شما اى اهل بصيرت! پند گيريد و خدا را براى اين كه هدايتتان كرد، سپاس گوييد و بدانيد كه از قبضه قدرت خداوند، به سوى قدرتى ديگر بيرون نتوانيد رفت، و خدا و فرستاده اش، به زودى كردار شما را مى بينند و آن گاه، در پيشگاه او، گرد آورده مى شويد. پس از اندرزها بهره گيريد و ادب شايستگان را داشته باشيد.
خدايا بر محمّد و خاندان او درود فرست و دلم را براى محبّتت فار غ و به يادت مشغول گردان و با ترس و هراس از خودت طراوت بخش و با رغبت به سويت نيرومند و به طاعتت مشتاق گردان.
گناهانى كه عذاب را به همراه مى آورند، عبارت اند از: ظلم كردن كسى كه ظلم و تجاوز را مى شناسد، و دست اندازى بر جان و مال مردم، و به ريشخند گرفتن و مسخره كردن مردم.
خدايا! اى كسى كه در برابر احسانت توقّع جبران ندارى، و اى كسى كه از بخشش پشيمان نمى شوى، و اى كسى كه مزد بنده خود را نه به همان اندازه [بلكه بيشتر] مى دهى، تو در نعمت بخشيدن، آغازكننده اى و بخشايشت از روى لطف است. مجازاتت عدالت است و قضاوتت بهترين است. اگر عطا كنى، آن را به منّت آلوده نمى كنى و اگر محروم نمايى، از روى ستم نيست. هركس تو را شكر گزارد، پادشش مى دهى و حال آن كه شكر گزارى را تو خود به او الهام نموده اى.
خدايا! بر محمّد و آل او درود فرست و مرا از كسب روزىِ همراه با رنج، بى نياز گردان و از جايى كه گمان نمى رود، روزى ام ده، تا به خاطر طلب روزى، از عبادت تو باز نمانم و بار سنگين مشكلات كسب روزى را به دوش نكشم.
حقّ زن آن است كه بدانى خداوند او را مايه آرامش و آسايش و همدم و پرستار تو قرار داده است، هم چنين بر هر يك از شما واجب است كه خداوند را به خاطر وجود ديگرى ستايش كند و بداند كه او نعمتى است كه خداوند ارزانى داشته و واجب است كه با نعمتِ خداوندى، رفتار نيك داشته باشد و او را گرامى بدارد و با او سازگارى كند و هر چند حقّ تو بر زنت بيشتر است و فرمان پذيرى از تو، در هر چه دوست مى دارى يا نمى پسندى، تا آن جا كه گناه نباشد، بر او لازم تر است، در هر حال او اين حق را دارد كه از تو مهربانى ببيند و از همدمى تو برخوردار شود، و حق دارد كه در برآوردن كامى كه به ناچار بايد برآورده شود، آرامش و آسايشش تأمين شود و اين حقى بس بزرگ است و هيچ نيرو و توانى جز به خداوند نيست.
