احادیث امام باقر علیه السلام1811 حدیث

امام باقر عليه السلام : كسى از مردم ادّعا نكرده است كه همه قرآن را چنان كه فرو آمده گرد آورده است مگر آن كه دروغ مى گويد. قرآن را آن گونه كه خداوند متعال فرو فرستاده گرد نياورده و حفظ نكرده مگر على بن ابى طالب عليه السلام و امامان پس از او.

امام باقر عليه السلام : نام اعظم خداوند، هفتاد و سه حرف دارد و آصف، تنها يك حرف از آن را مى دانست كه آن را به زبان راند و زمين، آن چه را ميان او و تخت بلقيس بود فرو برد تا جايى كه آصف با دست خود تخت را بر گرفت و سپس زمين در مدّتى كمتر از يك چشم بر هم زدن به وضع نخست خود بازگشت و سى و دو حرف از اسم اعظم نزد ماست و يك حرف نزد خداوند عزّوجل كه آن را در علم غيبش به خود اختصاص داده است و نيرو و توانى نيست مگر از خداى والا و بزرگ.

سماعة بن مهران به نقل از شيخى از اصحاب ما به نقل از امام باقر عليه السلامگفت: آمديم تا خدمت حضرت عليه السلام برسيم. چون به دالان رسيدم خواندنى را با صداى حزين و غمگنى به زبان سريانى شنيديم كه حضرت عليه السلام چيزى را مى خواند و مى گريست تا جايى كه برخى از ما نيز گريستند.

امام باقر عليه السلام : ما خاندانى هستيم كه علم ما از علم خداست و از حكمت او ستانده ايم وسخن راستگويى را شنيده ايم، پس اگر از ما پيروى كنيد ره يابيد.

امام باقر عليه السلام : اگر ما بر اساس نظر و هوى و هوس خود فتوا مى داديم، بدون ترديد نابود مى شديم. ما براى مردم بر اساس اخبار مانده از رسول خدا صلي الله عليه و آله و اصول علمى فتوا مى دهيم كه نزد ماست و هر بزرگى از بزرگ ديگر به ارث برده است و ما آن را مى اندوزيم همچنان كه اين جماعت زر و سيمشان را مى اندوزند.

امام باقر عليه السلام : در كتاب على عليه السلام هر چه كه بدان نياز افتد حتى خراش و ديه آن و خراش ناشى از خارش، نوشته آمده است.

امام باقر عليه السلام : در كتاب على عليه السلام چنين ديده ايم كه پيامبر خدا صلي الله عليه و آله فرمود: هرگاه از پرداخت زكات خوددارى شود زمين از بيرون دادن بركاتش خوددارى كند.

ابوالجارود به نقل از امام باقر عليه السلام: هنگامى كه به حسين بن على آن رسيد كه رسيد، دختربزرگش، فاطمه بنت الحسين را فرا خواند وبه او كتابى سر به مُهر و وصيّتى سرگشاده سپرد و على بن الحسين عليه السلامچنان درد شكمى داشت كه گمان مى كردند درخواهد گذشت. فاطمه، كتاب را به على بن الحسين عليه السلامسپرد.
[امام باقر فرمود:] اى زياد! به خدا سوگند اين كتاب به ما منتقل شد. عرض كردم: قربانت گردم، در اين كتاب چه آمده است؟ فرمود: به خدا سوگند آن چه فرزندان آدم از هنگام آفرينش آدم تا پايان دنيا بدان نياز دارند، به خدا سوگند، حدود حتّى ديه خراش، در آن آمده است.

امام باقر عليه السلام ـ در بيان شأن نزول سوره «هَلْ اَتى» در حقّ اهل البيت عليهم السلام : «وَيُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلى حُبِّه» ، يعنى با در نظر گرفتن اشتهايشان به آن غذا و بخشيدنش به آنان . «مسكيناً» ، مسكينى از مسلمانان بود، «يتيماً» ، يتيمى از مسلمانان بود و «اسيراً» ، اسيرى از مشركان بود؛ هرگاه على عليه السلامآنها را اطعام مى كرد مى فرمود: «انّما نُطْعِمُكم لِوَجْهِ اللّه لانُريدُ مِنْكُم جزاءً وَلاشُكوراً» . امام باقر عليه السلامفرمود: به خدا سوگند، اين را براى آنها نگفتند و در دلشان پنهان داشتند و خداوند از نهفته هاى دل آنها خبر داده است. آنها مى گفتند: ما از شما پاداشى نمى خواهيم تا با آن هزينه ما را بپردازيد و نه سپاسى كه با آن ما را بستاييد، بلكه ما شما را به خاطر خدا و گرفتن پاداش او اطعام مى كنيم.

امام باقر عليه السلام: روزى پيامبر صلي الله عليه و آله نشسته بود واصحاب ايشان در پيرامون حضرت صلي الله عليه و آله نشسته بودند. در اين هنگام على عليه السلام، با جامه اى پوسيده كه نقاطى از پيكر ايشان را مى نمود آمد و در نزديكى پيامبر نشست. پيامبر صلي الله عليه و آله لحظاتى به او نگريست و سپس اين آيه را تلاوت فرمود: «وَيُؤْثِرونَ عَلى اَنْفُسِهِمْ وَلَوْ كانَ بِهِمْ خَصاصَةٌ وَمَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَاُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ» . سپس پيامبر صلي الله عليه و آله به على عليه السلام فرمود: آگاه باش كه تو رئيس و سرور و پيشواى كسانى هستى كه اين آيه، درباره آنها نازل شده است. سپس پيامبر صلي الله عليه و آله به على عليه السلامفرمود: كجاست جامه اى كه بر تن تو كردم، اى على؟ على عليه السلامعرض كرد: يا رسول اللّه ! يكى از اصحاب شما نزد من آمد، در حالى كه از برهنگى خود و خانواده اش مى ناليد، دلم رحم آمد و ترجيح دادم، آن را بدو دهم و مى دانم كه خداوند مرا با جامه اى بهتر از آن خواهد پوشاند. پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله فرمود: راست گفتى، جبرئيل براى من خبر آورد كه خداوند به جاى آن براى تو در بهشت جامه اى سبز از استبرق برگزيده كه رنگ آن از ياقوت و زبرجد است، بهترين پاداش، پاداش پروردگارت است، در برابر بخششت و صبر تو بر همين جامه پوسيده ، پس مژده باد تو را اى على. على شاد و خوشحال از خبرى كه پيامبر خدا صلي الله عليه و آله بدو داده بود، بازگشت.