احادیث رسول خدا صلی الله علیه و آله

رسول خدا صلي الله عليه و آله : نزد خداوند متعال ، هيچ چيزى محبوب تر از جوانى توبه كار و نيز هيچ چيزى منفورتر از پيرى كه همچنان گناه مى كند ، نيست . در ميان نيكى ها هيچ نيكى اى نزد خداوند متعال ، محبوب تر از نيكى اى كه در شب جمعه و يا روز جمعه به جاى آورده شود ، نيست و در ميان گناهان نيز هيچ گناهى نزد خداوند متعال ، منفورتر از گناهى كه در شب جمعه يا روز جمعه انجام شود ، نيست .

رسول خدا صلي الله عليه و آله ـ در دعاى «جوشن كبير» ـ : اى آن كه سرگردانان به او پناه مى آورند ! اى آن كه خواستاران به او انس مى گيرند ! اى آن كه دوستداران به او افتخار مى كنند !

رسول خدا صلي الله عليه و آله : هركه دوست دارد بداند نزد خدا چه موقعيتى دارد ، به موقعيت خدا نزد خودش توجّه كند ؛ زيرا خدا بنده را در همان جايگاهى مى نهد كه او خدا را نزد خود ، در چنان جايگاهى نهاده است .

رسول خدا صلي الله عليه و آله : هركه دوست دارد بداند كه نزد خدا چه موقعيتى دارد ، ببيند كه خدا نزد او چه موقعيتى دارد .

رسول خدا صلي الله عليه و آله : هرگاه خداوند بنده را دوست بدارد ، به جبرئيل ندا مى كند : «خداوند ، فلانى را دوست دارد . پس او را دوست داشته باش» . در نتيجه ، جبرئيل دوستش مى دارد. پس از آن، جبرئيل در ميان آسمانيان ندا مى كند : خداوند ، فلانى را دوست دارد . پس دوستش بداريد . در نتيجه ، آسمانيان دوستش مى دارند . آن گاه ، زمينه مقبوليت او در زمين فراهم مى شود .

رسول خدا صلي الله عليه و آله : هرگاه خداوند ، بنده اى را دوست بدارد ، محبّتش را در دل هاى فرشتگان مى افكند و هرگاه بنده اى را دشمن بدارد ، دشمنى اش را در دل هاى فرشتگان و سپس در دل هاى انسان ها مى افكند .

رسول خدا صلي الله عليه و آله : محبّت از خداست و از آسمان فرو افتاده است . از اين رو ، هرگاه خداوند عز و جل بنده اى را دوست بدارد ، به جبرئيل مى گويد : «من فلانى را دوست دارم» . پس جبرئيل ندا مى كند : خداوند عز و جل فلانى را دوست دارد . پس دوستش بداريد .
پس از آن ، محبّتش را به سوى زمين فرود مى آورد .

رسول خدا صلي الله عليه و آله : هرگاه خداوند ، بنده اى از امّتم را دوست بدارد ، محبّتش را در دل هاى برگزيدگانش و در جان هاى فرشتگان و ساكنان عرشش مى افكند ، تا دوستش بدارند . چنين كسى ، به حقيقت ، دوستدار است . خوشا به حالش! و او را در روز قيامت ، نزد خداوند ، حقّ شفاعت است .

رسول خدا صلي الله عليه و آله ـ خطاب به خداوند عز و جل ـ : پروردگارا ! دوست داشتم بدانم كدام بنده ات را دوست مى دارى ، تا دوستش بدارم .
خداوند فرمود : «هرگاه ديدى بنده اى بسيار مرا ياد مى كند ، پس من به او اجازه ياد خود را داده ام و من او را دوست دارم؛ امّا هرگاه ديدى بنده ام مرا ياد نمى كند ، پس من او را از آن بازداشته ام و من او را دشمن مى دارم» .

رسول خدا صلي الله عليه و آله : نشانه دوستى خدا ، دوست داشتن ياد خداست و نشانه دشمنى با خدا ، دشمنى با ياد كردن خداست .