خداوند مى فرمايد: هرگاه بخواهم، خير دنيا و آخرت را نصيب مسلمانى كنم، براى او قلبى خاشع، زبانى ذاكر و بدنى صبور در برابر بلا، قرار مى دهم و به او زنى مؤمن مى دهم كه هرگاه به او نظر كند، شادش نمايد و هرگاه غايب گردد، حافظ ناموس و مال او باشد.
اى مردم! جز اين نيست كه خداست و شيطان، حقّ است و باطل، هدايت است و ضلالت، رشد است و گمراهى، دنياست و آخرت، خوبى هاست و بدى ها. هر چه خوبى است، از آنِ خداست و هر چه بدى است، از آنِ شيطان ملعون است.
هيچ نيكوكار و بدكارى نيست، مگر اين كه در روز قيامت، خودش را سرزنش مى كند. اگر خيرى انجام داده باشد، مى گويد: چرا به آن نيفزودم و اگر شرّى مرتكب شده باشد، مى گويد: اى كاش! مرتكب نمى شدم.
