الإمامُ الرِّضا عليه السلام : أمّا الخَبيرُ فالّذي لا يَعزُبُ عَنهُ شَيءٌ و لا يَفوتُهُ ، لَيسَ لِلتَّجرِبَةِ و لا لِلاعتِبارِ بِالأشياءِ ، فعِندَ التَّجرِبَةِ و الاعتِبارِ عِلمانِ ، و لَولاهُما ما عَلِمَ ؛ لأنَّ مَن كانَ كذلِكَ كانَ جاهِلاً .
امام رضا عليه السلام : آگاه كسى است كه چيزى بر او پوشيده و از نظرش پنهان نمى ماند. آگاه بودن خدا [از اشياء ]ناشى از آزمودن و نتيجه گيرى نيست؛ زيرا آزمودن و نتيجه گيرى (رسيدن از علمى به علم ديگر) دو علم است و اگر اين دو نبود علم و دانشى وجود نداشت؛ چه، كسى كه چنين باشد (علم و دانشش از طريق تجربه و كسب به دست آيد) قبلاً عالم نبوده است [و آگاهى خدا چون از اين دو طريق به دست نمى آيد، پس هميشه آگاه بوده است].
الإمامُ الرِّضا عليه السلام : المَشيئَةُ و الإرادَةُ مِن صِفاتِ الأفعالِ، فمَن زَعَمَ أنَّ اللّه َ تَعالى لَم يَزَلْ مُريدا شائيا فلَيسَ بِمُوَحِّدٍ .
امام رضا عليه السلام : مشيّت و اراده از صفات فعلند؛ بنا بر اين هر كس خيال كند كه خداوند متعال هميشه مريد و خواهنده بوده است موحّد نيست.
الإمامُ الرِّضا عليه السلام ـ في تَعزِيَتِهِ لِلحَسَنِ بنِ سَهلٍ ـ : التَّهنِئَةُ بِآجِلِ الثَّوابِ أولى مِن التَّعزِيَةِ عَلى عاجِلِ المُصيبَةِ .
امام رضا عليه السلام ـ در تسليت به حسن بن سهل ـ فرمود : تبريك گفتن براى ثواب آخرت، سزاوارتر از تسليت گفتن براى سوگوارى دنياست.
الإمامُ الرِّضا عليه السلام : مَن كانَ يَومُ عاشوراءَ يَومَ مُصيبَتِهِ و حُزنِهِ و بُكائهِ ، يَجعَلِ اللّه ُ عزَّ و جلَّ يَومَ القِيامَةِ يَومَ فَرَحِهِ و سُرورِهِ .
امام رضا عليه السلام : هر كه روز عاشورا روز سوگوارى و اندوه و گريه اش باشد، خداوند عزّ و جلّ روز قيامت را روز شادى و سرور او قرار دهد.
عنه عليه السلام : فَعَلى مِثلِ الحُسَينِ فَليَبكِ الباكونَ ؛ فإنَّ البُكاءَ عَلَيهِ يَحُطُّ الذُّنوبَ العِظامَ . ··· كانَ أبي عليه السلام إذا دَخَلَ شَهرُ المُحَرَّمِ لا يُرى ضاحِكا ، و كانَتِ الكَآبَةُ تَغلِبُ عَلَيهِ حَتّى تَمضِيَ عَشرَةُ أيّامٍ ، فإذا كانَ يَومُ العاشِرِ كانَ ذلكَ اليَومُ يَومَ مُصيبَتِهِ و حُزنِهِ و بُكائهِ ، و يَقولُ : هُوَ اليَومُ الَّذي قُتِلَ فيهِ الحُسَينُ عليه السلام .
امام رضا عليه السلام : بر كسى چون حسين بايد كه گريندگان بگريند؛ زيرا كه گريستن بر او گناهان بزرگ را مى زدايد. ··· چون ماه محرّم مى رسيد كسى پدرم عليه السلام را خندان نمى ديد. غم و اندوه بر او چيره بود تا آن كه ده روز مى گذشت. روز دهم روز سوگوارى و اندوه و گريه او بود و مى فرمود: اين روزى است كه حسين عليه السلام در آن كشته شد.
الإمامُ الرِّضا عليه السلام : يَا بنَ شَبيبٍ ، إن كُنتَ باكِيا لِشَيءٍ فَابكِ لِلحُسَينِ [بنِ عليِّ ]بنِ أبي طالِبٍ عليهما السلام ؛ فإنَّهُ ذُبِحَ كَما يُذبَحُ الكَبشُ، و قُتِلَ مَعَهُ مِن أهلِ بَيتِهِ ثَمانِيَةَ عَشَرَ رَجُلاً ما لَهُم في الأرضِ شَبيهونَ .
امام رضا عليه السلام : اى پسر شبيب! اگر مى خواهى براى چيزى بگريى، براى حسين [بن على ]بن ابى طالب عليهما السلام گريه كن؛ زيرا همان گونه كه قوچ را سر مى برند آن حضرت را سر بريدند و از افراد خانواده او هيجده مرد كشته شدند، كه در روى زمين نظير نداشتند.
امام رضا عليه السلام : امام، از گناهان پاك و از عيبها بركنار است.
عنه عليه السلام : فهُوَ مَعصومٌ مُؤَيَّدٌ مُوَفَّقٌ مُسَدَّدٌ ، قَد أمِنَ مِنَ الخَطايا و الزَّلَلِ و العِثارِ ، يَخُصُّهُ اللّه ُ بِذلكَ لِيَكونَ حُجَّتَهُ عَلى عِبادِهِ و شاهِدَهُ عَلى خَلقِهِ .
امام رضا عليه السلام : پس، امام معصوم است و تأييد و تقويت شده و توفيق يافته و استوار گشته [از جانب خدا]. از هر گونه خطا و لغزش و اشتباه در امان است. خداوند اين خصوصيات را به او مى بخشد تا حجت او بر بندگانش و گواه او بر آفريدگانش باشد.
امام رضا عليه السلام : هرگز دو گروه با هم روياروى نشدند مگر اين كه با گذشت ترين آنها پيروز شد.
الإمامُ الرِّضا عليه السلام ـ في قَولِه تَعالى : «فَاصْفَحِ الصَّفْحَ الْجَمِيلَ» ـ : عَفوٌ مِن غَيرِ عُقوبَةٍ، و لا تَعنيفٍ ، و لا عَتبٍ .
امام رضا عليه السلام ـ درباره آيه : «پس گذشت كن گذشتى نيكو» ـ فرمود : مقصود، گذشت بدون كيفر دادن و نكوهش و سرزنش است.