خدايا! بر محمّد و آل محمّد، درود فرست و ايمان مرا كامل ترين ايمان، يقينم را برترين يقين قرار ده و نيّتم را به بهترين نيّت ها و عملم را به بهترين اعمال برسان.
پروردگارا! گناهان، لباسِ خوارى بر من پوشانده اند و دورى از تو، جامه خشن فقر را بر تن من كرده و بزرگى گناهم، مرا، دل مرده كرده است. پس با توبه پذيرى خود، دلم را زنده گردان، اى اميد و اى مطلوب من!
خدايا! مرا عقلى كامل، تصميمى نافذ، خردى برتر، دلى پاك، دانشى فراوان و ادبى والا، روزى كن و تمام اينها را به سود من قرار ده، نه به زيانم، اى مهربان ترين مهربانان!
حقّ بزرگ تر خداوند اين است كه او را بپرستى و چيزى را با او شريك نسازى، كه اگر خالصانه چنين كنى، خداوند، كار دنيا و آخرتت را كفايت مى كند و آنچه را دوست دارى برايت نگه مى دارد.
اى آن كه يادش مايه شرافت و بزرگى ياد كنندگان است! و اى آن كه سپاسگزاريش موجب دست يافتن سپاسگزاران (بر نعمت ها) است! و اى آن كه فرمانبرداريش سبب نجات فرمانبرداران است! بر محمّد و آل او، درود فرست و با ياد خود، دل هاى ما را از هر ياد ديگرى بازدار.
تو حق ندارى هر چه را كه خواستى بگويى... خداوند، رحمت كند كسى را كه خير بگويد و سود ببرد، يا سكوت نمايد و سالم بماند و نيز حق ندارى هر چه را مى خواهى گوش بدهى.
اگر مردم مى دانستند كه در جستجوى دانش، چه چيزى [ نهفته ] است، بى گمان در پى آن مى رفتند، حتّى اگر با ريخته شدن خون و فرو رفتن در اعماق دريا باشد. خداى تبارك و تعالى، به دانيال وحى كرد: منفورترين بندگانم نزد من، نادانى است كه حقّ اهل علم را سبك بشمارد و پيروى از ايشان را رها كند و محبوب ترين بندگانم نزد من، تقواپيشه اى است كه جوياى پاداش فراوان، همراه دانشمندان، پيرو بردباران و پذيراى حكيمان باشد.
بينوا آدمى! هر روز، سه مصيبت به او مى رسد و حتى از يكى از آنها پند نمى گيرد كه اگر پند مى گرفت، سختى ها و كار دنيا بر او آسان مى شد: مصيبت نخست، روزى است كه از عمر او كم مى شود، در صورتى كه اگر از مال او چيزى كم شود، غمگين مى شود، حالْ آن كه مال، جايگزين دارد؛ اما عمرِ از دست رفته جبران نمى شود. مصيبت دوم، آن است كه روزى اش را به طور كامل مى طلبد كه اگر از راه حلال باشد، بايد حساب پس بدهد و اگر از راه حرام باشد، كيفر مى بيند. مصيبت سوم، از همه اينها بزرگ تر است. هيچ روزى را به شب نمى رساند مگر آن كه يك منزل به آخرت، نزديك شده است؛ امّا نمى داند به سوى بهشت مى رود يا به سوى آتش.
