HadithLib.Com

احادیث رسول خدا صلی الله علیه و آله

صفحه اختصاصي حديث و آيات «وَمِنْهُم مَّن يَقُولُ رَبَّنَا ءَاتِنَا فِى الدُّنْيَا حَسَنَةً وَفِى الآخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ» . حديث

«و برخى از آنان مى گويند: پروردگارا ! در دنيا به ما نيكى ده و در آخرت نيز نيكى عطايمان كن و ما را از عذاب آتش ، نگه دار».
«لَهُ الْحَمْدُ فِى الاْءُولَى وَ الآخِرَةِ» . حديث
«و ستايش ، از آنِ اوست در اين [سراى] نخستين و در آخرت».
«مَّن كَانَ يُرِيدُ الْعَاجِلَةَ عَجَّلْنَا لَهُ فِيهَا مَا نَشَاءُ لِمَن نُّرِيدُ ثُمَّ جَعَلْنَا لَهُ جَهَنَّمَ يَصْلَاهَا مَذْمُومًا مَّدْحُورًا» . حديث
«هركس خواهان [دنياى] زودگذر است ، به زودى هر كه را بخواهيم ، از آن مى دهيم . آن گاه ، دوزخ را كه در آن خوار و رانده داخل خواهد شد، براى او مقرّر مى داريم».
«فَخَلَفَ مِن بَعْدِهِمْ خَلْفٌ وَرِثُواْ الْكِتَـبَ يَأْخُذُونَ عَرَضَ هَـذَا الأَْدْنَى» «وَ لَنُذِيقَنَّهُم مِّنَ الْعَذَابِ الاْءَدْنَى» السجدة : 21 . وبالجملة : الأدنى والدنيا يصرفان على وجوه ، فتارة يعبّر به عن الأقلّ فيقابل بالأكثر والأكبر ، وتارة عن الأرذل والأحقر فيقابل بالأعلى والأفضل ، وتارة عن الأقرب فيقابل بالأقصى ، وتارة عن الاُولى فيقابل بالآخرة ، وبجميع ذلك ورد التنزيل على بعض الوجوه . وقال الجزري : الدنيا اسم لهذه الحياة لبُعد الآخرة عنها (بحار الأنوار : ج57 ص356) . " href="#" onclick = "return false;" >حديث .
«آن گاه ، بعد از آنان، جانشينانى وارث كتاب [آسمانى] شدند كه متاع اين دنياى پست حديث را مى گيرند».
رسول اللّه صلي الله عليه و آله : الدُّنيا دَنِيَّةٌ حديث خُلِقَت مِن دونِ الآخِرَةِ ، ولَو خُلِقَت مَعَ الآخِرَةِ لَم يَفنَ أهلُها ، كَما لا يَفنى أهلُ الآخِرَةِ . حديث

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : ـ در پاسخ به اين پرسش كه چرا دنيا را دنيا ، گفته اند؟ ـ : دنيا ، پست و نزديك [به ما] و پيش از آخرت آفريده شده است. اگر دنيا هم زمان با آخرت آفريده شده بود ، اهل آن فانى نمى شدند ، چنان كه اهل آخرت فنا نمى پذيرند.

صفحه اختصاصي حديث و آيات «إِنَّا جَعَلْنَا مَا عَلَى الاْءَرْضِ زِينَةً لَّهَا لِنَبْلُوَهُمْ أَيُّهُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً» . حديث

«ما آنچه را بر روى زمين است ، زيور آن قرار داديم تا ايشان را بيازماييم كه كدامينشان نيك كردارترند».
«الَّذِى خَلَقَ الْمَوْتَ وَ الْحَيَوةَ لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً» . حديث
«آن خدايى كه مرگ و زندگى را آفريد تا شما را بيازمايد كه كدامينتان بهتر عمل مى كنيد».
«وَ هُوَ الَّذِى خَلَقَ السَّمَـوَ تِ وَ الاْءَرْضَ فِى سِتَّةِ أَيَّامٍ وَ كَانَ عَرْشُهُ عَلَى الْمَاءِ لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً» . حديث
«و او كسى است كه آسمان ها و زمين را در شش روز بيافريد، و عرش او بر آب بود، تا شما را بيازمايد كه كدام يك از شما بهتر عمل مى كنيد».
«وَ لاَ تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلَى مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَزْوَ جًا مِّنْهُمْ زَهْرَةَ الْحَيَوةِ الدُّنْيَا لِنَفْتِنَهُمْ فِيهِ وَ رِزْقُ رَبِّكَ خَيْرٌ وَ أَبْقَى» . حديث
«و زنهار ، به سوى آنچه اصنافى از ايشان را از آن برخوردار كرديم [و فقط] زيور زندگى دنياست تا ايشان را در آن بيازماييم، ديدگان خود مدوز، و [بدان كه] روزى پروردگار تو ، بهتر و پايدارتر است».
رسول اللّه صلي الله عليه و آله : الدُّنيا دارُ بَلاءٍ حديث ، ومَنزِلُ بُلغَةٍ حديث وعَناءٍ ، قَد نزَعَت حديث عَنها نُفوسُ السُّعَداءِ ، وَانتُزِعَت بِالكُرهِ مِن أيدِي الأَشقِياءِ . حديث

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : دنيا، سراى آزمايش است و منزلگاه روزىِ گذران زندگى و رنج . جان هاى نيك بختان از [علاقه به] آن كَنده شده و از دست شوربختان به زور گرفته مى شود.

صفحه اختصاصي حديث و آيات رسول اللّه صلي الله عليه و آله : الدُّنيا دارُ مِحنَةٍ حديث . حديث

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : دنيا، سراى محنت حديث است.

صفحه اختصاصي حديث و آيات رسول اللّه صلي الله عليه و آله ـ فِي التَّحذيرِ مِنَ الدُّنيا ـ : أيُّهَا النّاسُ ! هذِهِ دارُ تَرَحٍ حديث لا دارُ فَرَحٍ ، ودارُ التِواءٍ لا دارُ استِواءٍ ، فَمَن عَرَفَها لَم يَفرَح لِرَجاءٍ ، ولَم يَحزَن لِشَقاءٍ . حديث

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله ـ در برحذر داشتن از دنيا ـ : اى مردم! اين جا سراى غم است ، نه سراى شادى، و سراى پيچ در پيچ است ، نه سراى سر راست. پس هركه دنيا را شناخت ، به اميدى شاد نشد و از رنجى اندوهگين نگشت.

صفحه اختصاصي حديث و آيات رسول اللّه صلي الله عليه و آله : الدُّنيا ساعَةٌ فَاجعَلها طاعَةً . حديث

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : دنيا ، ساعتى است . پس آن را به طاعت بگذران.

صفحه اختصاصي حديث و آيات عنه صلي الله عليه و آله : وَاللّه ِ ما يُساوي ما مَضى مِن دُنياكُم هذِهِ بِأَهدابِ حديث بُردي هذا ، ولَما بَقِيَ مِنها أشبَهُ بِما مَضى مِنَ الماءِ بِالماءِ ، وكُلٌّ إلى بَقاءٍ وَشيكٍ وزَوالٍ قَريبٍ . حديث

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : به خدا سوگند ، آنچه از اين دنياى شما سپرى شده ، با نخ هاى زايد [اطراف] اين رداى من ، برابرى نمى كند و باقى مانده آن به گذشته اش مانندتر از آب به آب است، و زودا كه همه زوال گيرند و به [سراى] ماندگارى روند.

صفحه اختصاصي حديث و آيات عنه صلي الله عليه و آله : لَمّا بَعَثَ اللّه ُ نوحا إلى قَومِهِ بَعَثَهُ وهُوَ ابنُ خَمسينَ ومِئَتَي سَنَةٍ ، فَلَبِثَ في قَومِهِ ألفَ سَنَةٍ إلاّ خَمسينَ عاما ، وبَقِيَ بَعدَ الطّوفانِ خَمسينَ ومِئَتَي سَنَةٍ ، فَلَمّا أتاهُ مَلَكُ المَوتِ قالَ : يا نوحُ ، يا أكبَرَ الأَنبِياء ويا طَويلَ العُمُرِ ويا مُجابَ الدَّعوَةِ ، كَيفَ رَأَيتَ الدُّنيا؟ قالَ : مِثلَ رَجُلٍ بُنِيَ لَهُ بَيتٌ لَهُ بابانِ فَدَخَلَ مِن واحِدٍ وخَرَجَ مِنَ الآخَرِ . حديث

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : زمانى كه خداوند ، نوح عليه السلام را به پيامبرى در ميان قومش برانگيخت، دويست و پنجاه سال از عمر نوح مى گذشت و نهصد و پنجاه سال نيز در ميان قومش دعوت كرد و پس از توفان نيز دويست و پنجاه سال مانْد و [با اين حال] چون مَلَك الموت نزد او آمد، گفت: اى نوح! اى بزرگ ترينِ پيامبران، اى صاحب عمر دراز، اى مستجاب الدعوه! دنيا را چگونه ديدى؟
نوح عليه السلام گفت: «مَثَل مردى كه برايش خانه اى بنا شود ، با دو در كه از يكى در آيد و از ديگرى به دَر رود».

صفحه اختصاصي حديث و آيات رسول اللّه صلي الله عليه و آله : ألا إنَّ الآخِرَةَ اليَومَ مُحَفَّفَةٌ حديث بِالمَكارِهِ ، وإنَّ الدُّنيا مُحَفَّفَةٌ بِالشَّهَواتِ . حديث

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : بدانيد كه آخرت را ناملايمات در ميان گرفته است، و دنيا را خوشى ها و شهوات احاطه كرده است.

صفحه اختصاصي حديث و آيات رسول اللّه صلي الله عليه و آله : إنَّكُم خُلِقتُم لِلآخِرَةِ ، وَالدُّنيا خُلِقَت لَكُم . حديث

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : شما براى آخرت آفريده شده ايد و دنيا براى شما آفريده شده است.

صفحه اختصاصي حديث و آيات عنه صلي الله عليه و آله ـ في خُطبَةٍ لَهُ ـ : فَليَأخُذِ العَبدُ المُؤمِنُ مِن نَفسِهِ لِنَفسِهِ ، ومِن دُنياهُ لاِآخِرَتِهِ . حديث

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله ـ در يكى از خطبه هايش ـ : بنده مؤمن بايد از خود براى خود بهره گيرد و از دنياى خود براى آخرتش.