عنه صلي الله عليه و آله : يَقولُ البَلاءُ كُلَّ يَومٍ : إلى أينَ أتَوَجَّهُ ؟ فَيَقولُ اللّه ُ تَعالى : إلى أحبابي واُولي طاعَتي ، أبلو بِكَ أخبارَهُم ، وأختَبِرُ بِكَ صَبرَهُم ، واُمَحِّصُ بِكَ ذُنوبَهُم ، وأرفَعُ بِكَ دَرَجاتِهِم .
رسول خدا صلي الله عليه و آله : بلا هر روز مى گويد : به كدام سو روم ؟ آن گاه خداوند متعال مى فرمايد : «به سوى دوستان و فرمانبرانم . با تو كارهايشان را مى آزمايم ، با تو صبرشان را آشكار مى كنم ، با تو گناهانشان را پاك مى كنم و با تو بر منزلت آنان مى افزايم» .
رسول خدا صلي الله عليه و آله : خداوند عز و جل ، هرگاه بنده اى را دوست بدارد ، او را مبتلا مى كند تا صداى [دعاى ]او را بشنود .
عنه صلي الله عليه و آله : إذا أحَبَّ اللّه ُ عز و جل عَبدا صَبَّ عَلَيهِ البَلاءَ صَبّا ، وثَجَّهُ عَلَيهِ ثَجّا . فَإِذا دَعَا العَبدُ قالَ جِبريلُ : أي رَبِّ ، اِقضِ حاجَتَهُ ؟ فَيَقولُ تَعالى : دَعهُ ؛ فَإِنّي اُحِبُّ أن أسمَعَ صَوتَهُ . فَإِذا دَعا ، يَقولُ عز و جل : لَبَّيكَ عَبدي ، وعِزَّتي لا تَسأَلُني شَيئا إلاّ اُعطيكَ ، ولا تَدعوني بِشَيءٍ إلاَّ استَجَبتُ ، فَإِمّا أن اُعَجِّلَ لَكَ ، وإمّا أن أدَّخِرَ لَكَ أفضَلَ مِنهُ .
رسول خدا صلي الله عليه و آله : هرگاه خداوند عز و جلبنده اى را دوست بدارد ، بلا را سخت بر سر او سرازير مى كند و آن را سخت بر او مى بارد . پس چون بنده دعا كند ، جبرئيل مى گويد : «پروردگارا ! حاجتش را برآورم ؟». امّا خداوند متعال مى گويد : «او را رها كن كه من دوست دارم صدايش را بشنوم» و چون دعا كند ، خداوند عز و جلمى گويد : «بنده ام ، لبّيك ! به عزّتم سوگند كه هرچه از من بخواهى ، به تو عطا مى كنم و هرچه دعا كنى ، اجابت مى نمايم ، [بدين معنا كه] يا آن را زود برايت برمى آورم و يا بهتر از آن را برايت ذخيره مى كنم» .
عنه صلي الله عليه و آله : إنَّ اللّه َ إذا أحَبَّ عَبدا أتحَفَهُ بِواحِدَةٍ مِن ثَلاثٍ : إمّا حُمّىً أو رَمَدٍ أو صُداعٍ .
رسول خدا صلي الله عليه و آله : خداوند ، هرگاه بنده اى را دوست بدارد ، يكى از اين سه را به او ارمغان خواهد داد : يا تب يا چشم درد و يا سر درد .
(أَلاَ إِنَّ أَوْلِيَآءَ اللَّهِ لاَ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لاَ هُمْ يَحْزَنُونَ) .
رسول خدا صلي الله عليه و آله : اگر دوست داشتيد بدانيد كه بنده چه جايگاهى نزد خدا دارد ، ببينيد مردم چه نظرى درباره اش دارند .
رسول خدا صلي الله عليه و آله : هرگاه خداوند متعال ، بنده اى را دوست بدارد ، مويه گرى از ترس [خدا] را در قلبش قرار مى دهد .
عنه صلي الله عليه و آله : إذا أحَبَّ اللّه ُ عَبدا نَصَبَ في قَلبِهِ نائِحَةً مِنَ الحُزنِ ؛ فَإِنَّ اللّه َ يُحِبُّ كُلَّ قَلبٍ حَزينٍ .
رسول خدا صلي الله عليه و آله : هر گاه خداوند متعال بنده اى را دوست بدارد ، مويه گرى از اندوه [امور اُخروى ]را در دلش قرار مى دهد ؛ زيرا خداوند ، هر دلِ اندوهگين را دوست دارد .
عنه صلي الله عليه و آله : إذا أحَبَّ اللّه ُ تَعالى عَبدا نَكَتَ في قَلبِهِ نُكتَةً بَيضاءَ ، وفَتَحَ مَسامِعَ قَلبِهِ ، ووَكَّلَ بِهِ مَلَكا يُسَدِّدُهُ .
رسول خدا صلي الله عليه و آله : هر گاه خداوند متعال ، بنده اى را دوست بدارد ، نقطه اى سپيد در دلش پديد مى آورد ، گوش هاى دلش را مى گشايد و فرشته اى بر او مى گمارد تا بر راه راست ، استوارش دارد .
رسول خدا صلي الله عليه و آله : خداوند متعال ، هر گاه بنده اى را دوست بدارد ، روزى اش را به اندازه قرار مى دهد .
عنه صلي الله عليه و آله : الأَخلاقُ مَنائِحُ مِنَ اللّه ِ عز و جل ؛ فَإِذا أحَبَّ عَبدا مَنَحَهُ خُلُقا حَسَنا ، وإذا أبغَضَ عَبدا مَنَحَهُ خُلُقا سَيِّئا .
رسول خدا صلي الله عليه و آله : خوى ها، بخشش هاى خداوند عز و جل هستند . از اين رو ، هر گاه خداوند بنده اى را دوست بدارد ، به او خويى خوش مى بخشد و هر گاه بنده اى را دشمن بدارد ، به او خويى بد مى بخشد .