اى هشام! خردمند با آن كس كه از تكذيبش بيم دارد ، سخن نمى گويد ، و ازهر كس كه از دريغ ورزى اش بيم دارد ، درخواست نمى كند.
از خدا در نهان هاى خويش شرم داريد ، همچنان كه در عيان از مردم ، شرم مى كنيد.
اى هشام! آنچه از دانش [تاكنون] نياموخته اى ، بياموز و از آنچه آموخته اى ، به نادان بياموز.
كامل ترينِ مؤمنان در ايمان ، نيك خوترين آنهاست.
يا هشامُ! مَثَلُ الدُّنيا مَثَلُ ماءِ البَحرِ كُلَّما شَرِبَ مِنهُ العَطشانُ ازدادَ عَطَشاًحتّى يَقتُلَهُ؛
اى هشام! داستان دنيا به آب دريا مانَد كه تشنه هر چه از آن بنوشد ، تشنگى اش فزونى يابد تا او را بكُشد.
اى هشام! از بزرگنمايى بپرهيز ؛ زيرا هر كس در او هموزنِ دانه اى بزرگنمايى باشد ، به بهشت درنيايد.
يا هشامُ! لَيسَ مِنّا مَن لَم يُحاسِب نَفسَهُ في كُلِّ يَومٍ فَإن عَمِلَ حَسَناً اِستَزادَ مِنهُ وإن عَمِلَ سَيِّئاً اِستَغفَرَ اللّه َ مِنهُ وتابَ إلَيهِ؛
اى هشام! از ما نيست آن كه هر روز به حساب خود نرسد [تا] اگر كار نيك كرده ، بر آن بيفزايد و اگر بد كرده ، از خدا آمرزش خواهد و به درگاهش توبه آرد.
اى هشام! از طمع بپرهيز و تو را از آنچه در دست مردم است ، نوميدى بايد.
هركه به عوض (و پاداش) گرفتن يقين داشته باشد ، در بخشندگى ، گشاده دستى مى كند.
هركه ميانه روى كند و قناعت ورزد ، نعمت بر او بپايد و هر كه بى جا مصرف نمايد و زياده روى كند ، نعمتش زوال يابد.