امام رضا عليه السلام ـ در پاسخ به سؤال از حدّ توكّل ـ فرمود : اينكه با خدا از احدى بيم نداشته باشى.
امام رضا عليه السلام ـ در پاسخ به پرسش از حدّ توكّل ـ فرمود : اين كه از احدى جز خدا نترسى.
الإمامُ الرِّضا عليه السلام : التَّوكُّلُ دَرَجاتٌ ؛ مِنها أن تَثِقَ بهِ في أمرِكَ كُلِّهِ فيما فَعَلَ بِكَ ، فما فَعَلَ بِكَ كُنتَ راضِيا ، و تَعلَمُ أنّهُ لَم يَألُكَ خَيرا و نَظَرا ، و تَعلَمُ أنّ الحُكمَ في ذلكَ لَهُ ، فتَتَوكَّلُ علَيهِ بِتَفويضِ ذلكَ إلَيهِ . و مِن ذلكَ الإيمانُ بِغُيوبِ اللّه ِ الّتي لَم يُحِطْ عِلمُكَ بِها ، فوَكَلتَ عِلمَها إلَيهِ و إلى اُمَنائهِ علَيها ، و وَثِقتَ بهِ فِيها و في غَيرِها .
امام رضا عليه السلام : توكّل درجاتى دارد: يكى از آنها اين است كه در همه كارهايت در آنچه با تو كند به او اعتماد كنى و به آنچه با تو كند خشنود باشى و بدانى كه او از هيچ خير و نظر لطفى درباره تو كوتاهى نمى كند و بدانى كه در اين باره حكم، حكم اوست . پس با وا گذارى اين امور به خدا بر او توكّل كن. يكى ديگر از درجات توكّل، اين است كه به غيب هاى خدا كه در علم تو نگنجد ايمان داشته باشى و علم آنها را به او و به اُمناى او بر آن ها وا گذارى و در اين غيب ها و جز آنها به او اعتماد كنى.
الإمامُ الرِّضا عليه السلام : إنّ أوحَشَ ما يَكونُ هذا الخَلقُ في ثَلاثَةِ مَواطِنَ : يَومَ يُولَدُ و يَخرُجُ مِن بَطنِ اُمِّهِ فيَرَى الدُّنيا ، و يَومَ يَموتُ فيَرَى الآخِرَةَ و أهلَها ، و يَومَ يُبعَثُ فيَرى أحكاما لَم يَرَها في دارِ الدُّنيا .
امام رضا عليه السلام : وحشتناكترين زمان براى اين مخلوق سه جاست: روزى كه متولّد مى شود و از شكم مادرش بيرون مى آيد و دنيا را مى بيند، روزى كه مى ميرد و آخرت و اهل آن را مى بيند و روزى كه برانگيخته مى شود و احكامى (قوانينى) را مى بيند كه در سراى دنيا نديده است.
الإمامُ الرِّضا عليه السلام : إنّ اللّه َ عَزَّ و جلَّ ··· أمَرَ بِالشُّكرِ لَهُ و لِلوالِدَين ، فمَن لَم يَشكُرْ والِدَيهِ لَم يَشكُرِ اللّه َ .
امام رضا عليه السلام : خداوند عزّ و جلّ··· به سپاسگزارى از خود و پدر و مادر فرمان داده است. پس هر كه از پدر و مادرش سپاسگزارى نكند، از خداوند سپاسگزارى نكرده است.
الإمامُ الرِّضا عليه السلام : بِرُّ الوالِدَينِ واجِبٌ و إن كانا مُشرِكَينِ، و لا طاعَةَ لَهُما في مَعصِيَةِ الخالِقِ .
امام رضا عليه السلام : نيكى به (اطاعت از) پدر و مادر واجب است اگر چه مشرك باشند، ولى در معصيت خالق از آنان نبايد اطاعت كرد.
الإمامُ الرِّضا عليه السلام : حَرَّم اللّه ُ عُقوقَ الوالِدَينِ لِما فيهِ مِن الخُروجِ مِن التَّوفيقِ لِطاعَةِ اللّه ِ عَزَّ و جلَّ، و التَّوقيرِ لِلوالِدَينِ و تَجَنُّبِ كُفرِ النِّعمَةِ ، و إبطالِ الشُّكرِ ، و ما يَدعو مِن ذلكَ إلى قِلَّةِ النَّسلِ و انقِطاعِهِ، لِما في العُقوقِ مِن قِلَّةِ تَوقيرِ الوالِدَينِ و العِرفانِ بِحَقِّهِما ، و قَطعِ الأرحامِ ، و الزُّهدِ مِن الوالِدَينِ في الوَلَدِ ، و تَركِ التَّربيَةِ بعِلَّةِ تَركِ الوَلَدِ بِرَّهُما .
امام رضا عليه السلام : خداوند نافرمانى پدر و مادر را از اين جهت حرام فرموده است كه موجب از دست دادن توفيق طاعت خداوند عزّ و جلّ و بى احترامى به پدر و مادر و ناسپاسى نعمت و نا شكرى و كم شدن نسل و قطع شدن آن مى شود ؛ زيرا نافرمانى والدين سبب مى گردد كه به پدر و مادر احترام گذاشته نشود، حقّ و حقوق آنها شناخته نشود، پيوندهاى خويشاوندى قطع گردد، پدر و مادر به داشتن فرزند بى رغبت شوند و به علّت نيكى نكردن و فرمان نبردنِ فرزند از پدر و مادر، آنان نيز كار تربيت او را رها سازند.
الإمامُ الرِّضا عليه السلام ـ مِن كِتابِهِ إلى محمّدِ ابنِ سِنانٍ في عِلَّةِ تَحريمِ أكلِ مالِ اليَتيمِ ـ : حُرِّمَ أكلُ مالِ اليَتيمِ ظُلما لِعِلَلٍ كَثيرَةٍ مِن وُجوهِ الفَسادِ : أوَّلُ ذلكَ إذا أكَلَ مالَ اليَتيمِ ظُلما فَقَد أعانَ على قَتلِهِ ؛ إذِ اليَتيمُ غَيرُ مُستَغْنٍ ، و لا مُحتَمِلٌ لِنَفسِهِ ، و لا قائمٌ بِشَأنِهِ ، و لا لَهُ مَن يَقومُ علَيهِ و يَكفيهِ كَقِيامِ والِدَيهِ ، فإذا أكَلَ مالَهُ فكأنَّهُ قَد قَتَلَهُ و صَيَّرَهُ إلَى الفَقرِ و الفاقَةِ ··· مَعَ ما في ذلكَ مِن طَلَبِ اليَتيمِ بِثَأرِهِ إذا أدرَكَ ، و وُقوعِ الشَّحناءِ و العَداوَةِ و البَغضاءِ حتّى يَتَفانوا .
امام رضا عليه السلام ـ در نامه خود به محمّد بن سنان، درباره علّت تحريم خوردن مال يتيم ـ نوشت : [خداوند ]به ناحق خوردن مال يتيم را به اين دليل حرام فرموده كه مفاسد زيادى در اين كار مى باشد: اول اينكه هر گاه مال يتيم را به ناحق بخورد در كشتن او كمك كرده است؛ زيرا يتيم بى نياز نيست و نمى تواند خودش را اداره كند و روى پاى خودش بايستد و كسى را هم، مانند پدر و مادر، ندارد كه او را سرپرستى و اداره كند. بنا بر اين وقتى مال او را بخورد مثل اين است كه او را كشته و به فقر و بيچارگى اش كشانده است··· و اين باعث مى شود كه وقتى يتيم به سنّ بلوغ رسيد و بزرگ شد در صدد انتقامگيرى برآيد و ميان آنها كينه و دشمنى و نفرت به وجود آيد تا جايى كه يكديگر را از بين ببرند.
الإمامُ الرِّضا عليه السلام ـ لَمّا سُئلَ عَنِ الإيمانِ و الإسلامِ ـ : قالَ أبو جعفرٍ عليه السلام : إنّما هُو الإسلامُ ، و الإيمانُ فَوقَهُ بدَرَجَةٍ و التَّقوى فَوقَ الإيمانِ بدَرَجَةٍ ، و اليَقينُ فَوقَ التَّقوى بدَرَجَةٍ ، و لَم يُقسَمْ بَينَ النّاسِ شيءٌ أقَلُّ مِن اليَقينِ .
امام رضا عليه السلام ـ در پاسخ به سؤال از ايمان و اسلام ـ فرمود : ابو جعفر (حضرت باقر) عليه السلام فرمود: دين همان اسلام است و ايمان يك درجه بالاتر از آن است و تقوا يك درجه بالاتر از ايمان و يقين يك درجه بالاتر از تقواست و ميان مردم چيزى به اندكى يقين تقسيم نشده است.
عنه عليه السلام : الإيمانُ فَوقَ الإسلامِ بدَرَجَةٍ ، و التَّقوى فَوقَ الإيمانِ بدَرَجَةٍ ، و اليَقينُ فَوقَ التَّقوى بدَرَجَةٍ ، و لَم يُقسَمْ بَينَ العِبادِ شيءٌ أقَلُّ مِن اليَقينِ .
امام رضا عليه السلام : ايمان يك درجه بالاتر از اسلام است و تقوا يك درجه بالاتر از ايمان و يقين يك درجه بالاتر از تقوا و ميان مردم چيزى به كمى يقين تقسيم نشده است.