امام على عليه السلام : خواهانِ جمع ميان دنيا[ى نكوهيده] و آخرت بودن ، از نيرنگ هاى نفْس است.
امام على عليه السلام : با برگزيدنِ دوستى دنياست كه آدميان به سوء عاقبت ، گرفتار مى شوند.
امام على عليه السلام : آخرت و دنيا[ى نكوهيده] ، با هم جمع نمى شوند.
امام على عليه السلام : با وجود دنياخواهى، كار براى آخرت ، سودى نمى بخشد.
امام على عليه السلام : كسى كه سرگرم دنياست ، چگونه براى آخرت كار كند؟!
الإمام عليّ عليه السلام ـ في ذِكرِ حَديثِ مِعراجِ النَّبِيِّ صلي الله عليه و آله ـ : قالَ اللّه ُ . . . يا أحمَد أبغِضِ الدُّنيا وأهلَها وأحِبَّ الآخِرَةَ وأهلَها .
امام على عليه السلام ـ در يادكرد حديث معراج پيامبر صلي الله عليه و آله ـ : خداوند فرمود : «... اى احمد! دنيا و دنياخواهان را دشمن بدار، و آخرت و آخرتگرايان را دوست بدار».
امام على عليه السلام : كسى كه دنيا بر او چيره گردد ، از ديدن آنچه پيش روى اوست ، كور مى شود.
امام على عليه السلام : هر كه نگاه كردنش را به دنياطلبان محدود كند ، از [ديدن] راه درست ، كور مى شود.
امام على عليه السلام ـ در نكوهش دنيا ـ : آن كه تجمّلات پوچ دنيا خيره اش سازد ، دنيا دو ديده اش را كور مى گرداند.
عنه عليه السلام : اُرفُضِ الدُّنيا ؛ فَإِنّ حُبَّ الدُّنيا يُعمي ويُصِمُّ ويُبكِمُ ويُذِلُّ الرِّقابَ ، فَتَدارَك ما بَقِيَ مِن عُمُرِكَ ولا تَقُل: غَدا أو بَعدَ غَدٍ ؛ فَإِنَّما هَلَكَ مَن كانَ قَبلَكَ بِإِقامَتِهِم عَلَى الأَمانِيِّ وَالتَّسويفِ ، حَتّى أتاهُم أمرُ اللّه ِ بَغتَةً وهُم غافِلونَ ، فَنُقِلوا
عَلى أعوادِهِم إلى قُبورِهِمُ المُظلِمَةِ الضَّيِّقَةِ ، وقَد أسلَمَهُمُ الأَولادُ والأَهلونَ . فَانقَطِع إلَى اللّه ِ بِقَلبٍ مُنيبٍ مِن رَفضِ الدُّنيا ، وعَزمٍ لَيسَ فيهِ انكِسارٌ ولاَ انخِزالٌ .
امام على عليه السلام : دنيا را رها كن؛ چرا كه دنيادوستى ، كور و كر و لال و زبون مى كند . و باقى مانده عمرت را درياب و مگو: فردا و پس فردا؛ زيرا آنان كه پيش از تو بودند ، از آن روى به هلاكت در افتادند كه به آرزوها و امروز و فردا كردن تكيه نمودند ، تا آن كه فرمان خدا (مرگ) ، ناگهان و بى خبر برايشان در رسيد،
و بر تابوت هايشان به سوى گورهاى تنگ و تاريكشان برده شدند و فرزندان و خانواده شان آنها را تنها گذاشتند. پس، با دلى توبه كننده و دست از دنيا شسته و عزمى استوار ، به خدا رو كن.