امام صادق عليه السلام : مؤمن برادر مؤمن است، حق دارد او را نصيحت كند.
امام صادق عليه السلام : خيرخواهى (ارشاد) از حسود محال است.
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : ما ناصَحَ اللّه َ عَبدٌ مُسلِمٌ في نَفسِهِ ، فأعطَى الحَقَّ مِنها و أخَذَ الحَقَّ لَها ، إلاّ اُعطِيَ خَصلَتَينِ : رِزقا مِن اللّه ِ عَزَّ و جلَّ يَقنَعُ بهِ و رِضىً عنِ اللّه ِ يُنجيهِ .
امام صادق عليه السلام : هيچ بنده مسلمانى براى خدا خيرخواه نفس خود نشد و حقّ را از نفس خويش و براى آن نگرفت مگر اينكه دو نعمت به او داده شد : رزقى از جانب خداوند عزّ و جلّ كه او را كفايت كند و خشنودى و رضايتى از خدا كه وى را نجات بخشد.
امام صادق عليه السلام : مطالبه كردن انصاف از برادران، از انصاف به دور است.
امام صادق عليه السلام : هركه داد مردم را از خود بستاند (از جانب خود به آنان حق دهد) داورى او درباره ديگران مورد قبول واقع شود.
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : يا بنَ جُندَبٍ ، إنّ عيسَى بنَ مَريمَ عليه السلام قالَ لأصحابِهِ: ··· إيّاكُم و النّظرَةَ ؛ فإنّها تَزرَعُ في القَلبِ الشَّهوَةَ و كَفى بها لِصاحِبِها فِتنَةً ، طُوبى لمَن جَعَلَ بَصَرَهُ في قَلبهِ و لَم يَجعَل بَصَرَهُ في عَينِهِ .
امام صادق عليه السلام : اى پسر جندب! عيسى بن مريم به ياران خود گفت : ··· از نگاه كردن بپرهيزيد؛ زيرا كه آن بذرِ شهوت در دل مى كارد و اين خود براى به فتنه و گناه انداختن نگاه كننده كافى است. خوشا كسى كه بينايى خود را در دل خويش قرار داد نه در چشم خود.
امام صادق عليه السلام : بسى نگاه كه حسرتى طولانى به بار آورده است!
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام ـ في قولهِ تعالى : «قُل
لِلمُؤمِنينَ يَغُضُّوا مِنْ أبصارِهِم ···» ـ : كُلُّ آيَةٍ في القرآنِ في ذِكرِ الفُروجِ فهِيَ مِن الزِّنا إلاّ هذهِ الآيةَ ؛ فإنّها مِن النَّظَرِ ، فلا يَحِلُّ لِرَجُلٍ مؤمِنٍ أن يَنظُرَ إلى فَرجِ أخيهِ ، و لا يَحِلُّ لِلمَرأةِ أن تَنظُرَ إلى فَرجِ اُختِها .
امام صادق عليه السلام ـ درباره آيه «به مردان با ايمان بگو كه ديدگان خود را فرو نهند···» ـ فرمود : هر آيه اى در قرآن كه در آن صحبت از [حفظ] عورت ها شده، مقصود حفظ آنها از زناست، مگر اين آيه كه مقصود حفظ آنها از نگاه است. بنا بر اين، بر هيچ مرد با ايمانى روا نيست كه به عورت برادر خود نگاه كند و بر هيچ زنى نيز حلال نيست كه به عورت خواهر خود بنگرد.
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام ـ لَمّا سُئلَ عن قولهِ تعالى: «يَعْلُمُ خائنةَ الأعيُنِ» ـ : أ لَم تَرَ إلَى الرّجُلِ يَنظُرُ إلَى الشَّيءِ و كأنّهُ لا يَنظُرُ إلَيهِ؟!فذلكَ خائنَةُ الأعيُنِ .
امام صادق عليه السلام ـ در پاسخ به سؤال از آيه «يعلم خائنة الاعين» ـ فرمود : ديده اى كه گاه انسان به چيزى طورى مى نگرد كه انگار به آن نگاه نمى كند؟! اين همان نگاه هاى دزدانه است .
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : لا بأسَ بالنَّظَرِ إلى رُؤوسِ أهلِ التِّهامَةِ ، و الأعرابِ ، و أهلِ السَّوادِ ، و العُلوجِ ؛ لأنّهُم إذا نُهوا لا يَنتهَونَ
و المَجنونَةُ و المَغلوبَةُ على عَقلِها ، و لا بأسَ بالنَّظَرِ إلى شَعرِها و جَسَدِها ما لَم يَتَعمَّدْ ذلكَ .
امام صادق عليه السلام : نگاه كردن به موهاى زنان تهامه و باديه نشينان و روستاييان و كافران اشكالى ندارد؛ چون اينان اگر نهى شوند دست نمى كشند
و نگاه كردن به مو و بدن زن ديوانه و زن كم عقل، در صورتى كه عمدى نباشد، مانعى ندارد.