احادیث امام رضا علیه السلام

امام رضا عليه السلام : هركه متشابه قرآن را به محكمِ آن ارجاع دهد، به راه راست هدايت شده است.

امام رضا عليه السلام ـ درباره آيه «خدا تو را ببخشد چرا به آنها اجازه دادى» ـ فرمود : اين از جمله آياتى است كه طبق ضرب المثل «به در مى گويم كه ديوار بشنود»، نازل شده است ··· همچنين آيه «اگر شرك آورى، هر آينه عمل تو بر باد رود و مسلّما از زيانكاران خواهى شد» و نيز آيه «و اگر نبود كه ما تو را استوار گردانيديم، هر آينه نزديك بود كه به سوى آنها اندكى متمايل شوى».

امام رضا عليه السلام : هشت چيز است كه جز با قضا و قدر خداوند نيست: خواب، بيدارى، توانايى، ناتوانى، تندرستى، بيمارى، مرگ و زندگى.

امام رضا عليه السلام : همانا دلها را رويكردى است و روى گردى، نشاطى است و ضعفى. پس هر گاه رو كنند، با فهم و بصيرت شوند و هر گاه پشت كنند، خسته و ملول گردند. بنا بر اين، به گاه روى آورى و نشاطشان، به آنها چنگ زنيد [و در عبادات به كارشان كشيد] و به گاه روي گردانى و ضعفشان، آنها را به حال خود رها سازيد.

امام رضا عليه السلام ـ درباره آيه «خَتَم اللّه عَلى قُلوبِهِم» ـ فرمود : خَتم، مُهر زدن است بر دلهاى كافران به كيفر كُفرشان؛ همچنان كه خداوند عزّ و جلّ فرموده است: «بلكه خدا بر دلهاى كافران به سبب كفرشان مُهر زد، پس ايمان نياورند ، مگر شمارى اندك».

امام رضا عليه السلام ـ درباره همين آيه ـ فرمود : يعنى از ديدن حقايق هستى، كور و عاجز است.

امام رضا عليه السلام : مَيْسِر، همان قمار است.

امام رضا عليه السلام : شطرنج و نرد و سه پر (سه در) . و هر چيز ديگرى كه با آنها برد و باخت شود، مَيْسِر است.

امام رضا عليه السلام : هنگامى كه سر حسين بن على عليهما السلام را به شام بردند، يزيد ، كه خدايش لعنت كند، دستور داد آن را در مجلسش گذاشتند و سفره انداختند. آن ملعون با اطرافيان خود شروع به خوردن غذا و نوشيدن شراب كردند و خوردن كه تمام شد، دستور داد سر را ميان تشتى زير تختش گذاشتند و روى تخت ، تخته شطرنج را پهن كرد و يزيد ملعون به شطرنج بازى نشست و مرتب نام حسين و پدر و جدّ او ـ صلوات اللّه عليهم ـ را مى برد و با تمسخر از آنان ياد مى كرد و هر گاه از رقيب خود مى برد، شراب بر مى داشت و سه بار مى نوشيد و آن گاه باقيمانده آن را كنار تشت روى زمين مى ريخت. پس، هر كس كه شيعه ماست، بايد از شراب خوارى و شطرنج بازى دورى كند.

امام رضا عليه السلام ـ در پاسخ به سؤال از قناعت ـ فرمود : قناعت، باعث خويشتندارى و ارجمندى و آسوده شدن از زحمت فزون خواهى و بندگى در برابر دنيا پرستان است. راه قناعت را جز دو كس نپيمايد: يا عبادت پيشه اى كه خواهان مزدِ آخرت است، يا بزرگوارى كه از مردمان فرومايه دورى مى كند.