حقّ دارايى ات اين است كه آن را جز از حلال به دست نياورى و جز در راه درست، خرج نكنى و [در خرج كردن دارايى ات] كسى را كه قدرشناس تو نيست، بر خود، ترجيح ندهى. پس آن را در راه اطاعت پروردگارت به كار بر و در آن بخل نَوَرز، كه غير از پيامدهاى بدش، گرفتار حسرت و پشيمانى نيز خواهى شد.
اما حقّ همسايه ات اين است كه در غياب او آبرويش را حفظ كنى و در حضورش او را احترام نهى. اگر به او ظلمى شد ياريش رسانى، دنبال عيب هايش نباشى، اگر بدى از او ديدى بپوشانى، اگر بدانى نصيحت تو را مى پذيرد، او را در خفا نصيحت كنى، در سختى ها رهايش نكنى، از لغزشش درگذرى، گناهش را ببخشى و با او به خوبى و بزرگوارى معاشرت كنى.
بار خدايا! مرا دوست بدار و نزد ديگران محبوبم گردان و گفتار و كردارى را كه دوست دارى، نزد من محبوب گردان تا با لذّت وارد آنها شوم و با نشاط به انجامشان رسانم.
گناهانى كه از استجابت دعا جلوگيرى مى كنند عبارت اند از: بد نيّتى، خبث باطن، دو رويى با برادران، باور نداشتن به اجابت دعا، به تأخير انداختن نمازهاى واجب تا آن كه وقتشان بگذرد، تقرّب نجستن به خداى عزّوجلّ با نيكوكارى و صدقه، بد زبانى و زشتگويى.
درباره آيه «قصاص، براى شما، مايه حيات [و امنيّت] است»، فرمودند: چون اگر كسى تصميم بگيرد كسى را بكشد و بداند كه در اين صورتْ قصاص خواهد شد، از كشتن، خوددارى مى كند. پس هم موجب زنده ماندن كسى است كه خواسته او را بكشد، هم موجب زنده ماندن جنايتكارى است كه قصد آدم كشى دارد و هم مايه زنده ماندن ديگرانى است كه مى دانند قصاص، واجب است و از ترس آن، جرأت آدم كشى پيدا نمى كنند.
