احادیث امیرالمؤمنین علی علیه السلام

امام على عليه السلام : دنيا، خانه [موقّت] غريبان است و وطنِ شوربختان.

امام على عليه السلام ـ در حكمت هاى منسوب به ايشان ـ : دنيا ، سراى كسى است كه سرايى ندارد و كسى به آن شاد مى شود كه خِرد ندارد . پس دنيا را در جايگاه [واقعى [خودش قرار دهيد.

امام على عليه السلام ـ در وصف دنيا ـ : نزديك ترين سرا به خشم و ناخشنودى خداوند و دورترين سرا به خشنودى خداست. پس ـ اى بندگان خدا ـ غم ها و
مشغله هاى دنيا را از خود ، كم كنيد؛ زيرا به جدايى دنيا و ناپايدارى حالات آن ، يقين داريد.

امام على عليه السلام : از دنيا بگريزيد و دل هايتان را از آن بگردانيد؛ زيرا دنيا ، زندان مؤمن است، بهره اش از آن اندك است و خِرَدش در [كارِ] آن ، ناتوان است و چشمش در [ديدن] آن ، ضعيف است! حديث

امام على عليه السلام : دنيا، زندان مؤمن است و مرگ ، هديه اى است به او و بهشت ، سرپناه اوست.

امام على عليه السلام : دنيا، بهشت كافر است و مرگ ، كوچاننده او و آتش ، جايگاهش.

امام على عليه السلام : مَثَل دنيا ، مَثَل سَم است . كسى سم را مى خورد كه نمى داند.

امام على عليه السلام : دنيا، در حقيقت، مانند سم است . كسى سم را مى خورد كه آن را نمى شناسد.

امام على عليه السلام : مَثَل دنيا ، مَثَل مار است: پوستش نرم است و زهرش كُشنده. پس، از آنچه در دنيا برايت جاذبه دارد ، روى بگردان ؛ زيرا آنچه از آن تو را همراهى مى كند ، اندك [كفنى] است . حديث دغدغه هاى آن (دنيا) را از خود ، دور كن؛ چرا كه به جدا شدن از آن و ناپايدارى حالاتش يقين دارى و آن گاه كه با دنيا بيشترين انس را دارى ، بيشترين ترس و حذر را از آن داشته باش؛ زيرا كه دنيادار ، هر زمان كه در آن به خوشى و لذّتى اطمينان كرد، دنيا او را از آن خوشى به مشكلى كشانْد، يا هرگاه انسى گرفت ، اُنس او را تبديل به تنهايى و وحشت كرد .

صفحه اختصاصي حديث و آيات الإمام عليّ عليه السلام ـ فِي الدّيوانِ المَنسوبِ إلَيهِ ـ :



وما هِيَ إلاّ جيفَةٌ مُستَحيلَةٌ عَلَيها كِلابٌ هَمُّهُنّ اجتِذابُها

فَإِنْ تَجتَنِبها كُنتَ سِلما لاِءَهلِها وإن تَجتَذِبها نازَعَتكَ كِلابُها حديث

امام على عليه السلام ـ در ديوان منسوب به ايشان ـ :

هر كه مى خواهد دنيا را بچشد، من آن را مزه كرده ام/ شيرينى و شرنگ آن به ما رسيده است .

من ، آن را جز فريب و پوچ نيافتم/همچون سرابى كه در بيابان مى درخشد .

دنيا ، لاشه گَنديده اى بيش نيست/ كه سگ ها بر سرِ آن ، كشمكش مى كنند .

اگر از دنيا دورى كنى، با اهل آن آسوده به سر مى برى/ و اگر آن را بكشى،سگ ها بر سرِ آن با تو كشمكش مى كنند.