احادیث رسول خدا صلی الله علیه و آله

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : بهشت سه درجه دارد و دوزخ سه درك... در پايين ترين دَرَك دوزخ، كسى جاى مى گيرد كه ما را در دلش دشمن بدارد و با زبان و دستش عليه ما يارى رساند؛ در درك دوم دوزخ كسى جاى مى گيرد كه ما را در دلش دشمن بدارد و با زبانش به زيان ما كار كند؛ و در درك سوم دوزخ كسى جاى مى گيرد كه در دلش ما را دشمن بدارد.

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : آه و اندوه ها از ستمهايى كه از جانب خليفه اى مسلط و عيّاش به جوجه هاى آل محمّد مى رسد.

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : روز قيامت، قرآن و مسجد و عترت مى آيند و قرآن مى گويد: پروردگارا! مرا سوزاندند و تكه پاره كردند. مسجد مى گويد: پروردگارا! مرا ويران كردند و خاليم گذاشتند و تباهم ساختند. عترت مى گويند: پروردگارا: ما را راندند و كشتند و آواره ساختند. و من براى دادخواهى زانو مى زنم، ولى خداوند مى فرمايد: اينها به من مربوط مى شود و من به آنها سزاوارترم.

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : به زودى پس از من، اهل بيتم توسط امّتم با كشتار وآوارگى مواجه خواهند شد؛ همانا كينه توزترين قوم ما نسبت به ما، بنى اميّه وبنى مغيره وبنى مخزوم اند.

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : حسن و حسين بعد از پدرشان، امامان امّت من و سرور جوانان اهل بهشت اند و مادر آن دو، بانوى زنان جهان است و پدرشان، سرور اوصياء است. از نسل حسين، نُه امام پديد آيد كه نهمين ايشان، قائم از نسل من است، اطاعت از ايشان اطاعت از من است و نافرمانى آنان، نافرمانى من است. به خدا شكايت مى برم از كسانى كه فضل ايشان را انكار كنند و پس از من، حرمت آنان را بشكنند و كافى است كه خدا، پشتيبان و ياور عترت و امامان امّت من باشد و انتقام گيرنده از منكران حقّ آنان «و كسانى كه ستم كرده اند به زودى خواهند دانست كه چه فرجامى در انتظار آنان است» .

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله ـ به بنى هاشم ـ : بعد از من شما به استضعاف كشانده مى شويد.

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : فرزندم حسن عليه السلام، با زهر كشته خواهد شد.

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : قيامت برپا نشود تا آن كه مردى از اهل بيتم كه همنام من است، حكومت يابد.

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : دنيا به آخر نرسد تا آن كه مردى از اهل بيتم كه همنام من است، بر عربها فرمانروايى يابد.

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : بشارت، بشارت ـ سه بار فرمود ـ حكايت امّت من، در حقيقت، حكايت بارانى است كه معلوم نيست آغازش بهتر است يا فرجامش. حكايت امّت من، در حقيقت، حكايت باغى است كه يك سال گروهى را ميوه مى دهد و سال بعد گروهى ديگر را. و شايد در آخر آن باغ، عدّه اى باشند كه آن جا داراى نهرى گسترده تر وطول وعرضى پهناورتر وميوه هايى [دوستى] نيكوترباشد. چگونه هلاك شود امّتى كه آغازش من هستم و بعد از من، دوازده نفر انسان سعادتمند و خردمند هستند و مسيح، عيسى بن مريم در آخر آن قرار دارد؟! اما از بين اين امّت كسانى كه دست به فتنه و كشتار زنند، نابود مى شوند. اينان از من نيستند و من از آنان نمى باشم.