احادیث رسول خدا صلی الله علیه و آله
اى على! هركس گروهى را به هدايت دعوت كند، و آنان از او پيروى كنند، براى او پاداشى مانند پاداش آنان خواهد بود، بى آن كه از پاداش آنان چيزى كاسته شود.
اى على! هرگاه عالِم، باتقوا و توبه كار نباشد، موعظه اش از دل مردم مى لغزد، همچنان كه قطره آب از روى تخم شتر مرغ و سنگ صاف مى لغزد.
من دو چيز ارزشمند در ميان شما مى گذارم: كتاب خدا، و عترت و اهل بيتم. اگر به آنها چنگ بزنيد، هرگز گمراه نمى شويد.
از چند رنگى و اختلاف در دين خدا بپرهيزيد، زيرا يكپارچگى در آنچه حق است ولى شما آن را ناخوش مى داريد، از پراكندگى در آنچه باطل است اما خوشايند شما مى باشد، بهتر است. خداى سبحان به هيچ يك از گذشتگان و باقى ماندگان بر اثر تفرقه و جدايى خير و خوبى عطا نكرده است.
مَثَلِ اهل بيت من، همانند كشتى نوح است كه هر كس داخل آن شد، نجات يافت و هر كس رهايش كرد، غرق گرديد.
انسان به همان كسى واگذار مى شود كه به او اميد بسته است و اگر انسان جز به خدا اميد نبندد، به غير خدا واگذار نمى شود.
فال بد زدن، شرك است و هيچ كس از ما نيست مگر اين كه به نحوى دستخوش فال بد زدن مى شود، امّا خداوند، با توكّل به او آن را از بين مى برد.
خداوند، چون خير بنده اى را بخواهد، به او فهم دين مى دهد و او را به دنيا، بى رغبت مى گرداند و به عيوبش، آگاهش مى سازد.
كسى كه اندكى آگاهى از دين داشته باشد، بهتر است از كسى كه بسيار عبادت مى كند (امّا آگاهى اى از دين ندارد).
هر كس خداى ـ عزّ و جلّ ـ را اطاعت كند، خدا را ياد كرده است، هر چند نماز خواندن و روزه گرفتن و قرآن خواندنش، اندك باشد.
