احادیث امام کاظم علیه السلام

امام كاظم عليه السلام: لَنْ تَـكونُوا مُؤْمِنينَ حَتّى تَعُدُّوا الْبَلاءَ نِعْمَةً وَ الرَّخاءَ مُصيبَةً، وَ ذلِكَ اَنَّ الصَّبْرَ عِنْدَ الْبَلاءِ اَعْظَمُ مِنَ الْغَفْلَةِ عِنْدَ الرَّخاءِ؛

هرگز مؤمن نخواهيد بود تا اين كه گرفتارى را نعمت و آسودگى و راحت را مصيبت بشمريد. و اين بدان جهت است كه صبر در گرفتارى، بهتر از غفلت در آسايش است.

امام كاظم عليه السلام: سَاَلَ رَجُلٌ رَسولَ اللّه صلي الله عليه و آله: ما حَقُّ الْوالِدِ عَلى وَلَدِهِ؟ قالَ: لا يُسَمّيهِ بِاسْمِهِ، وَ لا يَمْشى بَيْنَ يَدَيْهِ، وَ لا يَجْلِسُ قَبْلَهُ، وَ لا يَسْتَسِبُّ لَهُ؛

مردى از رسول اكرم صلي الله عليه و آله پرسيد: حقّ پدر بر فرزند چيست؟ فرمودند: پدر را به نامش صدا نزند و جلوتر از او راه نرود و قبل از او ننشيند و باعث ناسزاگويى ديگران به او نشود.

امام كاظم عليه السلام: لَيْسَ مِنّا مَنْ لَمْ يُحاسِبْ نَفْسَهُ فى كُلِّ يَوْمٍ فَاِنْ عَمِلَ خَيْرا اسْتَزادَ اللّه َ مِنْهُ وَ حَمِدَ اللّه َ عَلَيْهِ وَ اِنْ عَمِلَ شَيْئا شَرّا اسْتَغْفَرَ اللّه َ وَ تابَ اِلَيْهِ؛

از ما نيست كسى كه هر روز اعمال خود را محاسبه نكند تا اگر نيكى كرده از خدا بخواهد بيشتر نيكى كند و خدا را بر آن سپاس گويد و اگر بدى كرده از خدا آمرزش بخواهد و توبه نمايد.

امام كاظم عليه السلام: كَما لا يَقومُ الْجَسَدُ اِلاّ بِالنَّفْسِ الحَيَّةِ فَكَذلِكَ لا يَقومُ الدّينُ اِلاّ بِالنِّيَّةِ الصّادِقَةِ وَ لا تَثْبُتُ النِّيَّةُ الصّادِقَةُ اِلاّ بِالْعَقْلِ؛

همان گونه كه قوام جسم، تنها به جانِ زنده است، قوام ديندارى هم تنها به نيّت پاك است و نيّت پاك، جز با عقل حاصل نمى شود.

امام كاظم عليه السلام: قَليلُ الْعَمَلِ مِنَ الْعاقِلِ مَقبولٌ مُضاعَفٌ، وَ كَثيرُ العَمَلِ مِنْ اَهْلِ الهَوى وَ الجَهْلِ مَرْدودٌ؛

اندكى عمل [صالح] از شخص عاقل، [در پيشگاه الهى] پذيرفته و چند برابر مى شود، در حالى كه اعمال [صالح] بسيار، از مردمان هوسران يا نادان، پذيرفته نمى گردد.

امام كاظم عليه السلام : لَيْسَ مِنّا مَنْ لَمْ يُحاسِبْ نَفْسَهُ فى كُلِّ يَوْمٍ فَإِنْ عَمِلَ حَسَنا اسْتَزادَ اللّه َ وَ اِنْ عَمِلَ سَيِّئا اسْتَغْفَرَ اللّه َ مِنْهُ وَ تابَ إِلَيْهِ؛

از ما نيست كسى كه هر روز اعمال خود را محاسبه نكند تا اگر نيكى كرده از خدا بخواهد كه بيشتر نيكى كند و اگر بدى كرده از خدا طلب آمرزش نموده و توبه كند.

امام كاظم عليه السلام: ايّاكُمْ وَ البُخْلَ فَاِنَّهُ عاهَةٌ لا يَكونُ فى حُرٍّ وَ لا مُؤْمِنٍ، اِنَّهُ خِلافُ الاْيمانِ؛

از بُخل، دورى كنيد. بُخل، آفتى است كه در هيچ انسانِ آزاده يا مؤمنى يافت نمى شود. بُخل، با ايمان، سازگار نيست.

امام كاظم عليه السلام: اِنَّ الْعُقَلاءَ تَرَكُوا فُضُولَ الدُّنْيا فَكَيْفَ الذُّنوبُ؟! وَ تَرْكُ الدُّنْيا مِنَ الْفَضلِ، وَ تَرْكُ الذُّنوبِ مِنَ الْفَرْضِ؛

عاقلان، زيادىِ دنيا را هم رها كردند، چه رسد به گناهان! ترك دنيا، فضيلت [و ارزش] است، در حالى كه ترك گناهان، واجب است.

امام كاظم عليه السلام: اِنَّهُ لَمْ يَخَفِ اللّه َ مَنْ لَمْ يَعْقِلْ عَنِ اللّه ِ، وَ مَنْ لَمْ يَعْقِلْ عَنِ اللّه ِ لَمْ يَعْقِدْ قَلبَهُ عَلى مَعْرِفَةٍ ثابِتَةٍ يُبْصِرُها وَ يَجِدُ حَقيقَـتَها فى قَلْبِهِ، وَ لا يَـكونُ اَحَدٌ كَذالِكَ اِلاّ مَنْ كانَ قَولُهُ لِـفِعْلِهِ مُصَدِّقا، وَ سِرُّهُ لِعَلانيَتِهِ مُوافِقا؛

هر كس در باره خدا نينديشد، از [مجازاتِ] او ترسى به خودْ راه نخواهد داد و آن كه به خدا نمى انديشد، دلش با معرفت خدا چنان پيوند نخواهد خورد كه با آن، بصيرت يابد و حقيقت معرفت را در دلش دريابد و كسى چنين نخواهد شد، مگر آن كه رفتار وى همانند گفتارش و باطن وى مطابق ظاهرش باشد.

امام كاظم عليه السلام: اَعوذُ بِوَجْهِكَ الْـكَريمِ وَ عِزَّتِكَ الَّتى لا تُرامُ وَ قُدْرَتِكَ الَّتى لا يَمْتَنِعُ مِنْها شَىْ ءٌ، مِنْ شَرِّ الدُّنْيا وَ الآخِرَةِ وَ مِنْ شَرِّ الأَْوْجاعِ كُلِّها؛

خدايا! از همه بدى هاى دنيا و آخرت و از شرّ همه دردها، به بزرگوارى و عزّت زوال ناپذير و قدرت بى مانعت، پناه مى برم.