احادیث امام کاظم علیه السلام

الإمامُ الكاظمُ عليه السلام : اعلَمْ أنَّ اللّه َ ··· لَم يَفرِجْ المَحزونينَ بقَدْرِ حُزْنِهِم ، و لكنْ بقَدْرِ رأفَتِهِ و رَحمَتِهِ .

امام كاظم عليه السلام : بدان كه خداوند ··· از غمزدگان به اندازه غم و اندوهشان گرهِ غم نگشود، بلكه به اندازه مهر و رأفت خود غمشان را زدود .

الإمامُ الكاظمُ عليه السلام : لَيس مِنّا مَن لَم يُحاسِبْ نَفْسَهُ في كُلِّ يَومٍ ، فإنْ عَمِلَ خَيرا اسْتَزادَ اللّه َ مِنهُ و حَمِدَ اللّه َ علَيهِ ، و إنْ عَمِلَ شَيئا شَرّا اسْتَغْفَرَ اللّه َ و تابَ إلَيهِ .

امام كاظم عليه السلام : از ما نيست كسى كه هر روز به حساب خود رسيدگى نكند و ببيند كه اگر كار نيكى انجام داده است از خداوند توفيق انجام بيشتر آن را بخواهد و خدا را بر آن سپاس گويد و اگر كار بدى انجام داده است از خدا آمرزش بخواهد و توبه كند .

الإمامُ الكاظمُ عليه السلام : مَن لم يَجِدْ للإساءَةِ مَضَضا ، لَم يَكُنْ عِندَهُ للإحْسانِ مَوْقِعٌ .

امام كاظم عليه السلام : هركه بدى برايش ناگوار و رنج آور نباشد ، خوبى و احسان نيز در نظرش جايگاهى ندارد.

الإمامُ الكاظمُ عليه السلام : قُلِ الحقَّ و إنْ كانَ فيهِ هَلاكُكَ ، فإنَّ فيهِ نَجاتَكَ ··· و دَعِ الباطِلَ و إنْ كانَ فيهِ نَجاتُكَ فإنّ فيهِ هَلاكَكَ .

امام كاظم عليه السلام : حقّ را بگو اگر چه نابودى تو در آن باشد ؛ زيرا كه نجات تو در آن است··· و باطل را فروگذار هر چند نجات تو در آن باشد ؛ زيرا كه [در واقع] نابودى تو در آن است .

الإمامُ الكاظمُ عليه السلام : إنّ مِن واجِبِ حقِّ أخيكَ أنْ لا تَكْتُمَهُ شَيئا تَنْفَعُهُ بهِ لأمرِ دُنياهُ و آخِرَتِهِ ، و لا تَحْقِدَ علَيهِ و إنْ أساءَ ، و أجِبْ دَعوَتَهُ إذا دَعاكَ ، و لا تُخَلِّ بَينَهُ و بَينَ عَدُوّهِ مِن النّاسِ و إنْ كانَ أقرَبَ إلَيهِ مِنكَ ، و عُدْهُ في مَرَضِهِ .

امام كاظم عليه السلام : از جمله حقوق واجب برادرت اين است كه آنچه را براى دنيا و آخرت او سودمند است از وى پوشيده ندارى ، كينه اش را به دل نگيرى، هر چند بد كند ، هرگاه تو را دعوت كرد دعوتش را اجابت كنى ، او را در مقابل دشمنش تنها نگذارى، هرچند به او از تو نزديكتر باشد و در هنگام بيمارى به عيادتش بروى .

الإمامُ الكاظمُ عليه السلام ـ فِي وَصِيَّتِهِ لِهشَام ـ : ثُمّ ذَكرَ اُولي الألبابِ بأحْسَنِ الذِّكرِ و حَلاّهُم بأحْسَنِ الحِلْيةِ ، فقالَ : «يُؤتي الحِكمةَ مَن يَشاءُ وَ مَن يُؤتَ الحِكمَةَ فَقَد اُوتِيَ خَيرا كَثيرا» . يا هِشامُ ! إنّ اللّه َ يقولُ : «إنّ في ذلكَ لَذِكرى لِمَنْ كانَ لَهُ قَلْبٌ» . يعني العَقلَ ، و قالَ : «و لَقد آتَيْنا لُقْمانَ الحِكْمَةَ» . قالَ : الفَهْمَ و العَقلَ .

امام كاظم عليه السلام ـ در سفارش خود به هشام ـ فرمود : آن گاه [خداوند] از خردمندان با بهترين نام ياد كرد و زيباترين زيور را بر قامت آنان پوشانيد؛ و فرمود : «به هر كه خواهد حكمت عطا كند و به هر كس حكمت عطا شود خوبى فراوان داده شده است» . اى هشام ! خداوند مى فرمايد: «هر آينه در آن پند و ياد آورى است براى كسى كه دل دارد» يعنى خِرَد . و فرمود : «همانا لقمان را حكمت داديم» [يعنى ]فهم و خِرَد .

عنه عليه السلام : قيلَ لِلُقمانَ : ما يَجْمَعُ مِن حِكْمتِكَ؟ قالَ : لا أسْألُ عَمّا كُفِيتُهُ ، و لا أتَكَلّفُ ما لا يَعْنيني .

امام كاظم عليه السلام : به لقمان گفته شد : چكيده حكمت تو چيست ؟ گفت : از آنچه مى دانم نمى پرسم و براى آنچه به من مربوط نمى شود خود را به زحمت نمى اندازم .

الإمامُ الكاظمُ عليه السلام : إنّ الزَّرعَ يَنْبُتُ في السَّهلِ و لا يَنْبُتُ في الصَّفا ، فكذلكَ الحِكمَةُ تَعْمُرُ في قَلبِ المُتواضِعِ، و لا تَعْمُرُ في قَلبِ المُتَكبِّرِ الجبّارِ ؛ لأنَّ اللّه َ جَعلَ التَّواضُعَ آلةَ العَقلِ .

امام كاظم عليه السلام : همانا زراعت در دشت مى رويد و بر روى كوه نمى رويد. حكمت نيز چنين است، در دلهاى افتاده آبادان مى شود و در دل خود ستاى گردن فراز پرورش نمى يابد . ؛ زيرا كه خداوند افتادگى را ابزار خِرد قرار داده است .

الإمامُ الكاظمُ عليه السلام : لا تَمْنَحوا الجُهّالَ الحِكمَةَ فتَظْلِموها ، و لا تَمْنَعوها أهْلَها فتَظْلِموهُم .

امام كاظم عليه السلام : حكمت را در اختيار نادانان مگذاريد كه در غير اين صورت به آن ستم كرده ايد ، و آن را از اهلش دريغ نكنيد كه در غير اين صورت به آنان ستم روا داشته ايد .

الإمامُ الكاظمُ عليه السلام : الحَمّامُ ـ يَومٌ و يَومٌ لا ـ يُكْثِرُ اللّحْمَ ، و إدْمانُهُ كلَّ يَومٍ يُذيبُ شَحْمَ الكُلْيتَينِ .

امام كاظم عليه السلام : يك روز در ميان حمام رفتن انسان را چاق مى كند و هر روز حمام رفتن چربى گرده ها را آب مى كند.