز به فرزندش ـ فرمود : در برابر حق فروتن باش تا خردمندترين مردم باشى.
لقمانُ عليه السلام ـ لاِبنِهِ و هُوَ يَعِظُهُ ـ : يا بُنَيَّ ، اِجعَلْ في أيّامِكَ و لَياليكَ و ساعاتِكَ نَصيبا لَكَ في طَلَبِ العِلمِ ، فإنَّكَ لَن تَجِدَ لَكَ تَضييعا مِثلَ تَركِهِ .
لقمان عليه السلام ـ در اندرز به فرزند خود ـ فرمود : فرزندم! در روزها و شبها و ساعات عمر خود، بهره اى را به آموختن دانش اختصاص بده؛ زيرا براى خود هرگز لطمه اى بزرگتر از ترك علم نخواهى يافت.
لقمانُ عليه السلام ـ لاِبنِه و هُوَ يَعِظُهُ ـ : يا بُنَيَّ ، اجعَلْ في أيّامِكَ و لَياليكَ و ساعاتِكَ نَصيبا لَكَ في طَلَبِ العِلمِ ؛ فإنَّكَ لَن تَجِدَ لَكَ تَضييعا مِثلَ تَركِهِ .
لقمان عليه السلام ـ در اندرز به فرزندش ـ فرمود : فرزندم! در روزها و شبها و ساعات زندگى خود بهره اى براى تحصيل علم در نظر گير؛ زيرا تو هرگز براى خودت ضايعه اى مانند ترك علم نخواهى يافت.
لقمانُ عليه السلام ـ لاِبنِهِ و هُوَ يَعِظُهُ ـ : لِلعالِمِ ثَلاثُ عَلاماتٍ : العِلمُ بِاللّه ِ ، و بِما يُحِبُّ ، و بِما يَكرَهُ .
لقمان عليه السلام ـ در اندرز به فرزندش ـ فرمود : عالم را سه نشانه است: شناخت خدا و شناخت آنچه او دوست دارد و آنچه دوست ندارد.
لقمانُ عليه السلام ـ لاِبنِهِ و هُوَ يَعِظُهُ ـ : يا بُنَيَّ ، إن تَكُ في شَكٍّ مِنَ المَوتِ فَارفَعْ عَن نَفسِكَ النَّومَ و لَن تَستَطيعَ ذلكَ ، و إن كُنتَ في شَكٍّ مِنَ البَعثِ فَارفَعْ عَن نَفسِكَ الانتِباهَ و لَن تَستَطيعَ ذلكَ .
لقمان عليه السلام ـ در اندرز به فرزند خود ـ فرمود : فرزندم! اگر در مردن شك دارى، خوابيدن را از خودت بردار اما بدان كه هرگز توان اين كار را ندارى و اگر در برانگيخته شدن ترديد دارى بيدار شدن از خواب را از خودت دور گردان، اما بدان كه هرگز نتوانى چنين كنى.
لقمانُ عليه السلام ـ في وصيَّتِهِ لابنِهِ ـ : يا بُنَيَّ ، لا يكونُ الدِّيكُ أكيَسَ مِنكَ ،يقومُ في وَقتِ السَّحَرِ و يَستَغفِرُ ، و أنتَ نائمٌ ! .
لقمان عليه السلام ـ در سفارش به فرزند خود ـ فرمود : فرزندم! مبادا خروس از تو زرنگتر باشد، هنگام سحر كه تو در خوابى او بر مى خيزد و آمرزش مى طلبد!
لُقمانُ عليه السلام ـ لابنِهِ و هو يَعِظُهُ ـ : يا بُنَيَّ ، لِكُلِّ شَيءٍ علامةٌ يُعرَفُ بها و يُشهَدُ علَيها ··· و للغافِلِ ثلاثُ علاماتٍ : السَّهوُ ، و اللَّهوُ ، و النِّسيانُ .
لقمان عليه السلام ـ در اندرز به فرزندش ـ فرمود : پسرم! هر چيزى را نشانه اى است كه با آن شناخته مى شود و به وجود آن گواهى مى دهد ··· و غافل را سه نشانه است : سهو و سرگرمى و فراموشى.
لقمانُ عليه السلام ـ في وصيَّتِهِ لابنِهِ ـ : يا بُنَيَّ ، أحُثُّكَ على سِتِّ خِصالٍ ليسَ مِن خَصلَةٍ إلاّ و هيَ تُقَرِّبُكَ إلى رِضوانِ اللّه ِ عَزَّ و جلَّ و تُباعِدُكَ مِن سَخَطِهِ :
الاُولى : أن تَعبُدَ اللّه َ و لا تُشرِكَ بهِ شيئا ، و الثانيةُ : الرِّضى بقَضاءِ اللّه ِ فيما أحبَبتَ و كَرِهتَ ، و الثالثةُ : أن تُحِبَّ في اللّه ِ و تُبغِضَ في اللّه ِ ، و الرابعةُ : تُحِبُّ للناسِ ما
تُحِبُّ لنَفسِكَ و تَكرَهُ لَهُم ما تَكرَهُ لنَفسِكَ ، و الخامسةُ : تَكظِمُ الغَيظَ و تُحسِنُ إلى مَن أساءَ إلَيكَ، و السادسةُ : تَركُ الهَوى و مُخالَفَةُ الرَّدى .
لقمان ـ در سفارش به فرزندش ـ فرمود : فرزندم! تو را به شش كار تشويق مى كنم كه هيچ كارى از آنها نيست، مگر اين كه تو را به خشنودى خداوند عزّ و جلّ نزديك مى كند و از خشم او دور مى سازد:
اول اين كه خدا را عبادت كنى و چيزى را شريك او نكنى. دوم اين كه به تقدير خداوند، چه خوشايند تو باشد يا ناخوشايند تو، خشنود باشى. سوم اين كه دوستى و دشمنى تو براى خدا باشد.
چهارم اين كه براى مردم آن پسندى، كه بر خود مى پسندى و براى آنان آن نپسندى كه براى خود نمى پسندى. پنجم اين كه خشم را فرو خورى و به كسى كه به تو بدى كرده است، نيكى كنى. ششم اين كه هواى نفْس را فرو گذارى و با عوامل مهلك بستيزى.
لقمانُ عليه السلام ـ لابنِهِ و هُو يَعِظُهُ ـ : يا بُنيَّ ، جالِسِ العُلَماءَ ، و زاحِمْهُم برُكبَتَيكَ ؛ فإنّ اللّه َ عَزَّ و جلَّ يُحيي القُلوبَ بِنُورِ الحِكمَةِ كما يُحيي الأرضَ بِوابِلِ السَّماءِ .
لقمان عليه السلام ـ در اندرز به فرزندش ـ فرمود : فرزندم! با دانشمندان بنشين و زانو به زانوى آنان بزن؛ زيرا خداوند عزّ و جلّ، همچنان كه زمين را با بارش آسمان حيات مى بخشد، دلها را با نور حكمت زنده مى كند.