عنه عليه السلام : قيلَ لِلُقمانَ : ما الّذي أجْمَعْتَ علَيهِ مِن حِكمَتِكَ ؟ قالَ : لا أتَكلَّفُ ما قَد كُفِيتُهُ ، و لا اُضيِّعُ ما وُلِّيتُهُ .
امام باقر عليه السلام : به لقمان گفته شد : خلاصه حكمت تو چيست ؟ گفت : براى تحصيل آنچه مرا كفايت شده است خود را به زحمت نمى اندازم و آنچه را عهده دارش شده ام تباه نمى گردانم .
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : قيلَ لِلُقمانَ : ما الّذي أجمَعتَ علَيهِ مِن حِكمَتِكَ ؟ قالَ : لا أتَكَلّفُ ما قد كُفِيتُهُ ، و لا اُضَيِّعُ ما وُلِّيتُهُ .
امام باقر عليه السلام : به لقمان گفته شد : كدام حكمت است كه جامع همه حكمت هاى توست؟ گفت : اينكه خود را درباره چيزى كه برايم ضمانت شده است، به زحمت نيندازم و آنچه را كه به خود من وا گذار شده است [يعنى عمل را]، ضايع نگردانم.
امام باقر عليه السلام : بردبار نيست آن كه از هيچ كس، در جايى كه بايد ترسيد، نترسد.
امام باقر عليه السلام : بردبارى، جامه دانشمند است؛ پس هرگز خود را از اين جامه برهنه مساز .
امام باقر عليه السلام : هرگز دو چيز با هم آميخته نشدند كه بهتر از آميخته شدن دانش و بردبارى باشند.
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : لَأنْ أعُولَ أهلَ بَيتٍ مِن المسلمينَ، أسُدُّ جَوعَتَهُم و أكْسو عَوْرَتَهُم ، فأكُفَّ وُجوهَهُم عَنِ النّاسِ ، أحَبُّ إلَيَّ مِن أنْ أحِجَّ حِجّةً و حِجّةً (و حِجّةً) و مِثْلَها و مِثْلَها ، حتّى بَلغَ عَشْرا ، و مِثْلَها و مِثْلَها ، حتّى بَلغَ السَّبعينَ .
امام باقر عليه السلام : اگر تأمين مخارج يك خانواده مسلمان را بر عهده گيرم و آنان را از گرسنگى و برهنگى برهانم تا آبرويشان را نزد مردم حفظ كنم، نزد من خوشتر است از اين كه حجّ روم و حجّ روم و حجّ روم و مثل آن و مثل آن ـ و امام عليه السلام تا ده بار اين را تكرار كرد و در ادامه فرمود : ـ و مثل آن و مثل آن ـ و اين را هم فرمود تا به هفتاد بار رسيد ـ .
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : مَن بَخِلَ بمَعونَةِ أخيهِ المسلمِ و القِيامِ لَهُ في حاجَتهِ ابتُلِيَ بمَعونَةِ مَن يَأثَمُ علَيهِ و لا يُؤجَرُ .
امام باقر عليه السلام : كسى كه از كمك به برادر مسلمان خود و برآوردن حاجت او دريغ كند، خداوند او را گرفتار كمك به كسى كند كه به سببِ آن كمك، گناهكار شود و مزدى هم نَبَرد .
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : أيُّما مسلمٍ أتى مسلما ـ زائرا أو طالِبَ حاجَةٍ و هُو في مَنزِلِهِ ـ فاسْتَأذَنَ لَه و لَم يَخْرُجْ إلَيهِ ، لَم يَزَلْ في لَعْنَةِ اللّه ِ عزّ و جلّ حتّى يَلْتَقِيا .
امام باقر عليه السلام : هرگاه مسلمانى براى ديدار مسلمانى ديگر يا حاجت خواهى از او به منزل وى رود و اجازه ورود بخواهد و او بيرون نيايد ، تا زمانى كه همديگر را ديدار كنند ، پيوسته در لعنت خدا باشد .
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : إنّما مَثَلُ الحاجَةِ إلى مَن أصابَ مالَهُ حَديثا كمَثَلِ الدِّرْهَمِ في فَمِ الأفْعى : أنتَ إلَيهِ مُحْوِجٌ و أنتَ مِنها على خَطرٍ .
امام باقر عليه السلام : حكايت كسى كه نيازمند نو كيسه باشد، حكايت درهمى است كه در دهان افعى است، كه هم به آن نياز دارى و هم از افعى در خطرى .
امام باقر عليه السلام : خداوند عزّ و جلّ··· زندگى را پيش از مرگ آفريد .