احادیث امام کاظم علیه السلام

امام كاظم عليه السلام : ـ درباره اين سخن خداوند عز و جل به نقل از دختر شعيب ، خطاب به پدر كه : «اى پدر! او (موسى) را استخدام كن؛ چرا كه بهترين كسى است كه استخدام مى كنى : هم نيرومند [و هم] امانتدار است» ـ : شعيب عليه السلام به دخترش گفت : «دخترم! نيرومندى اين مرد را با برداشتن سنگ ، دانستى ، امانتدارى اش را از كجا دانستى؟» .
دختر گفت : پدرم! من ، پيشاپيش او راه مى رفتم . به من گفت : پشتِ سرم حركت كن و اگر اشتباه رفتم ، راه را به من نشان بده . زيرا ما مردمانى هستيم كه به پشتِ سر زنان ، نگاه نمى كنيم .

شخصى از امام صادق عليه السلام پرسيد: چه دليلى دارد كه قرآن، با وجود نشر و بحث و بررسى، مدام بر تازگى اش افزوده مى شود؟ فرمودند: براى اين كه خداوند تبارك و تعالى، آن را براى يك زمان خاص و مردمانى خاص، نازل نكرده است. از اين رو، در هر زمانى تازه است و تا قيامت، براى همه ملّت ها تازگى دارد.

در پاسخ به سؤال از آيه «و هر كس به خدا توكّل كند، كفايت امرش را مى كند»: توكّل كردن بر خدا، درجاتى دارد: يكى از آنها اين است كه در تمام كارهايت به خدا توكّل كنى و هر چه با تو كرد، از او خشنود باشى و بدانى كه او نسبت به تو، از هيچ خير و تفضّلى كوتاهى نمى كند و بدانى كه در اين باره، حكم، حكم اوست، پس با واگذارى كارهايت به خدا، بر او توكّل كن و در آن كارها، و ديگر كارها به او اعتماد داشته باش.

خدايا! روزى كن ما را توفيق اطاعت و دورى از گناه و نيّت پاك و شناختن احكام، و اكرام نما ما را به هدايت و استقامت.

حقّ را بگو، اگر چه نابودى تو در آن باشد؛ زيرا كه نجات تو در آن است... تقواى الهى، پيشه كن و باطل را فرو گذار، هر چند [به ظاهر] نجات تو در آن باشد؛ زيرا كه نابودى تو در آن است.

سماعه گفت: از امام كاظم عليه السلام درباره خمس سؤال كردم. امام فرمودند: در هر چيزى كه مردم بهره مند مى شوند، خواه كم و خواه زياد، خمس است.

حقّ را بگو اگر چه نابودى تو در آن باشد؛ چرا كه [در واقع،] نجات تو در آن است و باطل را رها كن، هر چند نجات تو در آن باشد؛ چرا كه [در واقع،] نابودى تو در آن است.

زراعت، در زمين هموار مى رويد، نه بر سنگ سخت. و چنين است كه حكمت، در دل هاى متواضع جاى مى گيرد نه در دل هاى متكبّر. خداوند متعال، تواضع را وسيله عقل، و تكبّر را وسيله جهل قرار داده است.

كسى كه ميانه رو و قانع باشد، نعمتش باقى مى ماند و كسى كه ريخت و پاش و اسراف كند، نعمت را از دست مى دهد.

خوشا به سعادت اصلاح كنندگان بين مردم كه آنان همان مقرّبان روز قيامت اند.