رسول اللّه صلي الله عليه و آله : أنتُم عَلى بَيِّنَةٍ مِن أمرِكُم ما لَم يَظهَر مِنكُم سَكرَتانِ : سَكرَةُ الجَهلِ ، وسَكرَةُ حُبِّ الدُّنيا .
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : تا زمانى كه دو مستى در شما پديد نيايد ، پيوسته در مسير درست هستيد : مستى نادانى و مستى دنيادوستى.
عنه صلي الله عليه و آله : أنتُمُ اليَومَ عَلى بَيِّنَةٍ مِن رَبِّكُم ، تَأمُرونَ بِالمَعروفِ وتَنهَونَ عَنِ المُنكَرِ وتُجاهِدونَ في سَبيلِ اللّه ِ ، ثُمَّ تَظهَرُ فيكُمُ السَّكرَتانِ : سَكرَةُ الجَهلِ ، وسَكرَةُ حُبِّ العَيشِ ، وسَتَحوَّلونَ عَن ذلِكَ ؛ فَلا تَأمُرونَ بِمَعروفٍ ولا تَنهَونَ
عَن مُنكَرٍ ... .
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : شما امروز در راه روشن پروردگارتان هستيد. امر به معروف و نهى از منكر مى كنيد و در راه خدا به جهاد مى پردازيد ؛ امّا پس از آن ، دو مستى در شما پديد مى آيد: مستى نادانى و مستى عشق به زندگى . پس ، تغيير
مى كنيد و ديگر نه امر به معروف مى كنيد و نه نهى از منكر... .
رسول اللّه صلي الله عليه و آله : ما لي أرى حُبَّ الدُّنيا قَد غَلَبَ عَلى كَثيرٍ مِنَ النّاسِ حَتّى كَأَنَّ المَوتَ في هذِهِ الدُّنيا عَلى غَيرِهِم كُتِبَ ! وكَأَنَّ الحَقَّ في هذِهِ الدُّنيا عَلى غَيرِهِم وَجَبَ ! وحَتّى كَأَن لَم يَسمَعوا ويَرَوا مِن خَبَرِ الأَمواتِ قَبلَهُم ! سَبيلُهُم سَبيلُ قَومٍ سَفرٍ عَمّا قَليلٍ إلَيهِم راجِعونَ ، بُيوتُهُم أجداثُهُم ، ويَأكُلونَ تُراثَهُم ، فَيَظُنّونَ أنَّهُم مُخَلَّدونَ بَعدَهُم ، هَيهاتَ هَيهاتَ! أما يَتَّعِظُ آخِرُهُم بِأَوَّلِهِم ؟ لَقَد جَهِلوا
ونَسوا كُلَّ واعظٍ في كِتابِ اللّه ِ ، وأمِنوا شَرَّ كُلِّ عاقِبَةِ سوءٍ ، ولَم يَخافوا نُزولَ فادِحَةٍ وبَوائِقَ حادِثَةٍ .
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : چه شده است كه مى بينم دنيادوستى بر بسيارى از مردم ، چيره آمده است، چندان كه گويى مرگ در اين دنيا براى ديگران رقم خورده، و انگار حق (وظيفه) در اين دنيا بر غير آنان واجب گشته است، و گويى از خبر مردگان پيش از خود ، چيزى نشنيده و نديده اند؟! راهشان راه گروهى مسافر است و به زودى به سوى آنان باز مى گردند ؛ آنان كه به خانه هاى گور خويش رفته اند، و اينان ميراث خوارشان شده اند، و مى پندارند كه پس از آنان جاودانه خواهند زيست. هيهات، هيهات! آيا آخرينشان از اوّلينشان پند نمى گيرند؟ سخنان پندآموز كتاب خدا را نفهميدند و آنها را به فراموشى سپردند،
و خويشتن را از گزند هر بدفرجامى اى در امان پنداشتند، و از فرود آمدن هيچ گونه مصيبت و رويداد مهلكى نهراسيدند.
رسول اللّه صلي الله عليه و آله : مَن اُشرِبَ قَلبُهُ حُبَّ الدُّنيَا التاطَ مِنها بِثَلاثٍ : شَقاءٍ لا يَنفَدُ عَناهُ ، وحِرصٍ لا يَبلُغُ غِناهُ ، وأمَلٍ لا يَبلُغُ مُنتَهاهُ .
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : هر كه دلش مالامال از عشق به دنيا شود ، سه چيز همواره با اوست: مشقّتى كه رنج آن تمام نمى شود، حرصى كه به بى نيازى نمى انجامد، و آرزويى كه به پايان نمى رسد.
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : جدا شدن طمع از دلى كه دنيادوست است ، ناشدنى است.
عنه صلي الله عليه و آله : مِن عَلاماتِ الشَّقاءِ : جُمودُ العَينِ ، وقَسوَةُ القَلبِ ، وشِدَّةُ الحِرصِ في طَلَبِ الدُّنيا ، وَالإِصرارُ عَلَى الذَّنبِ .
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : از نشانه هاى شقاوت اند: خشكى چشم، قساوت قلب، آزمندى شديد در طلب دنيا، و ادامه دادن به گناه.
رسول اللّه صلي الله عليه و آله : مَن جَعَلَ الهُمومَ هَمّا واحِدا ؛ هَمَّ آخِرَتِهِ ، كَفاهُ اللّه ُ هَمَّ دُنياهُ . ومَن تَشَعَّبَت بِهِ الهُمومُ في أحوالِ الدُّنيا لَم يُبالِ اللّه ُ في أيِّ أودِيَتِها هَلَكَ .
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : هر كس همه غصّه هايش را يك غصّه ـ يعنى غصّه آخرتش ـ كُنَد ، خداوندغصّه هاى دنياى او را برطرف مى سازد، و هر كس انواع غصّه هاى دنيا وجودش را فرا بگيرد ، خداوند، اهمّيتى نمى دهد كه در كدام وادى از وادى هاى آن نابود مى شود.
رسول اللّه صلي الله عليه و آله : الزُّهدُ فِي الدُّنيا يُريحُ البَدَنَ ، وَالرَّغبَةُ فِي الدُّنيا تُتعِبُ البَدَنَ .
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : دل بركندن از دنيا ، مايه آسايش تن است و دنياخواهى ، موجب خستگى تن.