احادیث امام باقر علیه السلام

امام باقر عليه السلام ـ درباره آيه «همانا خداوند ميان آدمى و دل او حايل مى گردد» ـ فرمود : آدمى چيزى را با دل و چشم و گوش خود هوس مى كند و جانش به چيزى جز آن اشتياق ندارد، اما ميان او و اشتياق دلش به آن چيز حائل به وجود مى آيد.

امام باقر عليه السلام : با كم كردن خطا، به آسايش دل دست ياب.

امام باقر عليه السلام ـ در نامه اى به سعد الخير ـ نوشت: امثال احبار و رُهبان را بشناس، همانان كه حقايق كتاب [توارت و انجيل ]را كتمان و تحريف كردند و اين سوداگريشان سودى نبخشيد و رهيافته نبودند
آرى، امثال آنها را در ميان اين امّت بشناس؛ همانان كه الفاظ قرآن را مراعات مى كنند و معانى و حقايق آن را تحريف مى نمايند. اينان با بزرگان و سران [اكثريت ]دمخورند و هر گاه جلوداران هوا و هوس پراكنده و گوناگون شوند [و هر كس براى خود دم از استقلال بزند ]اين احبار [و رهبان نماهاى امّت اسلامى] با آن كس همراهى مى كنند كه از دنياى بيشترى برخوردار باشد و اين است بهره اين عدّه از علم و دانش···
اينان امثال احبار و رهبان هستند، جلوداران هوا و هوس اند و مهتران هلاكت و نابودى.

امام باقر عليه السلام : هنگامى كه خداوند آيه «انّما الخمر و الميسر» را بر پيامبر خدا صلى الله عليه و آله نازل كرد از ايشان درباره ميسر پرسيدند، حضرت فرمود: هر چيزى، حتى تاسهاى تخته نَرد و گردو، كه با آن برد و باخت شود. عرض شد: «انصاب» چيست؟ فرمود: آنچه براى خدايانشان ذبح مى كردند. عرض شد: «ازلام» چيست؟ فرمود: تيرهايى كه به وسيله آنها، قرعه مى انداختند.

امام باقر عليه السلام ـ در پاسخ به سؤال از شطرنج بازى ـ فرمود : مؤمن به بازى كردن، نمى رسد.

امام باقر عليه السلام : او (امام زين العابدين عليه السلام ) از خوردن گردويى كه كودكان با بُرد و باخت به دست آورند، نهى مى كرد و مى فرمود: آن حرام است.

امام باقر عليه السلام : على عليه السلام مقدارى خرماى دَقَل . تناول كرد و سپس روى آن آب نوشيد و بعد دستى بر شكم خود زد و فرمود: هر كه آتش وارد آن كند، خدا او را دور گرداند. آن گاه به اين بيت تمثّل جُست:
تو هر گاه خواهش شكم و شرمگاهت را برآورى،
منتهاى نكوهش و رسوايى را به بار آورند.

امام باقر عليه السلام : با پرهيز از حرص، در آستانِ قناعت بار افكن و با برگزيدن قناعت، كوه حرص را پس بزن.

امام باقر عليه السلام : اى زراره! از كسانى كه در دين قياس به كار مى برند، بپرهيز؛ زيرا اينان دانستن آنچه را كه بدان مكلّفند، رها كرده اند و خود را درباره آنچه بدان مكلّف نيستند، به رنج و زحمت افكنده اند.

امام باقر عليه السلام : هيچ مقدارى از تكبّر به دل آدمى راه نيابد، مگر اين كه به همان اندازه،كم باشد يا زياد، از خردش كاسته شود.