امام باقر عليه السلام :ايمان، دوستى و دشمنى است.
امام باقر عليه السلام :دين همان محبّت است و محبّت همان دين.
الإمامُ الباقرُ عليه السلام :اعلَمْ رحِمَكَ اللّه ُ أنّه لا تُنالُ مَحبَّةُ اللّه ِ إلاّ ببُغْضِ كثيرٍ مِن النّاسِ ، و لا وَلايَتُهُ إلاّ بمُعاداتِهِم ، و فَوتُ ذلكَ قَليلٌ يَسيرٌ لدَرْكِ ذلكَ مِن اللّه ِ لقَومٍ يَعْلَمونَ .
امام باقر عليه السلام :خدايت رحمت كناد! بدان كه محبّت خدا را به دست نياورى، مگر با دشمنى ورزيدن با بسيارى از مردم، و به دوستى و ولايت او نرسى، مگر با دشمنى كردن با ايشان؛ اين از دست دادن [مردم] در مقابل رسيدن به [محبّت و دوستى] خدا، در نظر كسانى كه [به ارزش كار] آگاهند، بسيار ناچيز است .
الإمامُ الباقرُ عليه السلام :إنّ اللّه َ يُحِبُّ المُداعِبَ في الجَماعةِ بلا رَفَثٍ ، المتوحِّدَ بالفِكْرَةِ ، المُتَحَلّيَ بالصّبرِ ، المُتَباهيَ بالصَّلاةِ .
امام باقر عليه السلام :خداوند دوست دارد كسى را كه با مردم مزاح كند اما سخن زشت به زبان نياورد و نيز كسى را كه انديشه اى يكتا پرست داشته باشد و كسى را كه آراسته به خصلت شكيبايى باشد و كسى را كه به نماز خواندن افتخار كند.
امام باقر عليه السلام :خداوند عزّ و جلّ انسان با حياى خويشتندار را دوست دارد.
الإمامُ الباقرُ عليه السلام :سُئلَ رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : أيُّ الأعمالِ أحَبُّ إلى اللّه ِ عزّ و جلّ؟ قالَ : اِتْباعُ سُرورِ المُسلِمِ ، قيلَ : يا رسولَ اللّه ِ ، و ما اِتْباعُ سُرورِ المسلمِ؟ قالَ : شَبْعُ جَوْعَتِهِ ، و تَنْفيسُ كُرْبَتِهِ ، و قَضاءُ دَينِهِ .
امام باقر عليه السلام :از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله پرسيده شد: خداوند عزّ و جلّ كدام كارها را بيشتر دوست دارد؟ فرمود: مسلمانى را پياپى شاد كردن. عرض شد: اى رسول خدا! منظور از شاد كردن پياپى مسلمان چيست؟ فرمود: گرسنگيش را برطرف سازى، اندوهش را بزدايى و قرضش را بپردازى.
امام باقر عليه السلام :خداوند با چيزى محبوبتر از شاد كردن مؤمن پرستيده نشده است.
الإمامُ الباقرُ عليه السلام :أوْحى اللّه ُ تعالى إلى موسى عليه السلام : أحْبِبْني و حَبِّبْني إلى خَلقي . قالَ موسى : يا رَبِّ ، إنّك لَتَعلَمُ أنّهُ لَيس أحَدٌ أحَبَّ إلَيَّ مِنكَ ، فكيفَ لِي رَبّي بقُلوبِ العِبادِ ؟ فأوْحى اللّه ُ تعالى إلَيهِ: فَذَكِّرْهُم نِعْمَتي و آلائي ، فإنَّهُم لا يَذْكرونَ مِنّي إلاّ خَيْرا .
امام باقر عليه السلام :خداوند متعال به موسى عليه السلام وحى فرمود: مرا دوست بدار و محبوب بندگانم گردان. موسى عرض كرد: پروردگارا! تو مى دانى كه احدى را بيشتر از تو دوست نمى دارم، اما پروردگارا! با دلهاى بندگان چه كنم؟ خداوند متعال به او وحى فرمود: نعمتها و نيكيهايم را به آنان يادآور شو؛ زيرا كه آنان جز خوبى از من نديده و به ياد ندارند.
الإمامُ الباقرُ عليه السلام :إذا أرَدتَ أنْ تَعلَمَ أنَّ فيكَ خَيرا فانْظُرْ إلى قَلبِكَ ؛ فإنْ كانَ يُحِبُّ أهلَ طاعةِ اللّه ِ و يُبْغِضُ أهلَ مَعصِيَتِهِ ففيكَ خَيرٌ ، و اللّه ُ يُحِبُّكَ . و إنْ كانَ يُبغِضُ أهلَ طاعةِ اللّه ِ و يُحِبُّ أهلَ مَعصيَتِهِ فليسَ فيكَ خَيرٌ ، و اللّه ُ يُبغِضُكَ ، و المَرءُ مَع مَن أحَبَّ .
امام باقر عليه السلام :هرگاه خواستى بدانى كه در تو خيرى هست، به دلت نگاه كن؛ اگر اهلِ طاعتِ خدا را دوست و اهلِ معصيتِ خدا را دشمن داشت، در تو خير هست و خدا هم تو را دوست دارد، ولى اگر اهلِ طاعتِ خدا را دشمن و اهلِ معصيتِ خدا را دوست داشت، خيرى در تو نيست و خدا هم با تو دشمن است. و انسان با كسى است كه دوستش دارد.
الإمامُ الباقرُ عليه السلام ـ في قولهِ تعالى : «فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالعُرْوَةِ الوُثْقَى» ـ : مَودَّتُنا أهلَ البَيتِ .
امام باقر عليه السلام ـ درباره آيه «هر آينه به دستاويز استوار چنگ زده است» ـ فرمود : آن دستاويز استوار، دوستى ما خاندان است.