عنه صلى الله عليه و آله : مَنِ احتاجَ إلَيهِ أخوهُ المُسلمُ في قَرضٍ و هُو يَقدِرُ علَيهِ فلم يَفعَلْ حَرَّمَ اللّه ُ علَيهِ ريحَ الجَنّةِ .[الأمالي للصدوق : ۵۱۶/۷۰۷ .]
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : كسى كه برادر مسلمانش در وامى به او نياز پيدا كند و او بتواند وام بدهد و چنين نكند، خداوند بوى بهشت را بر او حرام گرداند.
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : مَن أنظَرَ مُعسِرا كانَ لَهُ علَى اللّه ِ في كلِّ يَومٍ صَدَقةٌ بمِثلِ ما لَهُ علَيهِ حتّى يَستَوفِيَ حَقَّهُ .[بحار الأنوار : ۱۰۳/۱۵۱/۱۷.]
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كس تنگدستى را مهلت دهد، در هر روز براى او ثواب صدقه اى برابر با طلبى كه از او دارد بر عهده خداست، تا زمانى كه مال خود را دريافت كند.
عنه صلى الله عليه و آله : مَن أنظَرَ مُعسِرا أظَلَّهُ اللّه ُ بظِلِّهِ
يَومَ لا ظِلَّ إلاّ ظلُّهُ .[الكافي : ۸/۹/۱.]
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كه به تنگدستى مهلت دهد، خداوند، در روزى كه هيچ سايه اى جز سايه او نيست، وى را در سايه خود در آورد.
عنه صلى الله عليه و آله : مَن أقرَضَ مُؤمنا قَرضا يَنتَظِرُ بهِ مَيسورَهُ كانَ مالُهُ في زَكاةٍ ، و كانَ هو في صَلاةٍ مِن المَلائكةِ حتّى يُؤَدِّيَهُ إلَيهِ .[ثواب الأعمال : ۱۶۶/۱.]
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كس به مؤمنى وامى دهد و [براى پس گرفتن آن] صبر كند تا دستش باز شود، مال او زكات محسوب شود و در نماز با فرشتگان باشد تا اين كه وامش به او برگردانده شود.
عنه صلى الله عليه و آله : مَن نَفَّسَ عن غَريمِهِ أو مَحا عَنهُ كانَ في ظِلِّ العَرشِ يَومَ القِيامَةِ .[كنز العمّال : ۱۵۳۷۹.]
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كه به بدهكار خود مهلت دهد يا از طلب خود در گذرد، روز قيامت در سايه عرش باشد.
عنه صلى الله عليه و آله : مَن أرادَ أن تُستَجابَ دَعوَتُهُ و أن تُكشَفَ كُربَتُهُ فَلْيُفَرِّجْ عن مُعسِرٍ .[كنز العمّال : ۱۵۳۹۸.]
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كه مى خواهد دعايش مستجاب و اندوهش بر طرف شود، به تنگ دست مهلت دهد.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : حقّ خود را با خويشتندارىِ كامل يا غير كامل بگير (در هنگام گرفتن حقّت سخت گيرى نكن).
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : بترسيد از نفرين تنگ دست.
عنه صلى الله عليه و آله : حُوسِبَ رجُلٌ ممَّن كانَ قَبلَكُم فلَم يُوجَدْ لَهُ مِن الخَيرِ شيءٌ إلاّ أنّهُ كانَ يُخالِطُ الناسَ و كانَ مُوسِرا ، و كانَ يَأمُرُ غِلمانَهُ أن يَتَجاوَزُوا عنِ المُعسِرِ ، قالَ اللّه ُ تعالى : نَحنُ أحَقُّ بذلكَ ، تَجاوَزُوا عَنهُ .[الترغيب و الترهيب : ۲/۴۴/۷.]
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : مردى از گذشتگان، مورد حسابرسى [الهى ]قرار گرفت و هيچ كار خوبى از او پيدا نشد مگر همين كه توانگر بود و با مردم معاشرت مى كرد و به چاكرانش دستور مى داد از تنگ دست در گذرند. خداوند متعال فرمود: ما به اين كار (گذشت و بخشش) سزاوارتريم. از او در گذريد.
عنه صلى الله عليه و آله : كما لا يَحِلُّ لِغَريمِكَ أن يَمطُلَكَ و هُو مُوسِرٌ ، فكذلكَ لا يَحِلُّ لكَ أن تُعسِرَهُ إذا عَلِمتَ أنّهُ مُعسِرٌ .[ثواب الأعمال : ۱۶۷/۵.]
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : همچنان كه بدهكار تو اگر توانگر باشد روا نيست در پرداخت بدهى اش به تو تعلل ورزد، بر تو نيز روا نيست كه اگر بدانى تنگ دست است، او را تحت فشار قرار دهى.