احادیث امیرالمؤمنین علی علیه السلام

امام على عليه السلام : كسى كه دنيا در نظرش بزرگ آيد، و در دلش جايگاهى بشكوه يابد، آن را بر خداوند متعال مقدّم مى دارد، پس يكسره به دنيا روى مى آورد و بنده آن مى شود.

امام على عليه السلام : كسى كه عاشق چيزى شود، آن چيزْ ديده [دلِ] او را كم سو مى گرداند، و دلش را بيمار مى كند. در نتيجه، چنين كسى با چشمى ناسالم مى نگرد، و با گوشى ناشنوا مى شنود. خواست هاى دنيوى ، خِرَد او را از هم دريده، و دنيا دلش را ميرانده، و جانش شيفته آن گرديده است . از اين رو ، بنده دنيا و بنده كسى است كه چيزى از دنيا دارد. به هر كجا كه دنيا برود ، او نيز بدان جا مى رود، و به هر سو كه دنيا رو كند ، او نيز بدانْ رو مى كند. با هيچ نهى اى از جانب خدا ، باز نمى ايستد، و از هيچ پندى از او ، اندرز نمى گيرد، در حالى كه مى بيند مرگ ، چه سان ناگهان گريبان ديگران را مى گيرد و مجال پوزشخواهى و بازگشتى نمى دهد ، و آنچه نمى دانستند ، بر آنان فرود مى آيد، و از دنيا كه خود را در آن ايمن مى پنداشتند ، جدا مى شوند، و به آنچه در آخرت وعده داده مى شدند ، مى رسند. آنچه بر سر آنان مى آيد ، به راستى در وصف نمى گنجد.

امام على عليه السلام : هر كه درهم و دينار را دوست بدارد ، بنده دنياست.

امام على عليه السلام : علّت شقاوت، عشق به دنياست.

امام على عليه السلام : زنهار از شيفتگى به دنيا، كه بدبختى و رنج برايت بر جاى مى نهد،
و به فروختن زندگى جاودانى به زندگى فناپذير ، وادارت مى كند!

امام على عليه السلام : مردم دنيا ، محكوم به بدبختى و نيستى و نابودى و هلاكت اند.

امام على عليه السلام : كسى كه دنيا همّ و غم او باشد، در روز قيامت شقاوت و اندوه او به درازا مى كشد.

امام على عليه السلام : كسى كه بزرگ ترين اهتمامش دنيا باشد ، گرفتارى و اندوهش به درازا مى كشد.

امام على عليه السلام : دين ، [آدمى را] ارجمند مى گرداند، و دنيا ، خوار مى سازد.

امام على عليه السلام : كسى كه زندگى كنونى ، بيشتر از زندگى آينده اختياردار او باشد و كارهاى دنيا بر او چيره تر از كارهاى آخرت باشد ، هر آينه ماندگار را به فناپذير فروخته، و جاويدان را با گذرا عوض كرده، و خويشتن را به نابودى افكنده ، و زندگى دگرگون شونده زوال پذير را براى خود پسنديده، و از راه روشن به كج راهه رفته است.